The Brave Way

Hoofdstuk 4: duidelijkheid

LINDSEY ~

Het zit zo begin ik. Ik zucht even en kijk naar beneden. Ik weet niet eens of het me wel lukt om het vertellen. Ongeveer een jaar geleden, leek ik wel een hoop ongeluk. Niks zat me mee. Me ouders gingen uit elkaar en moest vooral voor mezelf zorgen in die tijd. Op school ging het al jaren niet goed. Ik focuste me vooral op het leerwerk, want dat was enige waar ik goed in was. Ik had geen vrienden en werd heel erg pest. Niet lichamelijk, maar werd voor alles uitgescholden. Ook altijd als ik de kans kreeg om vrienden te maken, werd mij dat afgenomen. En verliefd zijn, dat was al helemaal taboe. Ik zucht nog een keer en neem een slok water, wat nog op de tafel stond. Dan ga ik weer verder. Toen op een dag kwam er een nieuw meisje in de klas. Ze kwam naast mij zitten, want ik was de enige die alleen zat. Ze sprak me aan tot me verbazing. Die dag was zo geweldig voor mij. Het voelde zo goed om eens met iemand te praten, die hetzelfde had meegemaakt als mij. Alleen de volgende dag kwam ik binnen voor het eerst met een big smile. En toen zag ik haar kletsen en lachen met de groep die alles verpest heeft. Meteen voelde mezelf weer in een gat vallen. Het herhaalt zich zelf weer dacht ik toen. Ik ging aan een andere tafel zitten. Waarom gebeurt mij dit toch steeds, wat doe ik fout dacht ik bij mezelf. Maar toen kwam ze opeens naast me zitten keek me verbaast aan. Is er iets reageerde ik. Ze vroeg toen waarom ik apart ging zitten. Ik vertelde haar dat ik niet echt goed lig in de klas. Ze keek me toen alleen maar verbaasder. Ze vertelde dat iedereen me mocht enzo. Ik onderbrak haar meteen, dat dat niet echt te merken is. Die dag heb ik haar alles vertelde. Het voelde goed om alles te vertellen. Vanaf die dag waren we dan ook onafscheidelijk. We spraken vaak af om iets te doen en begrepen elkaar ook. Ze liet me ook kennis maken met paardrijden. Ze reed zelf en vroeg vaak of ik mee ging. Toen ben ik ook zelf gaan rijden. Alleen toen kwam ik ergens achter en dat doet me nog steeds pijn. Ik bijt op me lip, kan ik dit wel vertellen. Dan glijdt er een traan langs me wang.

EMMA ~

Gaat het vraag ik bezorgd. Ja knikt ze. Wil je nog verder vertellen vraagt Jai bezorgd. Ik denk het wel knikt ze. Dan gaat ze weer verder. Op een dag, ging ik langs haar, omdat ze jarig was. Zij was zo meisje, dat liever mensen een cadeau gaf op haar verjaardag. Toch had ik zelf ook wat gekocht vertelt ze. Ik belde aan en haar moeder deed open. Ze vertelde mij, dat ze boven was samen met wat andere vriendinnen. Ik vroeg me af, wie het waren. Maar toen ik boven kwam waren het die meiden, die me leven een hel hadden gemaakt. Ze keek me aan en keek alsof ze betrapt was. Ik draaide me om en liep weg zonder iets te zeggen. Ze riep me nog na, dat het niet leek wat was. Ik negeerde haar en liep naar buiten. Ze kwam hier alleen, maar om mij te pesten en zo jou zei ze tegen mij. Ach man, krijg toch een ongeluk riep ik door de woede terug. Ik pakte me fiets en reed weg. Blijkbaar rende ze mij achterna. Toen ik een straat overstak, hoorde ik achter me een auto aankomen en hoorde daarna een knal. Toen ik me omdraaide lag ze daar bewusteloos op de straat. Ik voelde me toen zo schuldig. Dit is gewoon mij schuld dacht ik bij mezelf vertelt ze ons. Ik schrik op het moment als ze dit vertelt. Dat ze dit heeft moeten meemaken. Wat is er toen gebeurd vraagt Jai die naast haar is gaan zitten. Ze kwam in het ziekenhuis terecht vertelt ze. Ze herkende me niet meer toen ze wakker werd. Vandaar dat ik ook zo bang was met Lisa. Want toen er daarna gebeurde, dat vergeet ik nooit meer. Ongeveer een week na het ongeluk kwam ik aan op het ziekenhuis. Ze herkende me nog steeds nog steeds niet. Maar dat maakte niet uit, we konden het nog steeds goed vinden. Maar die dag, kwam een dokter de kamer uit met een bezorgd gezicht. Wat is er aan de hand vroeg ik bezorgd aan hem. Toen vertelde hij me, dat haar hersenen teveel schade hadden opgelopen en zichzelf probeerde te herstellen, maar daardoor alles hadden uitgeschakeld. Wat betekent dit vroeg ik hem geschrokken. Het spijt me zei die toen. Toen wist ik genoeg. Hij gaf me brief. Ik keek hem verbaast aan. Hij vertelde dat de moeder van haar, dit voor mij bestemd was. Toen liep ie weg. Ik scheurde de brief open en las het snel door. Er stond in dat ze nog een verrassing voor mij had. Die ze me eigenlijk wou geven op haar verjaardag. Er stond bij dat ik naar de manege moest gaan. Zo snel als ik kon pakte ik destijds nog me fiets en reed zo snel als ik kon naar de manege. Toen ik daar kwam, liet ik de brief aan Angeliek zien en ze knikte. Ik liep met haar mee en stond stil voor een stal. En wat er toen gebeurde vergeet ik nooit meer zucht ze. Wie stond er dan vraag ik.

