Call it stupid (voltooid)

2. Het regent patat (ge-edit)

Het regent patat 

-❀-❀-❀-

'Hailey, verdorie. Je komt te laat!' roept mijn moeder van beneden.

Snel gooi ik mijn dekbed eraf en ik ren naar mijn spiegel. Mijn enorme lange bruine krullenbos fatsoeneer ik met een knalroze Hello Kitty borstel en ik ren naar de wc. Ik bonk op de deur en ik hoor mijn zusje Boo zeggen dat ik op mijn beurt moet wachten. 'Schiet op,' zeg ik ondertussen ongeduldig tikkend op de deur. De deur gaat langzaam van het slot en ik duw mijn zusje van twaalf gehaast weg. Chagrijnig kijkt ze me aan.

'Je gedraagt je eerder als een kleuter als een zeventien jarige,' zegt Boo hard. Ik rol met mijn ogen. Waarom moet alles zo gaan met haar?

'Jij bent nog degene met Crocs met Hello Kitty en Spiderman, Boo,' roep ik al opgelucht door de deur als ik mijn behoefte doe.

'Die schoenen draag ik niet meer, oen,' zegt ze boos en ze geeft een harde tik tegen de deur. Snel haal ik de deur van het slot en loop terug naar mijn kamer. Gehaast dwalen mijn ogen naar de klok en ik besef me, dat ik nog maar een half uur heb tot de bel gaat. De bus komt over een kwartier, wat ik dus niet meer ga redden. Gehaast trek ik mijn sweater aan die ik van mijn oma heb gekregen met de tekst: I'm always lazy. Geen idee waarom ik zoiets van mijn oma krijg. Ik pak een skinny jeans en ruik aan de broekspijpen. Ehmm, ruikt redelijk schoon... Snel trek ik hem aan en draai mijn haar in een hoge knot. Op mijn ogen doe ik mascara op.

Ik gris de boterham van mijn bord en stop het al proppend in mijn mond. 'Mijn rugzak!' zeg ik met volle mond en ren weer naar boven. Ik hijg het uit en begin te balen van mijn slechte conditie.

Ik pak de boeken die ik denk nodig te hebben en als ik weer beneden ben schuif ik mijn voeten in mijn gympen met plateauzolen.

'Misschien red je de bus nog als je snel bent,' zegt mijn moeder als wijzend naar de deur. Ze zit rustig tv te kijken en nipt aan haar thee. Ik luister naar haar woord en ren naar de busstop. Na een paar meter, zie ik Lauren al staan en ze zwaait naar me. 'Gaat het wel goed met je?' vraagt ze grinnikend.

'Een beetje last van een slechte conditie, dat is alles,' zeg ik onschuldig hijgend.

We stappen in de volle bus en we gaan zitten achterin waar nog twee plekjes vrij zijn. Ik ga bij het raam zitten en leg mijn hoofd tegen het raam. De bus gaat langzaam rijden en passeert het huis van Chris en ik krijg een rilling over mij heen als ik moet denken aan gister.

Lauren schudt mij uit mijn gedachte en begint te giechelen. 'Ik hoorde van Allison dat Chris date met Annabel.' Lauren, verdorie. Niet over die gast beginnen...

'Ik vind Chris... nou ja echt zo'n standaard rugby speler.' Lauren kijkt mij even aan alsof ik iets doms heb gezegd.

'Ja, hij speelt rugby in Hoghfield High team,' zegt ze alsof ik gek ben en ze zegt er nog net geen duhuh achter.

'Hij roept schunnige opmerkingen tegen meisjes, doet mee aan die pesterige teamspelletjes –zoals elkaar bij het passeren in de gang in de tepels knijpen... en hij doet mee met wedstrijden in de kleedkamer wie de grootste banaan heeft. Dus er is niks leuk aan die Chris,' zeg ik zuchtend.

We stappen de bus uit en lopen het schoolplein op. Als ik naar mijn vaste vriendenclub – die bestaat uit Ilsy, Lauren, Allison en Jill - wil lopen, trekt er iemand ruw aan mijn armen.

'Doe eens normaal, je rukt mijn arm er bijna uit...' Mijn woorden worden steeds zachter als ik zie dat Chris voor me staat. Gehaast probeer ik hem weg te duwen als ik zie dat iedereen hun ogen op mij laten rusten.

'Luister,' fluistert hij, 'vertel hét aan niemand.' Ik probeer met al mijn krachten mijn arm los te rukken, maar toch ergens vind ik het niet erg dat hij mij zo aanraakt.