My Bad Boy : Montesalve brothers 1

Eight: Date

May pasok ba kami bukas. So sad. :'(

Yvonne's POV

"Did you ever think what kind of mess you've entered?" I felt his breath fanning my ear and it made me shiver. From this very moment, I just wanted to hug him and say sorry, but I can't. I shouldn't.

"Answer me my woman."

His voice. I missed that husky voice. I missed his presence. I missed that endearment. I missed him.

"Who are you?" I asked. Bahala na.

Marahas na iniharap niya ako sakanya at gulat na napatingin ako sa mukha niya.

Gusto kong haplusin yon hanggang sa gusto ko. Gusto kong halikan ang bawat parte nang mukha niya hangga't awatin niya ako. Gusto kong titigan ang mukha niya hanggang sa matunaw siya.

Gustong gusto ko pero hindi pwede. Minsan talaga mapapa-puta ka nalang sa inis.

"W-what did you say?" His face softened and his hands on my arms loosen.

"W-who are you? I... I don't know you!" Medyo inartehan ko pa ang tono para mapaniwala siyang hindi ako ang nakilala niya dati. Na hindi ako ang taong pinatahan niya noon. Na hindi ako yung taong minahal niya.

"Are you f*cking kidding me Yvonne?!" Sigaw niya at sinadya ko siyang irapan na nagpagulat nang konti sakaniya.

Kabisado ko na siya. Siya kasi yung tipong mahirap mag-express nang damdamin sa taong hindi siya sanay na makita o sa ayaw niya pero kapag kilalang kilala na niya ang nakakasalamuha niya ay sobra sobra naman siyang magpakita nang damdamin.

"I said that I don't know you! Why are you shouting?!" Maarteng sabi ko at tumalikod na. Bubuksan ko na sana ang pinto nang mahawakan niya nanaman ang braso ko at hinarap niya ako sakaniya.

"Don't you dare turn your back on me woman! Stop messin' around because it's not funny." Sabi niya at tumawa ako nang mahina. Nice one Yvonne. Best actress ka na. May future ka.

"And don't you dare order me around because I don't even know you jerk! I need to go so just let me!" Mabilis kong binuksan ang pinto at tumakbo papalabas.

Agad akong sumakay sa elevator at mabuti na lamang at nagbukas agad iyon. Ilang beses ko pang pinindot ang close button pero ang bagal bagal.

Nakahinga ako nang maluwag nang makalabas ako nang elevator. Inayos ko saglit ang damit ko at medyo nagmamadaling naglakad. Pero sa kalagitnaan nang lobby, may isang pares nang kamay ang yumakap sa akin mula sa likod.

Oh luha, mamaya ka na ma-fall please?

Naramdaman ko ang mukha niya sa leeg ko at ang likidong umaagos doon. Tangina Yvonne, pinaiyak mo siya?!

"Stop the act my woman, you're hurting me so d*mn much." He said and I tried so hard not to say sorry.

Inibigay ko ang buong lakas ko para matanggal ang yakap niya pero hindi ko kaya ang lakas niya. Bukod sa baka hindi ko na mapigilan ang sarili kong yakapin din siya ay nakakahiya din sa mga tao sa paligid.

"Let me go jerk!" Naiiritang bulong ko. Nakakainis. Konting konti nalang, papalpak na ang acting ko.

Pero imbis bumitaw ay humigpit pa ang yakap niya at mas ibinaon ang mukha niya sa leeg ko. "Stop please. I know you're pretending. Tama na Yvonne. Parang awa mo na. Balikan mo na ako. Mahal na mahal na mahal kita."

Muntikan na akong mapaupo sa sahig sa mga sinabi niya. Muntikan na akong mahulog sa mga salita niya. Muntikan na akong bumigay sakaniya. Pero hindi sapat yung muntikan lang.

"Filipino ka?! Pwede bang bitawan mo ako! Hindi kita kilala! Hindi ako ang minahal mo dahil hindi kita kilala!" Sigaw ko at siniko siya dahilan para mapabitaw siya.

Nice. Sinaktan mo nanaman siya Yvonne. Napakasadista mong gaga ka.

Agad akong tumakbo kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta. Ni wala akong ka alam alam tungkol sa Korea. Ang tanging alam ko lang ay ang salitang 'Annyeonghaseyo' at 'saranghae'.

Nang mapagod ako ay napahinto ako saglit. Nasa may parang park ako. Umupo ako sa isang bench at duon umiyak. Hindi ako nagwala at nageskandalo dahil baka mabalita pa sa diyaryo. Hindi sa nagmamayabang pero isa ang kompanya ko sa mga sikat na kompanya sa Korea.

Umiyak lang ako nang umiyak. Alam kong may napapatingin sa akin lalo na yung mga lalaki pero walang nagtatangkang lumapit.

Kinuha ko ang cellphone ko at dinial yung number ni Zel.

"Puthcha kang gaga ka nadaang lupalop nang Korea ka na ba?!" Salubong niya sa akin.

"Y-Ylona..."

"Hala? Anong nangyare? Narape ka ba? Hoy!" Sigaw niya sa telepono at medyo napalakas naman ang iyak ko.

"S-Sunduin mo ako." Sabi ko.
"Nasaan ka ba?"
"Hindi ko alam."
"Anakng! Paano kita susunduin?!"
"H-hindi ko alam."
"Magtanong tanong ka."

Binaba ko na ang telepono bago pa kami magtalo. Wala naman talaga akong magagawa kundi ang magtanong eh. Bahala na kung may makukuha akong sagot.

Napatingin ako sa paligid at sinubukang maghanap nang foreigner. Baka kasi meron sakanila na may alam din kung nasaan ako ngayon.

Wala akong makita kaya no choice ako kundi magtanong sa mga koreano at koreana. Hindi naman sa ayaw ko silang makausap, minsan kasing sinubukan kong magtanong din ay iniiwasan ako nung iba.

"Uhm-excuse me... can I ask where I am right now? I mean, where in Seoul? Particularly the street name?" Tanong ko sa isa sa mga estudyanteng napadaan. Tinignan nila ako nang matagal at nagtanong sa isa't isa. Tatlo kasi silang mga lalaki.

"W-where mwo?"
"Yah! Deadaphaejyeo!"
"Nega wae?!"
"Geurom, nega? Yah! Changnan aniya?!"

"Uhm... I... uhm... I c-can't... english." Tanging sabi niya.
"Oh. Thanks by the way. " Tanging sabi ko at umalis na sila. Mukhang nagsisisihan pa nga sila.

Napalingon naman ako nang may kumulubit sa balikat ko at may nakita akong isang lalaking nakangiti sa akin. Maputi siya at chinito. Hindi siya yung handsome type. Siya yung cute shy guy type. Tingin ko nga ay nasa grade 11-12 palang siguro siya. Naka uniform kasi siya.

"Noona. I can tell you where you are right now." Dirediretsong sabi niya.

"Really? Thanks." Sabi ko at inihanda ang phone ko para mailista ang sasabihin niya.

"But in one condition..." sabi niya at napatingin naman ako sakaniya. Bakit ang tangkad niya?

"You have to date me today." He said at napataas naman ang kilay ko. Napakunot naman ang noo ko nang hawakan niya ang kamay ko at pinagsilakop niya ang mga daliri namin tsaka nginitian ako. Pati nga ata mata niya ay ngumiti sa akin.

"By the way, my name is Park Ah Vin. You can call me Alvin as my English name. You have no choice but to date me noona."

Halos humiwalay sa akin ang kaluluwa ko nang kindatan niya ako at hinila nalang sa kung saan.

Teka... pumayag na ba ako?!

~~AgentBlue143