Five: Decided

2.2K 68 5
                                    

Yvonne's POV

"Hmm..."
"Wake up my woman."
"Inaantok pa ko."
"I'll rape you."

Agad naman akong napabangon nang marinig siyang humalakhak. Nakakainis.

Sinamaan ko siya nang tingin atsaka diresiretsong pumunta sa banyo. Narinig ko namang tumigil na siya kakatawa niya at sinundan niya ako.

Nagtoothbrush lang ako at nakisabay naman siya. Nakakainis, ang sarap sarap nang tulog ko eh!

Matapos kong magtoothbrush ay lumabas na ako at nakasunod lang siya. Nakakunot padin ang noo ko, feel na feel ko eh.

"Hey, are you mad?" Malambing na tanong niya at hindi ko naman siya napansin. Agad akong naglagay nang Fresh Milk sa baso at umulinom.

"Mas masarap ba ang tulog mo kesa saakin?"

Napabuga naman ako sa narinig ko. Putcha! Ang aga aga eh!

Gulat na gulat naman siyang kasalukuyang naliligo sa gatas. Unti unti naman akong natawa sa itsura niya. Ang epic lang.

"Hahahaha! Ang pangit mo na!" Tatawa tawang sabi ko at naghugas naman siya nang mukha sa sink. Pagkatapos ay nakipagtitigan lang sa akin.

Oh no.

Agad niya akong hinabol at gaya nang ginagawa ko ay tumakbo ako. Pero nahuli niya din ako at natrap pa ako sa may kitchen counter. Badtrip.

Mabilis na lumapat ang labi niya sa labi ko. It feels like the first time. I don't know how but his kisses are getting more and more sweet.

I felt his hands on my back with mine and when a cold thing slid through my ring finger.

I parted and looked at my fingers. It was a ring.

"Marry me Yvonne." Tanging sabi niya at siniil nanaman ako nang halik.

Should I refuse? No, never.

**

I woke up tired and hungry. I saw him lying beside me while snoring. Hindi naman masyadong malakas. Dati ay ayokong ayoko sa lalaking nahilik pero hindi na ngayon. Ewan, I loved his snores. Nakakatuwa kapag naghihilik siya.

A tear fell at my cheek as I remember our deal.

Flashback

"Iha, it's been a week. Habang tumatagal ay lalong lumalaki ang problema sa kompanya." She said and I let out a heavy sigh.

"I've decided po." Sabi ko.

"I...love your son." said and she sighed. I saw sadness and pity in her eyes and it makes me even more upset."I'm really sorry iha kung nagulo ko ang relasyon niyo. I really don't know how to control him anymore. Lately he's been distracted from work at marami ang naaapektuhan. Pero gaya nang dati, I'll make a plan for you. Kapag okay na ang lahat at natupad na niya ang kaniyang pangarap, then we'll meet." She said and I can feel that she's sorry.

"No. You don't have to do that." I said and she was a bit shocked.

"Why?"

"I won't force him to marry me someday. Kuntento na ako na dumating siya sa buhay ko. Kuntento na ako na nakasama ko siya. Because he is the best person God gave me." I said. She didn't say anything and just stare at me. She held my hand and smiled.

"I won't force him. Alam kong masasaktan lang kami parehas. And four years, four years siyang mawawala at hindi ko alam kung pagkatapos non ay siya padin ang mahal ko. Ayokong magpaka plastic, I won't promise something I'm not sure of." I said as I saw amusement in her eyes.

"There's just three things I'm sure of now. First, gusto kong sabay naming abutin ang mga pangarap namin. HIndi man kami magkasamang gagawa non, atleast I want him to reach his dreams and goals in life. Second, I'm sure that you're son... you're son is a very nice man. He's so good to be true that U doubt myself being with such a perfect person like him. And lastly, I'm sure that I love him, and he loves me. And if four years later that we still love each other, then let destiny make a way for our love story to happen." I said and I saw her smile.

"I am so proud of my son because he met someone like you. It's such a waste na maghihiwalay kayo, pero wag kang mag alala. It's all worth it. Time will pass and you'll heal. And kung sakaling magkita pa kayo, at kayo padin, I'll make sure to make you two marry." She said and I just smiled at her sincerely.

"Thank you that you made a son like him. I have to go home and cry. Goodbye. Take care of him" I said and politely left.

End of flashback.


I looked at the clock and saw what time it is. It's 3 am. I gently placed his hand off me and stood up.

I looked at him one last time. I silently kissed him and said I love you for one last time. I gathered my things on a luggage. Pesteng luha, tumigil nga kayo! Baka magising pa siya kapag narinig niya ako. Hindi pwede.

I did made up my mind. You have to leave him Yvonne. Itatak mo yan sa isip at puso mo.

When I finished gathering my things, I went down. Medyo nahirapan ako pero kinaya ko. Ganon din naman siguro sa future.

Mahihirapan ako, pero kakayanin ko.

I told myself that it's for him. It's all worth it. His dreams are worth it.

I went out the house and looked at my wrist watch with our picture as a background. It was a gift from him when we celebrated my first and last birthday with him.

I grabbed a taxi and cried there. Bahala na kung mukha akong tanga at pinagtatawanan na ako ng driver na ito sa isip niya.

"San po tayo mam?" Tanong nang driver.
"K-kahit saan po muna manong. H-hindi ko pa p-po alam kung anong gagawin ko p-pagkatapos kong mang iwan." I said. Nababaliw na ako. Pati sa driver kunukwento ko ang katangahan ko.

"Minsan talaga mam kailangan mong iwan. Hindi dahil gusto mo pero kailangan. At kung para talaga siya sayo, kahit ikaw ang nangiwan, siya parin ang babalik."

Lalo pa akong napaiyak. Tama naman ako hindi ba? Tama ang ginawa ko. Natupad na ang pangarap kong makaramdam nang pagmamahal sa iba kaya tutuparin ko naman ang kanya. I don't even know if I deserve him. Dahil kapag kasama ko siya, pakiramdam ko nananaginip padin ako. I wanted to be atleast someone who can be good for him. 

Kapag ba ako ang nang-iwan hindi na ako pwedeng umasa na siya padin ang babalik sa akin?

You have to let your feelings go Yvonne. Wag ka nang umasa. Hindi lang ikaw ang babaeng maaaring nakapagpatibok nang puso niya.

Let go Yvonne, wag kang selfish. Huwag mong ikulong ang sarili mo sa isang tao iniwan mo na. Let go Yvonne.

Sabi na nga ba, sobrang saya namin, sobrang sakit din tuloy sa dulo.


I thought I was dreaming about this relationship. But in just a snap, this wonderful dream turned into a breath-taking nightmare.


~AgentBlue143

My Bad Boy : Montesalve brothers 1On viuen les histories. Descobreix ara