JAI ~

Wie stond er dan vraagt Emma verbaast. Lorenz zegt Lindsey met moeite. Lorenz, hoe bedoel je vraag ik waarschijnlijk nog verbaasder. Ze vond dat ik talent had met rijden en wou me een eigen paard geven. Dat was haar verrassing en blijkbaar ook haar laatste wens zucht ze. Vandaar dat je er alles aan deed om Lorenz te houden zegt Emma. Klopt, hij is het enige wat ik nog heb zegt ze met moeite. Waarom zei je dan dat ie van de manege was en dat jij hem toen kreeg vraagt Britt nu verbaast. Ik kon het verhaal gewoon niet vertellen. En nu valt het me nog hard zegt. Nadat dit alles was gebeurt, zijn we ook verhuist. Weg van alle ellende en zijn toen in een nieuwe buurt gaan wonen, voor een nieuwe start. Me eerste schooldag voelde voor mij dan ook zwaar. Gelukkig is het vanaf toen alleen maar beter geworden glimlacht ze klein. Wat was haar naam vraagt Lisa aan haar. Danielle antwoord Lindsey. Maar dan gaat ze bel. Wie is dat dan?

DIT HOOFDSTUK WAS OP SOMMIGE BEST WEL ZWAAR OM TE SCHRIJVEN. WANT SOMMIGE DINGEN ZIJN WAARGEBEURD MAAR HEEL VEEL DINGEN ZIJN OOK GEWOON ERGER DAN DIT HET EIGENLIJK IS. DAT ZE DANIELLE HEETTE EN OVERLEDEN IS EN DAT IK LORENZ VAN HAAR HEB GEKRIJGEN IS NATUURLIJK NIET WAAR. WANT LORENZ IS GEWOON VAN DE MANEGE EN WORDT DOOR HEEL VEEL ANDERE GEBRUIKT MAAR BLIJKBAAR LAAT IE MIJ WEL MEER TOE. VRAAG ME NIET WAAROM. DE ECHTE NAAM VAN DIT MEISJE GA IK NATUURLIJK NIET ZEGGEN. ZE PRAAT NOG WEL EENS TEGEN MIJ EN DAN PRAAT IK OOK GEWOON TERUG. MAAR DIE GROEP DIE ALLES VERPESTE OW GELOOF DIE BESTAAN EN ZATEB TOT VORIG JAAR BIJ MIJ IN DE KLAS. TOEN BEN IK GEWOON UIT DIE KLAS GEGAAN, DUS ZIE ZE WEL EENS OP SCHOOL. MAAR WAARSCHIJNLIJK VINDEN DE MEESTE DIT NIET ZO BELANGRIJK HOOFDSTUK, MAAR LEGT MISSCHIEN WEL HET EEN EN ANDER UIT. VOLGEND HOOFDSTUK WORDT DE WAARHEID VAN "BRIT" UITGELEGD. DUS MORGEN EEN BETER HOOFDSTUK. SEE U GUYS TOMORROW😉😉😉