Call it stupid (voltooid)

5. Voedselgevechten starten is blijkbaar mijn specialiteit (ge-edit)

Voedselgevechten starten is blijkbaar mijn specialiteit 

-❀-❀-❀-

My Anaconda don't...

My Anaconda don't want none unless you got-"

'Met Hailey Summers,' zucht ik.

'Waar blijf je? Je komt straks nog te laat voor de bus!' Ik begin hard te hoesten en doe alsof ik snotter. 'Ik ben ziek,' zeg ik met samengeknepen stem. '38 graden koorts.'

'Héél grappig hoor! Dat is zó 1900...' zegt Lauren.

'Ik kom al,' zeg ik knorrig terug. Ik kijk mijzelf goedkeurend na in de spiegel. Mijn blauwe t-shirt zorgt ervoor dar mijn norse gezicht wat vrolijker wordt. Mijn rugzak hijs ik op mijn rug en ik doe de voordeur achter mij dicht. Sloffend loop ik naar Lauren toe en sloom steek ik een hand op, ter teken van begroeting. Lauren duwt een meeneemkoffie in mijn hand en neemt zelf een slok van haar eigen koffie. 'Dank je, dit heb ik hard nodig,' zeg ik langzaam. Ze port met haar ellenboog in mijn zij.

'Kop op!' zegt ze vrolijk. Ik kijk chagrijnig terug.

'Ik moet wel eerlijk zeggen, dat het best een grappige foto is,' grinnikt ze.

'Hou je mond,' zeg ik kattig en neem een flinke slok.

'Hallo, je hébt gezoend met Shane Baker! De teamcaptain van Lacrosse,' zegt ze met een halve grijns. Ze duwt haar grote Ray-Ban bril verder op haar neusvleugel. 'Weet je hoeveel meiden daarop jaloers zijn?'

Ik neem nog een slok van mijn koffie en vervloek dat mijn tong verbrand. De bus stopt voor onze neus en de deur wordt opengemaakt. Lauren geeft mij een duwtje in mijn rug als ik niet wil instappen. Ze zucht en duwt wat harder. 'Miss, we hebben niet de hele dag,' zegt de buschauffeur. Hij heeft lang haar en een snor. Ook heeft hij een koptelefoon op en hij kauwt verveeld op zijn kauwgom. Ik hou de hendels van mijn rugzak stevig in mijn hand, alsof ik een parachutespringer ben en elk moment kon springen. Ik neem diep adem en stap de bus binnen. Niemand die opkijkt of mij na gaapt. Opgelucht ga ik op onze vaste plekje achterin zitten en leg mijn rugzak op mijn schoot. Lauren ploft naast mij neer en begint haar bril schoon te maken aan haar zwarte T-shirt met een zigzaggend patroon erop. 'Zie je wel,' zegt ze. Vervolgens blaast ze op haar bril, zodat het beslaat en gaat verder met poetsen. Ik kruip dieper in mijn stoel en kijk stiekem over de rand van de stoel van de voorganger. Niemand die mij aanstaart. Iedereen zit rustig te lezen, te spelen op zijn telefoon of met elkaar te kletsen. 'Je hebt gelijk Lauren,' zucht ik.

'Zoals altijd,' zegt ze en schuift haar bril weer op haar neus. Toch blijft er een jochie schuin naast mij, mij steeds aanstaren. Ik kijk boos terug en snel kijkt hij weg. Dan kijkt Wessel Smith mijn kant op, een derde jaars. Hij staat bekent om de billenknijper en elke keer als je hem passeert en hij je wel ziet zitten, maakt hij vieze kusgeluiden. Hij legt zijn tong op twee vingers en likt het langzaam. Vervolgens knipoogt hij en kijkt hij weer naar voren. Ik krijg het langzaam benauwd en doe mijn jas een stukje open.

Als de bus voor de school stopt, ben ik nog extra goed op mijn hoede. Niemand gaapt mij meer na in de bus en ook niet buiten op het schoolplein. Kom ik er zo makkelijk onderuit, of...

Lauren duwt de deur open van de school en met goede moed loop ik naar binnen. De tijd lijkt even stil te staan. Mensen draaien zich tegelijkertijd om. Meisjes kijken mij met opgetrokken lip aan, jongens kijken mij goedkeurend na en groepjes smiespelen. Lauren trekt mij dichter naar mij toe en loopt met grote stappen naar de hoofdingang.

Gelukkig is mijn kluisje vlakbij de hoofdingang. Jill, Allison en Ilsy komen bij me staan. 'Trek niks van die mensen aan hoor,' zegt Ilsy luid. Allison en Jill knikken.