Dışarıdan gelen sesler ile Arif albay, ben ve abim ile aynı anda silahlarımızı belimizden çıkardık.
Kavga seslerinden bir şey anlaşılmıyordu fakat silahları veya bıçakları olabilirdi.
İlk önce evdekileri güvende tutmamız gerekiyordu.
Hızla annemi ve Melek teyzeyi alıp koltukla duvar arasına götürüp eğilmelerini sağladım.
"sakın çıkmayın, kafanızı dahi kaldırmayın!" dediğimde hızla beni onayladılar.
O sirada Arif albay ve abim de diğerlerini güvenli yerlere götürmüştü.
Temkinli ama hızlı adımlarla kapıya doğru ilerlediğim esnada bir el silah sesi duyuldu.
Arif albay ile göz göze geldim. Dışarıya çıkmak için başım ile izin isteyince kafasıyla onayladı.
Hemen kapıyı açıp sağıma soluma bakarak ilerlemeye başladım. Peşimden de abim geliyordu.
Apartmanın kapısını da açıp çıktığımızda tam evin önünde elinde silah tutan iki adam ve yerde kanlar içinde yatan adamı görmem bir oldu.
Ben hızla silahlı adamlarlara ilerlerken abim yaralı adamın yanına çökmüş yarasına tampon yapıyordu.
Silahımı adamlara doğrulttuğumda sağ tarafımda arif albay belirdi.
Tam bağıracaktım ki tanımadığım bir ses duydum. "ben doktorum, çekilin bakayım!" kafamı çevirdiğimde yaralı adamın yanına çökmüş bir kadın gördüm.
O adamın yarasına bakarken ben hızla adamı vuranlara döndüm.
Biri bana, diğeri Arif ablaya silah doğrultmuştu.
İyice sinirlenirken bağırdım. "atın silahlarınızı, çıkamazsınız buradan!"
"asıl sen at silahını kadın! Kimsin sen!"
"yüzbaşı Arden Kılıç! atın silahlarınızı dedim,bir daha uyarmam!" diyerek bağırdığımda adamlar yutkunarak birbirine baktı.
O sirada Arif albaya silah doğrultan adamın parmağının tetiğe gittiğini gördüm.
Ondan önce davranarak onu elinden vurduğumda acıyla haykırarak elindeki silahı yere attı ve dizlerinin üzerine çöktü.
O sirada diğer adamın da Arif albayi vurmaya yeltendigini gördüm.
Tam bu adamı da vuracaktım ki mermimin bittiğini anladım.
"albayım!" diyerek Arif albayın önüne atladığımda sağ kolumda keskin bir acı hissettim.
Aşağıya doğru kanım akarken Arif amca beni vuran adamı da ayağından vurmuştu.
O sırada mahallede polis ve ambulans siren sesleri yankılandı.
"Arden!" abimin koşarak beni kolumdan çekmesiyle acıyla inledim.
"kolun mu!? Allah kahretsin! İyi misin kardeşim!?"
"Arden, cevap ver kızım!" Arif albayın da endişeli sesini duyduğumda acıdan dolayı sıktığım dişlerimi serbest bıraktım ve zorlukla konuştum.
"iyiyim ben, merak etmeyin." ambulans yaralı adamı almış olacak ki yanımızdan uzaklaşmaya başladı.
O sırada yanımda hissettiğim beden ile yana döndüm.
"kurşun içeride mi diye bakmam gerekiyor." diyerek onay istercesine yüzüme baktı az önceki doktor.
Zorlukla kafamı salladığımda kazağımın uçlarından tutarak yukarıya çekti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Arden'in Sillesi
ChickLit27 yıl sonra üvey evlat olduğunu öğrenen Yüzbaşı Arden, onca acıyı boşuna mı yaşamıştı? Peki şimdi ki hedefi neydi? Yeni (öz) ailesine bir şans vermeli miydi? Yoksa hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam mı etmeliydi? Hep beraber göreceğiz, tabi is...
