2.10. Hoe zit het nou met de buurjongen Karel?

3.2K 188 61
                                    

Hoe zit het nou met de buurjongen Karel?

De volgende ochtend word ik wakker doordat er een koffiezetapparaat hard aan het pruttelen is. Eerst weet ik niet waar ik ben, maar ik herken al snel de kamer van Chris. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en loop naar de badkamer. Vervolgens plens ik water in mijn gezicht en veeg mijn gezicht droog.

Aangekleed en al, loop ik naar de huiskamer waar Chris al aan de ontbijttafel zit. Hij eet een toastje met jam en als ik voor hem ga zitten, schuift hij koffie mijn kant op. 'Lekker geslapen?' vraagt hij om de stilte te verbreken. Ik knik en neem gulzig een slok koffie. 'Zeg, nu het zaterdag is, zullen we vandaag terug naar de plek waar we elkaar ontmoet hebben?' Ik voel een gelukzalig gevoel vanbinnen opborrelen en ik knik. 'Tuurlijk!' Ik mis mijn ouders zo erg en stiekem ook wel Boo.

'Nu we toch bezig zijn met bespreken van zaken...' Hij schraapt zijn keel en pakt de koffiekop. 'Hoe heb jij Karel ontmoet?' Met een zucht klap ik mijn koffiemok op de tafel.

'Bedankt dat je me gister oppikte van dat verschrikkelijke feest.' Zo hopelijk veranderd hij van onderwerp. Chris rolt met zijn ogen en slaat zijn armen over elkaar heen. 'Jij moest niet met Annabel meegaan.' Ik voel me opeens zeer geërgerd.

'Wat zeg je nu opeens?' zeg ik boos en neem een flinke teug koffie. 'Wist ik veel dat ze niet betrouwbaar is? Ach, eigen schuld want nu heeft ze aids.' Shit. Nu is het de beurt van Chris om zich te verslikken en begint hevig te hoesten. 'Pardon?' zegt hij. 'Hoor ik daar aids?' Ik sla automatisch mijn handen voor mijn mond en paniekerig kijk ik om mij heen. Ik ben echt slecht in geheimen bewaren. Langzaam knik ik. 'Dat vertelde ze me.' Chris is druk bezig zijn lach in te houden en barst vervolgens in een harde lach uit. 'Chris!' gil ik. 'Dit is geen leuk grapje.' Bijna stoot ik mijn glas om.

'Woa, waarom zo aangebrand, liefje?' Mijn neusvleugels beginnen te trillen en ik bal mijn vuisten. 'Sorry,' mompelt Chris en neemt een slok van zijn koffie. 'Dit is echt geen grap!' bries ik. 'Gudio heeft ook aids.' Chris' ogen worden groot en langzaam legt hij het kopje neer.

'Ach arme jongen,' fluistert hij en hij legt zijn kopje neer. Chris durft mij niet aan te kijken en begint te staren naar zijn toastje. 'Ja. Dat dacht ik ook. Ik ga me klaar maken.' Vliegensvlug sta ik op en loop richting de slaapkamer. 'Het spijt me, Hailey!' roept Chris me na. Ik hoor de stoel verschuiven en hoor Chris achter me aan strompelen. Ik was net bezig om een T-shirt aan trekken, als Chris binnenkomt. Hij leunt tegen de deurpost aan. 'Hailey, rustig.'

'Het is al goed Chris, echt,' zeg ik en trek mijn broek aan.

'Zo zie je er niet naar uit.' Hij loopt naar me toe en trekt mij tegen zich aan. Ik begin zachtjes te huilen. 'Ik ben nogal geschrokken wat er gister is gebeurd,' jammer ik en snik hard. Chris wrijft met zijn hand over mijn rug. 'Het is al goed.' Zachtjes geeft hij een kus op mijn kruin.

'Ik moet één ding nog oplossen. Ik moet Annabel vertellen dat ze aids heeft, voordat het te laat is.' Chris laat me los en knikt. 'Kom je daarna terug hierheen?' Ik knik en trek mijn donkerblauwe sweater aan.

****

Voor de tweede keer, klop ik aan bij de voordeur van Annabel. Deze keer hoor ik geen gegil van meiden. Ik heb echt zin om haar een klap in haar gezicht te verkopen, maar daarvoor heb ik teveel medelijden voor haar. Na drie keer aangebeld te hebben, sta ik op het punt om te vertrekken. Maar dan wordt de deur opengerukt en Annabel staat met een enorm nors gezicht voor mijn neus. 'Hailey, jij slet!' Ik schrik en doe een stap achteruit. Mijn armen vliegen in de lucht als overgave en ik wil wat zeggen, maar ik hap naar adem. 'Grapje,' zegt ze opeens vrolijk en grijpt mijn arm vast. 'Waar was je gisteravond? Wij zochten je echt overal!'

O boy. Ik kan het nieuws echt niet aan haar vertellen... 'Eh. Chris kwam me ophalen.' Annabel doet een nachtjapon aan, die sierlijk om haar heen zwiert. 'Oke,' zucht ze. 'We hadden je gemist.' Ze trekt een pruillipje en neemt een slok van haar thee. Oke, Hailey. Nu hoor je boos op haar te worden...

Call it stupid (voltooid)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu