işgal

Final

Bölüm Şarkısı- Morenica, Mor Karbasi... bu şarkı ile bitirmek istedim. Yeri ayrı bu hikaye için...

Son defa, keyifli okumalar...

✨

Sabah uyandığımda saat öğlen bir olmuştu. Artık çok daha geç uyanıyordum, hem üniversite de çalışmak yoruyordu hem de akşam beyim beni yoruyordu. Sırıttım kendi kendime.

Lavabonun aynasından kırışıklıkların yavaş yavaş kendini gösterdiği suratıma baktım, koyu kahve saçlarımdaki beyazlara dokundum parmaklarımla.

Tek bir anından bile pişmanlık duymadan yıllar geçirdim. Sevdiğim adamla, şehrimde, kavga gürültü olmadan, savaş olmadan, işgal olmadan...

Üzerimdeki siyah, ütülü gömleği düzeltirken sağlam adımlarla çıktım lavabodan. Bu yaş bana biraz uyuşukluk getirmişti, biraz bel ağrısı biraz da huysuzluk ama Leon tam bir baş belasıydı. Gülümsedim, neredeydi?

"Baba" Asel'in sesini duyduğumda bakışlarımı kızıma çevirdim. Elinde tuttuğu iki etekle bana bakıyordu. "Hangisini giymeliyim?"

"O şerefsizle mi buluşacaksın?" diye sordum kahve makinasını çalıştırırken.

"Onun bir ismi var" diye homurdandığında omuzumun üzerinden kızıma baktım. "Bu mükemmel soruyu sarı çiyana sorsana bebeğim, şerefsizin teki ile buluşacağım hangisini giymeliyim diye?"

"Silahını gösteriyor bana, cevap vermiyor" dedi öfkeyle homurdanırken. "Meva bir, babam iki"

Gülerek dudaklarımı alnına bastırdım ve nefesimi çekerek uzunca öptüm. "İkisi de seni düşünüyor" diye mırıldandım saçlarını ellerimle okşarken.

"Biliyorum" dedi o da, da sonra eteklerini salladı. "Hangisi?"

"Beyaz çiçekli olan" dedim gülümseyerek. "Meva'm nerede, bugün gelecekti?"

"Görevde o, yarın akşam gelecekmiş" dediğinde derin bir nefes aldım. Suratımdaki kırışıklıkların yarısının sebebi benim inatçı kızımın eseriydi. Öyle çok dil dökmüştüm ki bunu yapmaması için, keza Leon'da öyleydi.

Ama Meva bizi dinlememiş ve MSÜ sınavına girerek hayallerini gerçekleştirmişti. Bana benziyordu, vatanına olan sevgisi inanılmazdı.

"Kocam nerede?" dedim kahvemi kupama doldururken, Asel gülümsedi kurduğum cümleye.

"Kordona gitti babam" Kaşlarımı kaldırdım şaşırarak.

"Kabus mu görmüş yine?" diye sorduğumda bilmiyorum anlamında omuzlarını silkti. Leon yaşı ilerledikçe eskiyi daha çok hatırlamaya başlamış, kabusları biraz daha fazlalaşmıştı. O sırada telefonum çaldığında kahvemi tezgaha bırakıp arayana baktım, gülümseyerek hızla cevaplandırdım ve kulağıma yasladım.

"Bebeğim, ne yapıyorsun?" diye mırıldandım Asel'in omuzlarına kolumu atarken. Asel kedi gibi göğsüme sırnaştı.

"İyiyim baba" dedi Meva tok ama samimi ses tonuyla. "Özledim sizi"

"Hayatım, ben daha çok özledim. Yarın akşam kaç gibi geleceksin, ben alayım seni"

"Babam alacak" dedi, bir şeyle uğraştığı belliydi. Leon ile konuşmuşlardı demek ki.

"Sıkıntı yok değil mi?" diye sorduğumda bir kaç saniye sessiz kalmasıyla anında kaşlarım çatıldı. "Meva?"

"Çok az alnım kanıyor..." gözlerim daha cümlenin ortasında büyürken sanki hissetmiş gibi hızlı hızlı konuşmaya devam etti. "Baba yemin ederim iyiyim, çarptım yalnızca. Babamla tartıştık zaten uzun süre, bir de sen yapma ne olur..."