White

Too Late, White

Irene POV

While driving, I can't think anything, anyone but Stephany. I just can't understand why.. bakit kailangan niyang gawin ang lahat ng 'to. Pwede naman kasi niyang sabihin sa akin kung may problema siya dahil tutulungan ko naman siya.

Hindi nag tagal ay nakarating ako sa San Juan. Pagbaba ko ng sasakyan, nagtaka ako dahil may kotseng naka park sa malapit sa gate namin. Hindi ko na yon pinapansin baka napa daan lang.

Pumasok na ako sa loob, nagtataka ako dahil bukas na agad ang pinto. Baka nandito na si ate Imee. I don't know but nervousness is covering my whole body right now, baka dahil sa nalaman ko kaya todo ang kaba ko ngayon.

I didn't really expect that Stephany can do that to us, especially to me. Tumayo akong nanay niya, tumayo akong kaibigan niya sa mga oras na kailangan niya tapos sasaktan niya lang ako?

Bumalik ako sa katinuan ng biglang may nag salita sa likuran ko. Pamilyar ang boses na narinig ko at yun ang boses na pinapanalangin ko na huwag munang iparinig sakin... Stephany.

Kaagad akong napa harap sa kanya, may hawak siyang baril at naka tutok na yon sa akin.

"Stephany.." sambit ko, binabalik balik ang tingin sa baril at kay Stephany.

"Hi mommy!" Sarkastikong bati niya sa akin, ngumisi siya pag tapos na nakaka dagdag sa nakakatakot niyang itsura.

"Anak, please ibaba mo ang baril na yan" kalmadong sabi ko sa kanya. Paano niya nalaman na nandito ako?

She laughed, "Why would I? You knew already, right? You knew who am really I" naka ngising sabi niya, tutok ang baril sa akin.

"P-paano mo nalaman na a-alam ko na?" Nanginginig na tanong ko sa kanya. Takot na takot ako dahil sa hawak niyang baril at tinutok yon sakin na parang hindi niya ako kakilala. Nagbabadya na ang mga luha ko.

Mahina siyang tumawa bago siya sumagot sa akin. "I heard you, stupid. You're talking like a stupid baby, sinusumbong ang lahat sa kapatid mo" sabi niya, stupid? Yeah, she's right.

"Oo, I'm stupid. I'm really stupid sa part na inuna kita kaysa sa anak ko. Sa part na sinira ko ang pamilya ko para sayo" mahinahon kong sagot sa kanya ngunit bakas na ang bigat at sakit na nararamdaman ko. 

"Regretting, huh?" Sambit pa niya. Saan siya nakakakuha ng lakas ng loob. Hindi ito ang Stephany na pinalaki ko at minahal ko na parang anak.

Parang pakiramdam ko, napaka walang kwenta ko mag alaga dahil naging ganito si Stephany. Saan ako nag kulang?

"Why are you doing this to me?" My voice broke. Letting my tears flow down to my cheeks. I can't help it, I tried to stop my tears but I couldn't.

"Because uhm... Because I want to see your daughter suffer?!" Parang masaya pa siyang sinabi niya yon. Proud na proud.

Sasampalin ko sana siya pero inayos niya ang pagkakahawak sa baril kaya napa atras ulit ako.

"Don't you dare go near me!" Nababaliw na sigaw niya. What's happening to her, it breaks me seeing her like this. Ang sakit dahil pinalaki at minahal ko siya.

"I trusted you... I loved you.. I gave everything to you, including my time na dapat ay para sa anak ko. How could you do this to me? How could you hurt me, my family? How? Please give me answers..." Nanghihinang sabi at sunod sunod kong tanong sa kanya.

"I don't care if you trusted me, if you loved me, if you gave up everything for me! I want to see her suffer, I want to see her kneeling down to her knee while she's hardly crying! I wanted it so bad!" Pasigaw na sagot niya. Hindi ko maintindihan. Akala ko kaibigan niya si White? Akala ko gusto niya siyang tulungan?