Hikaye Gezgini

Kraliçe Maude | Hazırlıklar

"Bu gezgin işini her geçen gün daha da sevmeye başlıyorum."

  Gülümseyip lavabodan çıktım. Şimdi nereye gidecektim ki? Sınıfa gitmek istemiyordum. Okuldan kaçsam? Şuan yapmak istediğim tek şey hikayelere girmek idi. Ama bugün annem evdeydi ve eve erken gitmem büyük bir sorun olurdu. Ayrıca bu soğukta da hiç eve kadar yürüyemezdim.

  Oflayarak sınıfa doğru ilerledim. Öğleden sonra çok da önemli dersler yoktu. Şoförü çağırıp eve bırakmasını isteyebilirdim. Anneme de kendimi pek iyi hissetmediğimi falan söylerdim. Normalde çok bilindik bir yalan ama ben hasta olsam bile evden kaçmak için okula giden bir insandım. O yüzden annemin rahatlıkla bu yalanımı yutacağını düşünüyordum.

  Sınıf kapısının önüne geldiğimde kapıyı tık tıklattım. İçeriden gelen izin sesiyle kapıyı açıp kafamı içeriye uzattım.

"Hocam o şekilde sınıftan çıktığım için özür dilerim. Kendimi pek iyi hissetmiyordum da."

"Sorun değil Asra. Ama bu notundan düşmeyeceğim anlamına gelmiyor."

"Siz bilirsiniz."

  Sınıfa girip kapıyı arkamdan kapattım. Yerime geçip çantamdan defterimi çıkardım. Hoca dersi anlatmaya devam eder iken konu tekrarı yaptığını fark ettim. Çok da önemli değildi yani. Zaten günü gününe tekrar yapıyordum. Hocanın dediği her şey ezberimde idi. Yine de dinliyormuş gibi yaptım. Birkaç sorusuna da cevap verdikten sonra ders bitmişti. Hoca sınıftan çıkar çıkmaz sınıfı bir sessizlik hakim oldu.

  Umursamadan çantamda ki kitabı çıkardım, Harry Potter ve Zümrüdüanka Yoldaşlığı. Kitabı herhalde sekizinci okuyuşumdu. Sadece kitabı değil bütün seriyi sekiz kere okumuştum. Ama doyamıyordum. Bıkmadan, tekrar tekrar okuduğum tek kitap olabilirdi.

  Kaldığım sayfadan okumaya başlar iken sınıf yavaş yavaş dağılmıştı. Kimisi dışarıda takılıyor kimisi sınıfta gülüşüyordu.

  Kitabı okumaya devam ederken tepemde dikilen kişi ile kafamı kaldırdım. Nazlı heyecanla bana bakıyordu.

"Kızım bütün okul seni konuşuyor! Neler yapmışsın öyle!"

Ne ara yayıldı ya!? Daha yeni tenefüs oldu!

"Bir şey yapmadım Nazlı."

"Hı hı, kesin yapmamışsındır. Ya Asra bir anda popüler gibi bir şey oldun! Heyecanlansana!"

"Popüler olmak gibi bir amacım yok Nazlı. Beni yalnız bırakır mısın?"

  Deyip kitabıma döndüm. Nazlı derin bir nefes verdi ve söylenerek yanımdan uzaklaştı.

"Her zamanki gibi aynısın!"

  Nazlı benimle konuşan tek kişiydi. Kendisi bütün okulun CV'sini ezberlemişti. Herkesle konuşurdu ve buna bende dahildim. Başlarda beni kendi grubuna katmayı düşünmüştü ama ben soğuk davranınca kendini geri çekmişti. Artık sadece arada sırada yanıma geliyordu.

"Oo, bakın burada kimler var! Hayırdır, eziğin değişimi konulu kitaplara mı özendin?"

  İçeriye giren üst sınıfları umursamadan kitabıma odaklandım. Kardeşim sizin sınavınız yok mu!? Oturun sınavınıza çalışın! Hayır yani Türkiye şartları da ortada. Buna rağmen hala kendilerinden küçüklerle uğraşabiliyorlar!

"Niye cevap vermiyorsun? Hadi bizimde ağzımı burnumuzu kırsana!"

  Gülüşmeler duyulur iken yavaştan sinirlenmeye başladığımı hissediyordum.

"Korkak korkak!"

  Kaçıncı sınıf bunlar? İlkokul, zengin bebesi mi yoksa lise son öğrencileri mi?