Four: Confused.

2.7K 70 12
                                    

Yvonne's POV.

I woke up when I felt that someone's touching the tip if my nose.

"Wake up my woman."

Napadilat ako at mukha niya agad ang bumungad sa akin. Ang saya lang gumising na siya ang una kong nakikita.

"Does it still hurts? Can you, uh... walk?" Tanong niya. Napatawa naman ako sa inaakto niya. Para siyang takot na takot na masaktan ako.

And I like it.

"Oo naman. Masakit pero kaya ko." Sabi ko ko which is true. It hurts but I can manage.

"I am not sorry for what I've done Yvonne. You made me so happy. If I canmarry you tomorrow, then I will." Sabi niya. I wanted to cry in happiness. I wanted to show him how happy he made me.

"I want to marry you my woman. Can I?"

Ito yung tipong gusto ko. Ayoko nung may candle lights pa. Yung may firworks pa. Yung may paluhod luhod pa. I don't want that.

Al I ever wanted is sincerety.

I nodded. I would love to be with him till my last breath. Maaaring mag away kami pero I'll make sure na hindi lilipas ang isang araw na magka away kami.

He pulled me closer to him when I nodded. It felt warm. It felt so right.

"I can really marry you?" Tanong niya pa. He's that kind of man. Yung taong pinapaulit yung mahahalagang bagay na sinasabi sakaniya.

"Yes. Nag baback out ka na ba?" Natatawang sabi ko at umiling iling naman siya agad.

"I thought you would say no, kasi hindi romantic ang pag aaya ko." He said and burried his face in my neck.

"Ayoko nang ganon. You know me. Ayoko nang bongga, I just want a simple life." Saad ko.

**

We're now heading to the church. Kanina pa ding umaga kami tumitingin tingin nang simbahan. Sabi ko sakaniya na okay lang naman sa maliit na simabahan but he would say no.

He said he wants to give me his best.

I think he like this one. Medyo malaki din kasi dito, at may malapit na resort na pwedeng gawing reception.

"My family will be coming here next week my woman. I already told them that I'm about to marry my future. Nagtampo pa nga sa akin si mama." Sabi niya sa akin.

"Magsasabi ko naman kasi, yung ikakasal ka agad. Mag th-three months palang tayo. And here we are."

"Do you regret that you said yes?" Tanong niya. Mabilis lang ako umiling. That's not what I meant.

"No. Yes masyadong mabilis pero that's love. Time is limited." Sabi ko nalang.

"I thought..." I heard him sigh.

"I would never regret loving you. And if marriage would make our relationship stronger then I'm okay with it."

He kissed the top of my head and smiled at me. Hindi talaga nakakasawang titigan siya. Yung kahit hindi siya kasing gwapo nang inaakala nang iba, para sakin siya parin ang pinaka.

"I love you."
"I love you too."

**

"Hi iha."

Napahinga ako nang malalim. Yesterday someone called me and I was shocked when I knew that it's his mother.

Ang sabi nga kasi niya ay next week pa ito uuwi, kaya medyo nagulat ako nang ayain niya akong magkita dito sa coffee shop.

My Bad Boy : Montesalve brothers 1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon