Call it stupid (voltooid)

2.9. Shane is werkelijk waar gek in zijn hoofd

Shane is werkelijk waar gek in zijn hoofd

Alles lijkt te vertragen en mijn hart hamert in mijn borst. Er zit een enorme grijns op zijn mond en hij lacht gemeen zijn witte tanden bloot. Zijn armen slaat hij nonchalant over elkaar heen en zijn hoofd doet hij een tikje schuin. 'Wat doe jij hier op dit feest? Ben je ongelukkig met Chris?' Mijn mond voelt kurkdroog aan en er komt geen woord uit mijn mond. Langzaam schud ik mijn hoofd. 'Dat is niet jouw zaak, Shane,' zeg ik zachtjes en ik wil me omdraaien, maar Shane grijpt mijn pols vast. 'Ho, niet zo snel. Ik ben nog niet klaar.' Hij lacht, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. 

'Wat wil je van me, Shane?' Helaas klonk het eerder bang dan van verveeld. 'Dat weet je best, Hailey!' Hij buigt zijn hoofd mijn kant op en ik kijk bijna recht zijn mond. Hij begint zachtjes te grinniken en ik voel zijn adem op mijn huid. 'Je hebt me zo hard op mijn kaak geslagen, dat ik dagen niet meer kon eten, verdomme!' schreeuwt hij en zijn gezicht loopt rood aan. Ik doe snel een stapje achteruit en kijk snel om mij heen om ergens te kunnen verdwijnen, maar overal zijn mensen. 'In godesnaam, dat was mijn zusje,' zeg ik paniekerig. Waar is Annabel? Of überhaupt haar vriendinnen?'

'H-hoe weet je dat ik hier ben?' zeg ik. Shane pakt mijn pols vast en trekt mij mee de mensenmassa heen. Ik probeer tegen te stribbelen, maar hij is te sterk. Hij stopt op de dansvloer, waar tientallen paren synchroon hun dans doen. Shane grijpt mijn pols vast en tilt het een stukje de lucht in. Zijn andere arm verdwijnt achter mijn rug en langzaam zet hij ons in beweging. Ik volg houterig zijn bewegingen en laat merken dat ik het zeer ongemakkelijk vind. 'Tja...' hij grijnst.

'Annabel had vertelt dat ze hier heen ging en dat toevallig jij ook meeging,' zegt hij koeltjes en laat mij een rondje draaien. 'Annabel?' fluister ik en opeens voelen mijn benen loodzwaar aan. Ik voel me verraden... Opeens komt er een enorme woede omhoog en ik trap hard op de voet van Shane. Net op het moment, valt de muziek uit want het orkest is bezig om een nieuw liedje op te zetten. Een kreet gaat door de zaal en iedereen kijkt onze richting op. Ik bedenk me geen tweede keer en draai me om. Zo hard ik kan, ren ik al duwend door de mensenmassa heen en het verbaasd me dat iedereen opzij voor me gaat. 'Bitch!' schreeuwt Shane door de zaal heen en ik draai mijn hoofd een kwartslag. Hij loopt achter mij aan, met een enorme rode kop van woede. Zijn handen zijn gebald. In paniek graai ik in mijn tasje naar mijn mobiel en typ het nummer van Chris in. 'Hailey, alles goed?' Ik begin te huilen van geluk, terwijl ik de voordeur met moeite opengooi. 'Je moet me ophalen! Shane is hier ook,' schreeuw ik en paniekerig kijk ik achterom. Bijna val ik van het trappetje af, maar ik herpak me. Shane duwt net de voordeur open. 'Blijf staan, Hailey!' schreeuwt hij en een seconde blijft hij staan. 'Waar ben je dan?' zegt Chris kalm.

Ik weet niet precies waar het is, maar ik beschrijf wel zo goed mogelijk waar ik ben. 'Shane zit achter me aan,' fluister ik en snel loop ik een poort in met een bordje: doolhof. 'Ik ga me verstoppen, voordat hij me pakt.'

