Academy of lovers | For Markhyuck

23.Bölüm

Uyarı! Yetişkin içerik!..

Bugün 2 Ağustos salı, biricik Mark'ımın doğum günü. En özel gününde onun gülüşlerine ve değerli mutluluğuna ne çok eşlik etmek isterdim. Her zaman sağlıklı ve huzurlu olması gerektiğini, en hassas anlarımızda bizlere güç ve umut verdiğini, her zaman birçok şeyde iyi olduğunu ve güzelliklerin onunla olması gerektiğini... ona tek tek söylemeyi dilerdim. Nct'yi tanımama neden olan şeyin o olduğunu ona anlatmak isterdim ve teşekkür etmek. Üyelerle arandaki bağı ve Haechan'la olan bağlılığınızı çok seviyorum. İyi ki benimlesiniz.
Ve iyi ki doğdun karpuzum♡
🍉
🐯🐻

Keyifli okumalar,
Çok öpücük.
Zeus✨

~

Karanlıklar içinden gün doğardı. İnsanoğlu yeryüzünde olduğu sürece bu her zaman böyle devam edecekti. En berbat günlerin sonunda bile güneş yeniden doğardı. Kural böyleydi. Eski hâline dönüp baktığında her zaman olup bitenlerden karalar bağlasa, kendini dağıtsa ve her şeyi vurup dökse bile hiçbir şey umurunda olmazdı. Maskesinin arkasına gizlenmek Haechan için bir nevi kaçmak gibiydi. Şimdi içinde bir yerlerde, mutluluğu bulabileceğine olan inancıyla her gün kavga etmeye devam ediyordu.

Neden gittiğini, neden yine her şeyden herkesten uzaklaşmak istediğini bilmiyordu. Zaten bu tarz cümleleri aralıklarla duyardı, herkes onun huzurunu kaçırmak için elinden geleni yapardı ve her zaman... biraz daha üzerine eklerlerdi. Şimdi de aynısını yapması gerekiyordu. Yine birileri konuşmuştu ve bunu bir yerlerine sallamaması gerekiyordu. Ancak korkuyordu. Korktuğu şeyin ne olduğunu bilse bile dile getirmek istemiyordu.

Aşıktı. Gerçek sevginin ne olduğunu, annesinden sonra ilk kez hissedebilmişti. Dostları vardı. Her biri ailesiydi ancak korkuyordu işte... Günlerdir dalgındı. Sarhoş bile değildi. Ancak öğrenmesi gereken gerçeklerin ne olduğuna dair en ufak merakı yoktu. Sadece uzaklaşmak istiyordu. Bunun bir şekilde babasının suçu olduğunu biliyordu. Çünkü zaten her şeyin sorumlusu oydu. Cehennem olan bir hayatın ve travmalı geçen bir çocukluğun arkasında yine baba olamamış bir adam vardı. Biliyordu. Uyandığı her gün bunu yeniden öğrenmek zorunda kalıyordu.

Az kalmıştı. Son antrenmanların olduğu aya girmişlerdi. Büyük maçlar olacak ve finaller olacaktı. Belki de kazanacaklardı. Haechan belki de gerçekten Lee Sooman in istediği başarıyı ona verecekti. Ancak bunu yaparken kendinden de binlerce kez ödün vermiş olacaktı. Önemli değildi. Akademiden mezun olduktan sonra annesinin atölyesinde çalışacak ve hayatı boyunca orada olacaktı. Bu, bundan sonraki hayatı için yapmak istediği tek şeydi. Umurunda değildi. Zaten şimdiye kadar yeterince bir kukla olmuştu.

Düşünceleri böyle olsa bile yine her gün o adamla aynı evde olmaya ve onun dayatmalarına maruz kalmaya devam ediyordu. Yüz yüze gelmek bile istemiyordu. Bunlar yetmezmiş gibi bir de evlilik çıkmıştı. Sanki kendi tek başına yetmezmiş gibi bir de kırığı olacaktı. Şaka gibiydi.

Spordan sallana sallana geldiğinde her yeri terden yapışmıştı. Haechan son zamanlarda doğru düzgün yemediği için de biraz zayıflamıştı. Kendine bakmak adına hiçbir şey yapmıyordu. Kamptan sonra birkaç gündür akademiye gitmemişti. Her gün spora gidiyor ve arada atölyeye uğruyordu. Mark'la görüşmemişlerdi. Ve hatta arkadaşlarıyla da... Birkaç kez telefonda konuşmuştu ve Mark'la devamlı olarak mesajlaşıyorlardı. Onu elbette özlüyordu. Ancak tüm gürültüden ve stresten uzaklaşmaya ihtiyacı vardı. Hem... Jay haklıydı. Birlikte gibi olabilirlerdi. Ancak sevgili bile değillerdi. Bunun için ne yapılabilirdi ki?