White

Tragedy

White POV

Today is Friday, last day of weekdays and tomorrow will be the seventh day na wala si daddy sa bahay.

Tomorrow din ang uwi niya and that's why me and mommy are excited. I miss him so much, so so much. We were talking naman everynight through phone call pero sandali lang lagi.

I'm here sa school, waiting for our next subject.

Greggy's POV

Tomorrow, I will be back sa bahay. I need to talk to Stephany para makakuha ako ng evidence na siya ang may pakana ng lahat.

I called her and thankfully, she answered it.

"What now Gregorio? Oh I mean, daddy Greggy" She said when she picked up the phone. "Stop calling me daddy, you're not my daughter and you will never be!" I said but she just laughed sarcastically.

"Oh really? But my mommy Irene is my mommy and she's your wife, daddy" She said, like a baby, an evil baby.

"Can you come here sa office ko? I would like to talk to you personally" sabi ko sa kanya at tumawa siya na parang baliw

"Okay daddy, I'll be there" sabi niya. I set up the camera that I need to record the conversation.

30 minutes after, Stephany arrived at my office. Kanina pa naka on ang video para hindi na niya mahalata.

"Hi dad" She greeted me, mag bebeso sana siya pero nilayo ko ang sarili ko sa kanya. "Anong paguusapan natin?" Seryoso niyang tanong.

"Nagawa ko na yung pinapagawa mo, lumayo na ako sa pamilya ko. Bakit mo ba kasi ginagawa to? Isusumbong kita kay Irene" sabi ko sa kanya, medjo nagkamali ata ako sa bandang dulo.

"Isusumbong? Oh okay... Do you really think that my mommy will believe on you? HAHA! You must be kidding, Greg" sabi niya sa akin, she smirked.

"Bakit mo to ginagawa?!" Napalakas ang boses ko dahil na bi-bwisit na ako.

"Kasi I want to hurt her. I want her to feel kung paano ang mawalan ng magulang. Kung paano mainggit kapag nakakakita siya ng pamilya na kumpleto at masaya. Nagseselos ako, Greggy! She and tita Irene are close to each other now, ayoko yun! Gusto ko ako lang, ako lang!" Pagsagot niya sa akin na pasigaw din

"Nasisiran ka na ng ulo, Stephany! Hindi ikaw yan, hindi ikaw yung batang tinuring ko na parang anak. Stephany mahal ka namin ng tita Irene mo but White is our daughter, our real daughter. Siguro hindi naging magandang ang simula sa kanila pero Steph, she still is Irene's daughter. You shouldn't envy her kasi nakukuha mo din naman ang gusto mo, binibigay naman ni Irene ang pagmamahal na kailangan mo pero bakit kailangan mo pang saktan ang anak ko? Ang anak namin na turing din sayo ay kapatid? Stephany wake up!" Mahinahon kong sabi sakanya, tumutulo na ang mga luha niya.

"No! Wala ng oras sa akin si tita Irene simula nang naging okay sila and I will do everything to make them miserable again. To make White suffer again. I will do everything and not even you can stop me!" Sigaw niya at lumabas na ng office. I checked the hidden camera kung nakunan ang nangyari kanina and yes, na videohan naman. I have this proof na, I just need to give this to Irene.

White POV

Tapos na ang klase ko, I texted manong Pedro to fetch me na here sa school kasi late na din naman. Mag 6:00 pm na and kokonti na lang ang students na nandito, nakauwi na din si Andrea.

"Nak, sorry hindi ka daw masusundo ni manong Pedro mo.. Nagka sakit daw yung anak niya e, kinailangan dalhin sa hospital" Manang perla's text message to me. I replied na okay lang, tatawagan ko na lang si mommy.

I tried to call her many times but she didn't answer. Ako na lang dito mag isa sa school and it's already 6:30 pm.. magdidilim na din at kinikilabutan na ako.

