Ç𝗂𝖿𝗍𝗅𝗂𝗄 [+18]

40.

Gördüğüm bu rüyanın bir açıklaması varmıydı? Varsa bile bunun açıklamasını bana kim verecekti. Ne yapmam gerekiyordu?

"Daha iyimisin?"

Donarak baktığım noktadan hâlâ ayrılmamıştı gözlerim. Ortalıkta derin bir sessizlik mevcuttu.

"Azat..."

İsmini duyduğu için bana odaklanarak ne söyleyeceğimi merak eder gibi kafasını salladı.

"Cihan nerede?"

Yüz ifadesi bir anda değişti. Yüzünü başka bir yere döndürerek ensesini kaşıdı. Sıkıntılı bir nefes vererek gözlerini kapattı. Neydi bu kadar önemli olan?

"Ne oldu? Ne geldi başına?"

Bir şeyler biliyormuş gibi susuyordu, bu beni daha da korkutuyordu. Neden susuyordu?

"Azat susma! Bir şeyler söyle!"

"Senin için neden bu kadar önemli bu Cihan?"

Bu sefer sessizleşen taraf bendim.

"Aranızdaki şey ne? Neden bu kadar merak ediyorsun onu?"

"Bu seni hiç ilgilendirmez"

"Peki... Söyleyeceklerim de seni ilgilendirmiyor o zaman. Hiç bir şeyi olmadığın biri hakkında sana bilgi veremem."

Derin bir nefes verdim. Cihan'ı kendim bulabilecekmiydim, gücüm yetecekmiydi buna bilmiyordum. O yüzden daha büyük güçlerden yardım istiyordum.

"Bak Azat, şuan konu bu değil. Şuan konu Cihan. Nerede ne yapıyor bilmiyorum. Şimdi lütfen. Bana bir şey söyle."

Gözlerim dolmuş bir şekilde Azat'ın gözlerine bakıyordum. O ise gözlerini benden bir dakika bile ayrımadan beni dinlemiş, kaşları yavaşça üzüntüyle çatılmış, dikkatli bir şekilde bana bakıyordu. Sonunda gözlerini kapatıp önüne döndü, zor bir karar alır gibi çenesini gerginleştirerek ensesini kaşıdı.

"Bir şey söyleyemem."

Yüzüm üzüntü içinde tekrar yere düştü.

"Çünkü bir çok şey oldu."

Tekrar kafamı kaldırarak yüzüne ve söyleyeceklerine odaklandım.

"Kazadan sonra ortadan kayboldu,"

Nefeslerim sıklaşıyordu.

"Nasıl yani kayboldu? Ne demek kayboldu?"

"Kayboldular işte Çiçek! Ortada yoklar, Haluk oğlunu öldüren kişiyi bulmuş."

Kalbim bir anlığına durmuştu. Bunu yapan kişi Cihan olamazdı, benim yüzümden bir cinayete sebep olmasına dayanamazdım, bunu kaldıramazdım.

"K-kim kim yapmış?"

Sıkıntılı bir nefes vererek gözlerime baktı.

"Ender... Ender yapmış."

Sağ elimi şaşkınlıkla açılan ağzımı kapattım. Bunu Ender'in yapabileceği aklımın ucundan geçmemişti. Ayrıca Ender yüzünden, bütün okların Cihan'a döndüğü için bir kez daha endişelenmiştim. Cihan'ın bir suçu yokken bütün tehlikleli sulara giren oydu. Hayır... Aslında burada tek bir suçlu vardı. O gün o partiye gitmemeliydim, tamda o arabanın önünde içime doğan kötü his ile, göğsümün sıkışmasını hissettiğim ân durmalıydım.

Tabii bu olayda tek suçlu vardı, oda cezasını çok acı bir şekilde ödemişti, canıyla. Ben bu olayı unutmaya hazırdım ancak tam unutmaya başlarken, yeni bir sayfa açmak isterken bilinmeyen gerçekler gün yüzüne çıkıyordu. Bense her geçen gün eriyordum, bu konu piskolojimi bir mum misali eritiyordu. Her şeyi boş vermiştimde artık benim yüzümden Cihan'ın başına bir şey gelmesini istemiyordum.