Ç𝗂𝖿𝗍𝗅𝗂𝗄 [+18]

13.

-13-

"Cihan?"

Şok içerisindeydim resmen. "Senin burda ne işin var?" dedim sessizce kendi kendime.

"Bak ben kilo kilo uyuşturucu satacak güçte değilim, tamam mı? Şimdi bana sadece gramlık poşetleri ver" dedi cihanın abisi olduğunu düşündüğüm adam.

Sandalyede oturan adam ise sinirlenerek ayağa kalktı.

"Ticaret yapmaya çalışıyoruz ender, istersen uzatmada al şu siktiğimin poşetlerini!"

Demek adı endermiş.

Bir kaç saniye bekledikten sonra sinirle poşetleri aldı ve cihana dönmeden konuştu.

"Burda işimiz bitti, gidelim" dedi. O an korkudan götüm tutuşmaya başlamıştı, hızlıca ordan ayrıldım ve koşar adımlarla yukarıya, bar yerine tekrar döndüm. Nefeslenerek olduğum yere bir kaç saniye çöktüm. 'Daha demin ne yaşadım ben? '

"Nasıl yani, uyuşturucumu satıyormuş?" diye mırıldandım.

Sendeleyerek ayağa kalktım. Çok hızlı nefes aldığım için başım gerçekten hızlı dönüyordu. Sarhoş olmamın etkisi de vardı sanırım. Başımı tutarak çantamı almaya gittim. Başım acaip dönüyordu, nefesimi zor konrtol ediyordum. Farketmeden adamın birine çarpmıştım. Elindeki içkinin hepsi üstüne dökülmüştü.

"Özür dilerim" diyerek adama el kaldırdım. Adam hiç beklemediğim bir anda elimi tuttu ve bağırmaya başladı.

"Dikkat etsene orospu!"

Duyduğum kelimeyle olduğum yerde durdum. Bir kaç saniye bekledim ve diğer elimle hızlıca dönerek ona sert bir tokat attım. Tokadımın sesi o kadar çok çıkmıştıki bir kaç kişi dönüp bize baktı.

"Şimdi bırak kolumu" dedim adama doğru.

Yüzünü henüz bana döndürmemişti. Sinirden titreyerek kafasını kaldırdı ve gözlerimin içine baktı.

"Bunu çok acı ödeyeceksin" dedi. Önce yüzüme sertçe vurdu. Sanıyorum ki dudağım patladı. Sonra saçımdan tuttu ve beni duvara yüz üstü yasladı.

"Ne yapıyosun sen?!"

"Bırak beni!"

Eğildi ve bacaklarımı sıkıca tuttu.

"Bırak beni! Ne yapıyorsun!?"

Tam o sıra adamın elleri benden ayrılmıştı. Gözlerimi açtım ve aşşağı baktım. Kimse yoktu. Kafayı mı yemiştim ben? Yoksa içki yüzünden halisinasyonmu görüyordum.

Arkamı döndüğümde cihanın adımı yerde yumrukladığını gördüm. Olduğum yerde mıhlanıp onu izledim. Ellerimi ağzıma götürdüm şaşkınca.

Beni gene kurtarmıştı, ikinci defa korumuştu beni bu pis dünyadan. Tesadüfmüydü? Yoksa kaderin ta kendisimiydi?

Bir an durup ayağa kalktı. Yumruklamaktan nefes nefese ter içinde dağılan saçlarıyla uzaktan bana baktı. Gözümden tekrar bir yaş döküldü. Gözü gözüme deydiğinde dayanamıyordum nedense.

Gözlerimi gözlerinden ayırdım, çantamı aldım ve bardan ayrıldım. Hızlıca yürüyordum başı boş yolda ağlayarak. Topuklu ayakkabılarımı çıkardım ve çıplak ayakla kaldırımda yürümeye devam ettim.

Yürürken bileğimi kalın bir elin kavradığını hissettim. Beni döndürerek, ona bakmamı sağladı.

Ağlayan yüzümle karşı karşıya geldi. Yüzü yüzüme çok yakındı. Arkamdan koşarak yetişmeye çalıştığı için tatlı nefesi yüzüme çarpıyordu.

Ağlayan gözlerime derinden baktı. Bana üzülüyormuydu?

Hiç bir şey demeden gözlerime bakıyordu. Bende onunkilere.

Bileğimi elinden çektim.

"Ne oldu!?... Aaa çok özür dilerim kahraman bey! , teşekkür ederim! Beni kurtarmasaydın galiba o adam beni s-"

"Dudağın kanıyor..." diyerek elini dudağımın kenarına koydu. Çenemi elinden çektim sinirle. Boynumdaki fuları çıkardı ve dudağımın kenarına dokundurdu.

"Ne yapmaya çalışıyorsun? Benden uzak dur deyip ertesi gün tekrar benimle ilgileniyorsun, amacın ne?"

"Amacım mı? Ne yapsaydım izinmi verseydim o adamın sana dokunmasına?"

"Benden uzak dur dedin... Duruyorum" dedim yüzüne bakarak. Arkamı dönüp gidecekken başım döndü.

Tam o an başımdan vurulmuş gibi hissetim. Bacaklarım gücünü kaybetmişti bir anda, yavaşça yere doğru düşerken, cihan beni kucağına tek hamlede almıştı.

"Çiçek!"

"Çiçek iyimisin?"

"Beni duyuyormusun?"

"Çiçek!?"

....