Call it stupid (voltooid)

2.14. Dit is één van de grootste plottwisten uit mijn leven

Dit is één van de grootste plottwisten uit mijn leven

Annabel had mij vier dagen later gebeld. 'Hij beweert dat hij helemaal niks met jou meer te maken wilt hebben,' had ze gezegd. 'Maar ik geloof het niet.'

Natuurlijk geloof ik Shane dus niet, en ik verwacht het ergste. Maandag word ik wakker met een misselijk gevoel. Er is wat mis, maar wat weet ik niet. Elsa is al bezig met aankleden en stommelt naar de wasbak om haar haren te kammen. Ik geeuw en rek me uit. Als ik mijn lampje aanklik, knijp ik snel mijn ogen dicht. 'Opstaan, schone slaapster,' zegt Elsa, ondertussen haar make-up opdoend. Elsa weet niet dat mijn neef, Gudio aids heeft. Ik vertel het liever ook niet, want ik had belooft aan Gudio om het niet door te vertellen. Ze is nog steeds ervan overtuigd dat zij de ware is voor Gudio, maar ik zeg dat hij al wat heeft met een meisje in New-York en dat hij daar ook woont.

'Er ligt trouwens post van jou op de deurmat.' Elsa doet een tandenborstel in haar mond en begint ruw te schrobben. Ik krijg een lichte schrok door mij heen. Een rekening of...

Ik sla de dekens van mij af en loop naar de deur. Ja hoor, op de deurmat ligt een envelop. Ik pak het voorzichtig op en kijk van links naar rechts opzoek naar iemand die zit toe te kijken totdat ik het openmaak. Zachtjes doe ik de envelop open en snel laat ik mijn ogen langs de letters glijden. Kom vanavond om 11 uur naar het industrieterrein, alleen. Ik heb wat te vertellen x Ilsy. Hmm, beetje vreemd. Waarom zal ze me dit niet appen? Of bellen? Iedereen kan het pakken en meenemen. Maar dit is duidelijk haar handschrift, dus het moet wel van haar zijn. Ik schuif de brief onder mijn pyjama en loop terug de kamer in.

Ilsy is ook niet de hele dag op school, dus ik denk dat ze op onderzoek uit is. Meneer Hoogers is net zo goed, ook niet op school. We hebben weer een suffe, oude vrouw die hem invalt. De dag gaat voor mij gevoel erg traag. Ik maak me zorgen dat ik niks heb gehoord van Ilsy. Niet dat ze dat normaal we doet, maar dit voelt gewoon niet lekker. Zal ze met meneer Hoogers ervandoor zijn gegaan? Ik kijk vluchtig op mij telefoon en zie dat er geen nieuw bericht is. Elsa kletst de oren van mij lijf af, wat ik zelf zeer prettig vind voor de eerste keer. Het leid me af van al mijn zorgen en ik kan gezellig meekletsen over het vieze eten en het gekke haar wat het meisje heeft. Ook blijft ze doorvragen over Gudio, wat echt een pain in my ass is. Het lukt mij goed om haar af te leiden om over mode of iets dergelijks te hebben. Na het eten, besluit ik meteen naar mij kamer te gaan om huiswerk te maken en goed over na te denken of ik wel naar het industrieterrein moet gaan.

Elsa komt de kamer binnengestormd en smeekt mij om mee te gaan naar een feest. 'Ik wil niet alleen gaan,' zegt ze met een pruillipje. 'Wil je alsjeblieft meegaan? Je bent immers mijn drinkmaatje en let op mij dat ik veilig thuis komt. Dus please, ga mee!' Ze gaat nog net niet op haar knieën zitten en mijn voeten kussen. 'Sorry, Elsa. Ik moet studeren.' Ik draai mijn stoel bij mij weg en probeer de zenuwachtige gevoel weg te drukken. Elsa draait haar stoel terug mijn kant op. 'Pff, jij bent echt zo saai,' zegt vermoeid. Ik zucht en draai mijn stoel terug. Binnenkort zijn er weer tentamens en ik wil goede cijfers halen. 'Dit is belangrijk voor mij, dan mijn avond vernagelen aan drank,' zeg ik kattig en begin druk te schrijven van teksten. 'Oke, mevrouwtje Saai.' Voordat ik haar een beuk verkoop, is ze al weggelopen.

22:30

Ik twijfel ontzettend of ik moet gaan.

22:45

Kan ik beter niet gaan? Het is ongeveer een kwartier rijden. Met een weeïg gevoel in mijn maag, sta ik op en begin ik te ijsberen. Mijn telefoon gaat af en ik ren naar mijn telefoon. Een gemiste sms van Chris. Teleurstellend zak ik op mijn stoel. Als ik tegen hem zal zeggen dat ik naar het industrie ga, wordt hij vast en zeker boos. Chris zal er alles aan doen om te zorgen dat ik niet ga. Groot gelijk, want het is gevaarlijk. Daarom besluit ik niet te gaan.