Nakaramdam ako na may sumusunod sa akin, binilisan ko na ang paglalakad ko papunta sa entrance ng school since nasa loob pa ako ng campus.

I called daddy, isang tawag lang ay sumagot na siya.

"D-daddy h-help me.. Someone's following me po" nanginginig na sabi ko sa kanya. Ramdam ko din na nagpa panic na siya.

"W-where are you? Take a deep breath anak and please pumunta ka muna sa madaming tao" sabi niya. I nodded my head kahit hindi niya nakikita "I'm here pa sa campus daddy" sabi ko.

"Don't end this call anak. I'm on my way, mabilis lang po ako" sabi niya. Umiiyak na ako sa kaba, mas lumalakas ang naririnig kong yapak kaya alam kong malapit na siya sa akin, hindi ko siya kayang tignan.

Ang laki kasi nitong campus na to! Hindi ako pwedeng tumakbo dahil sigurado akong mahahabol niya din ako.

"Da.." saad ko "I'm still here anak, please be safe" sabi niya.

Greggy POV

I'm on my way sa campus, binilisan ko ang aking pag dadrive dahil kailangan ako ng anak ko. Baka kung ano ng mangyare doon.

Nasa highway na ako ng mapansin kong walang preno ang kotse ko. "hindi pwede..." Bulong ko sa aking sarili "Ano pong hindi pwede daddy?" Sabi ni White sa call. Nanginginig ang boses niya at bakas ang takot dito.

"Anak, anak.. Listen to daddy ha." Sabi ko, "okay da" sabi niya, umiiyak na.

"You need to be safe anak, maghanap ka ng mga tao sa campus please. You need to save yourself kasi I don't think makakapunta pa ako dyan anak. Just remember that daddy loves you so much, I love you and mommy always and forever.. I'm sorry for everything anak ha. I'm so grateful kasi ikaw yung naging anak ko. Anak, if ever daddy won't make it, please stay with mommy ha. Don't leave her, she needs you. Andito lang ako palagi." Umiiyak na sabi ko pero pinipilit kong magsalita ng maayos para maintindihan ni White, palapit na ako ng palapit sa mga sasakyan.

"Daddy what are you talking about?! Of course you will make it. Daddy please be quick, I'm scared na po. Daddy? I love you too da. I love you, too." Sambit ng anak ko, humagulgol na ako sa iyak.

"Daddy naman e! what's happening ba?!" Inis na sambit niya.

"Nak, tell mommy that I love her ha. Tell her na mahal na mahal ko siya and also tell her na I'm sorry kasi hindi ko na matutupad yung pangako ko na babalikan ko siya. Babalik naman ako anak pero parang hindi na siguro ako humihinga. Mahal na mahal ko kayo, mag ingat din kayo kay Stephany anak. Lalo na ikaw." Iyon na ang mga huling sabi ko bago ako bumunggo sa isang sasakyan.

Suddenly, It all went black, dark and scary. I love my family, I really do but I think this is the end. I think, tapos na ako sa misyon ko. I love you White. I love you so much, Irene. Until we meet again.

White POV

Daddy's saying something kanina kaso hindi ko na siya maintindihan mashado dahil sa sobrang lakas ng tibok ng puso ko at umiiyak pa siya. Ano bang gusto niyang sabihin?

Habang nagsasalita siya, bigla nalang akong nakarinig ng para nabasag na salamin at may parang sumabog pa.

"Daddy?! Daddy! Daddy answer me please! Daddy what happened?!! Da... Da please, da.." sigaw ko sa call pero daddy's not responding na.

What happened?!

Lord, please save him Lord. Please po sana walang nangyaring masama sa kanya.

I can see some people now, malayo pa sila pero mas binilisan ko na ang paglakad ko. Tumutulo na ang luha ko dahil kanina pa ako kinakabahan and I heard talaga something kanina, sana hindi yon masama.

The last thing I remember was someone covered my mouth and I smelled something and after that, nakaramdam ako ng pagkahilo at natumba na ako.

To be continued...