'Ik kom eraan. Blijf daar wachten!' zegt Chris snel en hij hangt op. Chris komt me halen, Chris komt me halen... Herhaal ik steeds en maak een bolletje van mijzelf en laat mezelf zakken tussen de heg. Tranen glijden over mijn wangen en de adrenaline gieren door mijn lichaam. 'Hailey?' hoor ik een stem fluisteren en zware voetstappen komen steeds dichterbij. Mijn hart bonkt in mijn borst en ik tril over mijn hele lichaam. 'Ik weet dat je er bent.' Door de struiken heen, zie ik de voeten van Shane. Hij blijft precies voor mij staan en hij tikt met zijn voet langzaam op de grond. 'Je bent hier vlakbij. Het heeft geen zin om verstoppertje te spelen met mij, want ik weet dat je er bent,' zegt hij zachtjes. Ik probeer zo stil mogelijk te zitten en mijn hand leg ik op mijn mond, zodat hij niet mijn ademhaling kan horen.

De voetstappen beginnen weer langzaam te lopen. Ik wacht een minuut – of is het een paar secondes?' En kijk voorzichtig door de struiken heen en kijk naar links en rechts. Hij is nergens te bekennen. Zo snel ik kan sta ik op, schop mijn hakken uit en ren het doolhof uit. De adrenaline begint weer door mijn lichaam te stootten en ik heb het gevoel dat ik eindeloos kan rennen. Opeens krijg ik een klap van opzij en ik val hard met mijn borst op de grond. De klap is zo hard, dat de adem uit mijn lichaam wordt geperst en ik moet naar adem happen. Mijn hoofd tolt door de klap en mijn hoofd begint hard te bonken. Pijnscheuten gaan er door mijn borst en als ik weer mijn ademhaling heb gevonden, begin ik te kreunen. 'Met mij valt er geen spelletjes te spelen,' sist Shane en hij grijpt mij bij mijn haren vast. Hij tilt mij op, bij mijn borst alsof ik niks weeg. 'Je bent gek in je hoofd!' gil ik. Shane legt zijn hand op mijn mond en begint hard te snuiven in mijn nek. 'Weet ik,' fluistert hij en legt zachtjes een kusje in mijn nek. 'Jij gaat met mij mee.' Hij haalt iets uit zijn zak, zodat ik in paniek raak. 'Zij gaat helemaal nergens heen!' buldert een zware stem achter me. Ik draai me om en opgelucht haal ik adem. 'Chris,' fluister ik en tranen druppen op de het T-shirt van Shane. 'Verdorie, idioot!' schreeuwt Shane en smijt mij van zijn schouder af. 'Waarom moet jij altijd in de weg staan?' Chris begint te grijnzen en slaat nonchalant zijn handen over elkaar. 'Omdat het mijn vriendin is en niet de jouwe.' Hij neemt een grote bocht om Shane heen en hij buigt zich over mij heen. 'Kom. Laten we naar huis gaan,' sust hij mij gerust. Chris tilt mij omhoog en ik sla mijn handen om hem heen.

'Jullie zijn nog niet van mij af,' sist Shane en met deze woorden verdwijnt hij in het duister. Ik slik en er gaat een rilling over mijn ruggengraat. 'Wat een eikel,' sist Chris en opent zijn auto.

'Annabel heeft mij verraden,' kreun ik, als ik een steek in mijn been voel. Chris blaast vermoeid uit en gooit de autodeur dicht van de bestuurderskant. 'Ach. Ik had ook niks anders verwacht eerlijk gezegd.' Een traan glijdt over mijn wang.

'Ik vertrouwde haar. En had haar gekoppeld aan mijn neef.' Ik leg mijn hoofd tegen het koude raam, dat meteen beslaat. Chris legt zijn hand op mijn been. 'Alles komt goed. Ik stop je lekker in bad en morgen gaan we langs de dokter voor je enkel.' Zachtjes geeft hij er een kneepje in.

____________________________________________________

Banner gemaakt door: Blvckaddicted! Bedankt daarvoor :)