ယုံကြည်ရာ..မောင်
Chapter<20>လေးလံနေတဲ့မျက်ခွံတွေကစကားပြောသံတွေကြောင့်ပွင်ဟလာရသည်။နိုးနိုးချင်းတောင်ကြည့်မြောက်ကြည့်ကလုပ်နေသေး..
"ချစ်ကျန့်သတိရလာပြီ"
"မောင်"
ခြောက်ကပ်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားတို့ဆီကပထမဆုံးထွက်လာတဲ့ခေါ်သံကမောင်တဲ့..ရင်ခွင်ထဲအိပ်မောကျနေတဲ့အကောင်ပေါက်လေးတွေကိုမြင်တော့သူ့မျက်ရည်တွေတစ်စက်ချင်းကျလာတော့တယ်။
"ငါတို့..ရွှတ်..ကလေးတွေလားဟင်"
"ဟုတ်တယ်လေအသည်းလေးရ..မောင်တို့ကနေပေါက်ဖွားလာတဲ့ပေါက်စလေးတွေ.."
"သူတို့ကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ.."
"ဒါပေါ့..အသည်းလေးနဲ့တူလို့လေ..အငယ်ကောင်လေးကိုကြည့်ပါအုံး..ဝတုတ်လေး..ဟက်"
"ငါ့ကိုပေး"
"အင်း..ရော့"
ကလေးလေးနိုးမှာစိုးတာကြောင့်ကုတင်ပေါ်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းသူချလိုက်တယ်..ပေါင်သားလေးတွေအိစက်နေတဲ့ကလေးငယ်ကရှောင်ကျန့်နဲ့တစ်ကယ်ပဲတူတာရောဟုတ်ရဲ့လား...ပါးဖောင်းကြီးကိုကြည့်တာနဲ့တင်ဘယ်သူ့သွားတူလဲဆိုတာတစ်မိသားစုလုံးသိတယ်..
"မောင်နဲ့တူတယ်..နာမည်ဘယ်လိုပေးထားလဲ.."
"ဝမ်ရှောင်ယင်"
"အင်း..ချစ်စရာလေး..ဟက်..အကြီးလေးရော"
"ဒီမှာ..အကြီးကောင်ကအကောင်သေးနေတယ်ချစ်ကျန့်ရဲ့.."
သူ့လက်ထဲရောက်လာတဲ့ပိစိလေးကိုရှောင်ကျန့်ကြည့်နေရင်းကနမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
"ပါးမဆင်ခြင်ခဲ့တာတွေ သားကိုထိသွားတယ်ထင်တယ်...တောင်းပန်ပါတယ်ကလေးရယ်"
သူပြောတော့ရှောင်ယမ်ကပြုံးယောင်ယောင်လေးလုပ်နေတယ်..
"ဝမ်ရှောင်ယမ်လို့ပေးထားတယ်ချစ်ကျန့်..ကြိုက်လား"
"အင်း..ကြိုက်တယ်.."
တအောင့်အကြာမှာဆရာဝန်တွေရောက်လာတယ်..ရှောင်ကျန့်နဲ့အတူကလေးနှစ်ယောက်ကိုပါဆေးတွေစစ်အခြေအနေတွေကြည့်ရင်းအလုပ်ရှုပ်နေတော့၏။
YOU ARE READING
ယုံကြည်ရာ..မောင်[Completed]
Fanfictionအချုပ်အနှောင်တွေကြားအေးစက်စက်ပဲပြုမူနေထိုင်တက်တဲ့ရှောင်ကျန့်ကသူ့ချစ်သူရိပေါ်ကိုအမြဲပြောတဲ့စကားလေးရှိတယ်။ "ဘယ်သူတွေဘာပြောပြောငါမင်းကိုယုံတယ်မောင်"