Ç𝗂𝖿𝗍𝗅𝗂𝗄 [+18]

19.

-19-

Aşık olduğumuzda acımı çekeriz? Özlermiyiz? Hep onunla olma isteği ile yanıp tutuşurmuyuz? Nedir bunların cevabı? Yoksa bunlara bir cevap varmı?

Hiç bu kadar çağresiz hissetmemiştim kendimi cihanla karşılaşana dek. "Neden çıktı ki karşıma?" bile diyebiliyorum bazen. Çünkü sanırım yavaş yavaş kalbime acısının demleri vuruyor.

Aynaya baktım. Sonra ıslak, kurumakta olan şişmiş gözlerime. Sonra çağresizce bekleyen ellerime. Bunalımdamıydım? Sadece aşk acısımıydı beni bu hale getiren? Ya da cihanın ta kendisiydi.

Gözlerimi yavaşça sildim.

"Bana böyle yapmaya hakkın yok, öylece gelip, ayarlarımla oynayıp kaçmayada, canımı yakıp sonrada" Benden uzak dur " demeyede, dibimde bitip" benden uzak dur" demek çok... "

" Acımasızca"

Telefonum masada titredi. Kapanması için biraz bekledim ama muhtemelen elif arıyordu, yavaşça ayağa kalktım ve telefona baktım. O'ydu.

"Alo, Çiçek!"

Panikle çıkan sesini hiç bir şey demeden dinledim.

"Çiçeek, iyimisin?! Ne yapıyorsun kaç gündür!? Kaç kere aradım, sen telefonunu mu kapattın?! Şimdi evine gelicem, ne olduğunu anlatıcaksın!"

"Dur... dur!, bir şeyim yok iyiyim. Sadece canım sıkkın. Gözükmem ortalarda yani bir kaç gün."

"Kanka zaten bir kaç günü geçti, yoksun ortalarda"

İçli bir off çektim.

"Anla işte elif"

"Şu cihan bozuntusu değilmi? Şerefsiz, adi... Sana üzülme demicem, çünkü üzülüceksin biliyorum, ama dinle"

"Bazen istediğimiz insanlar bizi hayatlarında istemiyebiliyorlar. Sende biliyosun, o çocuk sana göre değil, kafası çok farklı, fazla olgun bize göre... ağır, tehlikeli, en iyisi oldu bence."

"İyimi oldu kötümü bilemiyorum ama içimde bir şeyler kanıyor, acıyor. Sanki içimden bir parça gözümün önünde benden kopuyor. Bu ne zaman geçicek elif "

" Bilmiyorum... Bilmiyorum bitanem ama ben senin hep yanındayım, sen bunu bil yeter. İstersen aramam bir kaç gün sadece eve kapan, kafanı topla. Ama yeterki toplan"

...

"Aslında biliyomusun? Ben böyle biri değilim..."

"Nasıl yani anlamadım?,

"Kendimi bir olaya bağımlı tutamıyorum. Hep bir şeylerden bağımsızım. Hiç ânda kalamıyorum. O yüzden... Ağlamayacağım, eve de kapanmayacağım. Kendimi on sekizimde böyle yıpratmıyacağım"

"Biliyomusun, sen tanıdığım en güçlü kadınsın, sana çok imreniyorum..." diyerek güldü.

Yaa yaa çok güçlü bir kadınım. Bide bana sor.

"Neyse artık kendimi toplamam gerek bugün dışarı çıkalım mı?"

"Tamam ben hazırlanayım, beraber çıkarız evden"

"Tamam, kapatıyoruum"

"Bay baaaay"

Telefonu kapattım ve ayağa kalktım. Aynanın karşısına geçerek yüzüme iyice odaklandım.

"Ne yaparsam yapayım, seni üzmeye hakkım yok. Beni görmek istemiyor olabilir, bu normal bişi. Herkes beni sevecek diye bir şey yok."

Akşama hazırlanmam gerekiyordu. Öyle güzel olmalıydım ki, bütün erkeklerin gözü benim üzerimde olmalıydı. Tamam hepsinin olmasın garip olurdu. Banyo yapmak için duş kapısına yöneldim. Derin bir nefes alarak konuştum.

" Duş almakla başlayalım, "

____________________________________

:]