Twenty Five: He Knew

1.8K 53 5
                                    

Dahil ang gwapo ni Jake, bago kong asawa, may update. Pero ALDEN forevs.

Yvonne's POV

"You hid her from me Yvonne. For ten fucking years. You hid my daughter from me. Damn it. Damn you." Kalmado pero madiin na sabi niya. I can really feel anger in his voice. Sinubukan kong tumingin sa kabilang direksiyon pero hinabol niya lang ang mukha ko. I tried to escape but there's no way out.

"I had her investigated. If you're going to hide her, you could've hid her better. Her surname's Montesalve, you named her after my surname. She has my eyes, my nose, my hair, why didn't I noticed?" He angrily said. "You fooled me again. Tell me, what have I done for you to do this to me?" Galit na galit na sabi niya. I looked down. You've done nothing. Tanga lang ako. Sobrang tanga lang ako. I just made a wrong choice. One wrong choice that hurt everyone. I want to tell him that pero natatakot ako.

"You never failed to fucking hurt me Yvonne. Sa ating dalawa palaging ikaw ang nananakit. Ikaw ang nang-iiwan. And then I would be left thinking on how to win you back. Bullshit!" He almost yelled. Swear, sobrang natatakot na ako sa inaasal niya. I even thought that he can hurt me physically now that he's angry. 


But no, he can never do that.

Nagulat ako at napatalon nang suntukin niya ang pader malapit sa akin. And that moment, my tears started to fall down my cheeks. Damn it. Napaka-iyakin ko.

"I just know that she almost died 3 years ago. I almost lost her 3 years ago. I almost didn't see her Yvonne! Tell me what have I done to you!" He shouted. Narinig ko ang mga katok sa labas pero naka-lock ata ang pinto.

"Miss Cleigh?! Ano pong nangyayare jan?! Miss Cleigh are you alright?!" Rinig ko ang sunod sunod na tawag sa labas pero binalewala ko iyon. For the second time he punched the wall again. I jumped due to shock. Natatakot na ako pero ininda ko iyon.

"Miss Cleigh! Guards ano ba! May nangyayare ata sa loob na hindi maganda! Yung susi!"

"Tangina Yvonne sumagot ka naman! Hindi mo ba alam kung gaano ako nasaktan sa mga pang-iiwan mo saakin noon?! I even begged you! I begged a woman to stay, to love me! Sobrang binaba ko na ang pride ko para sayo! Ginawa ko ang lahat para bumalik ka pero fuck! Ano bang nagawa ko?!" He shouted at wala akong ibang naisip na paraan para mapakalma siya kundi ang yakapin siya. He's breathing became fast at kinabahan ako.

"Sshh. Breathe please. Breathe first." Sabi ko kahit nahihirapan akong magsalita kakaiyak.

Naramdaman kong medyo kumalma siya. I hugged him tighter as I felt something liquid on my shoulders. Shit! Umiiyak siya?! Lalo siyang hihikain!

Parehas silang dalawa ni Summer na may hika. Namana ata iyon ni Summer sakaniya. And yes, what he said was right. Summer was confined for three weeks sa hospital noon. Nakakain kasi siya ng hipon which is allergic pala siya. She can't breathe at inatake pa siya ng hika niya. I was so nervous that time. Two weeks siyang unconcious pero nagpapasalamat talaga ako sa Panginoon nang magising na siya after two weeks. She recovered at hindi ko na siya pinakain ng seafoods from then on.

"I-It's not your fault. Ako. Kasalanan ko lahat Kean. Please stop crying. Please breathe for me. Please..." I pleaded until his breathing became normal. Binitawan niya ako at nakita ko nanaman ang malamig niyang mga mata.

"I assure you Yvonne. I'll take away Summer from you." Sabi niya at binuksan ang pinto. Nagulat silang lahat nang makita ang itsura niya at ang sira sa wall. Hindi ko mahinto ang sarili ko sa pagg-iyak. Nilapitan nila ako at ki-nomfort pero hindi mawala sa isip ko ang sinabi niya.

My Bad Boy : Montesalve brothers 1Where stories live. Discover now