White

SC: WHERE IT ALL STARTED

(Para maintindihan ang special chapter na ito o ang buong story, I'll tell you the timeline.)

On September 16, 1960 a very beautiful baby girl was born. She is Irene.

On 1984, she graduated.

On September 6, 1985, White was born.

On February, 2012, Irene passed away.

So basically, Irene is 25 nung pinanganak niya si White and White is 27 nung nawala si Irene.

-

"From the very start, I loved you with all my heart. I hope you know that."

February 1995

Irene POV

Two months, I'm two months pregnant. The doctor said, nag uumpisa na daw din akong magkaroon ng baby bump. It means, hindi ko na ito pwedeng itago. Malalaman at malalaman din nila. Even mommy ay walang ka alam alam.

Mga college friends ko lang ang nakaka alam, sila kasi ang kasama ko nung nalaman ko na buntis ako. Hindi ko sinabi sa kanila na hindi si Daryl ang tatay ng dinadala ko, but I have this best friend. Siya lang ang napagkakatiwalaan ko.

"Tasha, what should I do?" Tanong ko sa kanya. Na kwento ko kasi kanina, gulat ang makikitang naka guhit sa kanyang mukha. I'm crying. I really don't know what to do.

"Wait, Rene. Don't cry please, hindi yan makakatulong sa'yo at sa baby. Relax, we'll think. Relax" napaka swerte ko dahil meron akong siya. Like Daryl, she's always there kapag kailangan ko siya.

We became friends when we were still in our first year in college.

"What if makipag hiwalay siya sakin? Hindi ko kaya, Tasha." Sabi ko habang umiiyak. Lumapit siya sa akin at niyakap niya ako.

"Respect mo kung anong desisyon ang gawin niya. Natural lang kung magkaroon siya ng reaction na hindi maganda but please, sabihin mo na sa kanya. Malapit na ang kasal niyo." Tama siya, kailangan kong tanggapin kung ano man ang mangyayari.

Sunod sunod akong tumango, tumahan na din ako sa pag iyak kalaunan..

"Good. Ready yourself. What ever happens, I'm here. I'll stay. Hmm?" I'm just so grateful. Kung ano man ang mangyayare, at least alam kong may mag sstay.

"Thank you, Tasha. Love you" sabi ko at tumayo na, inayos ko na din ang sarili ko para mapuntahan si Daryl sa office niya.

"No problem, Rene. Take care ha, Love you too!" She kissed my forehead bago ako tuluyang umalis ng bahay niya.

One hour after, I arrived at his company building. Dumeretso na ako sa office niya. I'm nervous..

I explained it to him pero wala, hindi na siya nakikinig. All I can here now is his own shouts.

"Nakakadiri ka Irene! Hindi mo na lang inisip na ikakasal na tayo! Anong ginawa ko sayo para gawin mo sa'kin to?!" I just can't stop crying. Masakit. Sobrang sakit.

"I didn't mean to, love.. please just hear me out." I knelt down, begging.

"No! Kung iniisip mo na matatanggap ko yan, na matatanggap pa kita, nagkakamali ka! Wedding is cancelled. Hinding hindi ako magpapakasal sa kasing kati mo. Umalis ka na! Alis!"

And there, my world fell apart.

Wala na akong nagawa kundi ang umalis, nanghihina na ang mga tuhod ko at nararamdaman ko na anytime, mahihimatay ako.

-

"That guy needs to be with you, Irene! Wag ka nang makulit"

Dad is forcing me na sumama kay Greggy. Kaya ko naman buhayin ang anak ko, hindi ko naman siya kailangan. Kaya ko naman mabuhay na mag isa.