Arden'in Sillesi

1.1

Hepsi bana beklentiyle bakıyordu fakat evlerine yerleşmek, onlarla bir hayata adım atmak için daha çok çok erkendi.

Biraz anlayış göstermelerini bekliyordum.

Kafamı olumsuzca iki yana sallarken Nilüfer hanımın gözlerine bir hayal kırıklığı oturmuştu.

"sebebini öğrenebilir miyiz? " diye sordu kutay bey. Nilüfer hanımdan farksız değildi, Çökmüş görünüyordu.

"daha tanışalı yaklaşık üç - dört saat oldu. Benim de bazı şeyler için zamana ihtiyacım var. Ayrıca ailenizin kalan üyelerinin isteyeceğini pek sanmıyorum."

"onlara sordun mu isteyip istemediklerini!?" diye bağırdı birden Azat.

Üzüntüsünü sinire çevirenlerdendi galiba o da, benim gibi...

Bu sefer de ona döndüm ve bende bağırmaya başladım. " bir daha bana sesini yükseltmeye kalkma, yoksa pişman olursun!"

Alayla güldü ve ben daha çok sinirlendim. "hadi ya! Ne yaparsın!?"

"görmek bile istemezsin!"

"gösterse-" derken Kutay beyin bağırması sözünü kesti. "yeter! Hastanede olduğunuzu unutmayın. Arden nasıl isterse öyle olsun. Ama Arden, şunu bilmeni istiyoruz ki ailemizin her bir üyesi senin için çok sabırsız. "

Bir anda Nilüfer hanım elimi tuttu ve hüzünlü gözleriyle konuşmaya başladı, sesi titriyordu. "peki en azından temelli değilde arada bir kalsan? Lütfen hayır deme. Seni anlamaya çalıştığımız gibi sende bizi anlamaya çalış ve bari bunu esirgeme bizden." zor konuşuyordu.

Sanki hayır dersem hıçkıra hıçkıra ağlayacakmış gibi sormuştu bu soruyu.

"sizin bana gösterdiğiniz anlayışı bende size göstereceğim. Arada sırada gelebilirim. " dedim hafif tebessüm ile.

Ağız dolusu gülümsedi ve bana sıkıca sarıldı.

Benim içim niye sıcacık oldu ki şimdi?

Olmaması gerekiyor. benim duygularım olamaz, olmamalı.

Hafiften ona karşılık verdikten sonra ayrıldık. Kutay bey ve Azat, gülümseyerek bakıyorlardı bize.

Yüzüm tekrar eski sert halini alınca konuşmaya başladım.

"daha yeni bir haftalık bir izne girdim. Sizin içinde uygunsa bu bir hafta sizde kalayım. Hem birbirimize alışmış oluruz. "

"tabi ki kızım, kal. Çok seviniriz. " dedi Kutay bey. Yumuşacık çıkmıştı sesi.

Kızım. O kadar yabancı ki bana bu söz...

"biraz işim var. onları halledince gelirim. Konum atın bana."

Azat bey, telefonunu çıkardı ve  numaramı kaydetmem için bana uzattı.

Elinden aldım ve 'Arden' diye kaydettim. Ama o 'Biriciğim' diye değiştirdi.

İçim bir hoş olmadı değil.

İçim hoş oldu olmasında, daha erken değil mi be abicim? Ben sana daha bey diyorum yani o derece erken ama sen bilirsin.

Her biriyle vedalaştıktan sonra hastaneden çıktım ve arabama binip lojmandaki daireme sürmeye başladım.

Akşama kadar dinlensem iyi olacaktı çünkü cidden kafayı yemek üzereydim.

Ayriyeten albayın yanına gidip bir durum olup olmadığını sormam gerekiyor. 

Olayları anlatmaya gidiyorum demiyor da..