ယုံၾကည္ရာ..ေမာင္
Chapter<24>
"ပါပါး"
ၿခံထဲဆင္းထိုင္ေနတဲ့သူ႕ကိုကေလးႏွစ္ေယာက္ကလက္ကေလးဆြဲရင္းလွမ္းေခၚတယ္။
"အင္း.."
"အျပင္မွာေအးတယ္ေလ.."
"ပါပါးစိတ္မၾကည္လို႔ပါကြယ္"
ဆည္းဆာေရာင္ျခည္နဲ႕အတူကပ္ပါလာတဲ့ေလႏုေအးကၿခံထဲရွိေနတဲ့ပန္းေတြရဲ႕ရနံ႕ကိုလွိုင္လွိုင္ေမႊးၾကဴေစတယ္။
"သားတို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ပါပါး..မွားခဲ့တာသိပါတယ္.."
"သားတို႔အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး ပါပါးအျပစ္..ပါပါးေပါ့ေလ်ာ့ခဲ့လို႔ျဖစ္ရတာ.."
"ဟင့္..အင့္..ဒယ္ဒီ့ကိုျပန္ၿပီးေတာင္းပန္ခ်င္တယ္..ဒယ္ဒီ့ကိုလိုက္ရွာခ်င္တယ္ပါပါး"
ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္ကာေရွာင္ယမ္ကေျပာလာေတာ့သည္။ေရွာင္ယင္ေလးကေတာ့ငူငူႀကီးထိုင္ေနဆဲ..
"ဦးေလးေရွာင္႐ြယ္တို႔လိုက္ရွာေနပါတယ္ စိတ္မပူၾကနဲ႕ေနာ္..႐ႊတ္..႐ႊတ္"
ေခါင္းေလးႏွစ္လုံးကိုခပ္ဖြဖြနမ္းရႈံ႕လိုက္တာနဲ႕ႏွစ္ေယာက္လုံးဖက္တြယ္လာၿပီးမ်က္ရည္ေတြစြန့္ထုတ္ၾကျပန္သည္။သူကိုယ္တိုင္လည္းႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးအက္ဆစ္နဲ႕ပက္ခံရသလိုနာက်င္ေနရတာေၾကာင့္မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေလးေတြကအျပည့္ပဲ...
"မင္းတို႔ေက်ာင္းဘယ္လိုသြားလဲ..ဘယ္လိုျဖတ္သန္းေနရလဲဆိုတာကို ႐ႊတ္..မင္းတို႔ဒယ္ဒီကသိခ်င္ခဲ့ပါတယ္..ပါပါး..ဟင့္..ပါပါးကသာ ကေလးေတြကို အင့္ လႊတ္ထားေပးလိုက္ပါလို႔မေျပာခဲ့ရင္..ဒီျပသနာေတြကတက္လာစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး...႐ႊတ္. "
"ေရွာင္ယမ္ ဒယ္ဒီ့ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္ပါပါး..ဒါကိုဒယ္ဒီကဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ ေရွာင္ယမ္လည္းဝမ္းနည္းတယ္.."
ေနညိုခ်ိန္ေလးမွာသားအဖသုံးေယာက္တရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေႂကြးရင္းေအာင့္အည္းထားခဲ့ေသာစကားသံမ်ားကိုမွ်ေဝခဲ့ၾကသည္။
"ဖက္တီး.."
"ဟင္.."
ၿခံဝကေနေအာ္ေခၚသံကိုၾကားလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္လူႏွစ္ေယာက္ကသူတို႔ဆီကိုတေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ေလွ်ာက္လာတယ္။
YOU ARE READING
ယုံကြည်ရာ..မောင်[Completed]
Fanfictionအချုပ်အနှောင်တွေကြားအေးစက်စက်ပဲပြုမူနေထိုင်တက်တဲ့ရှောင်ကျန့်ကသူ့ချစ်သူရိပေါ်ကိုအမြဲပြောတဲ့စကားလေးရှိတယ်။ "ဘယ်သူတွေဘာပြောပြောငါမင်းကိုယုံတယ်မောင်"
![ယုံကြည်ရာ..မောင်[Completed]](https://img.wattpad.com/cover/290354689-64-k892269.jpg)