In Love•° HyunHo

°•15•°

İyi okumalarr~

Hyunjin
Seni arayabilir miyim

Görüntülü

Müsaitsen tabi

Akşam saat neredeyse on bire gelirken Hyunjin'den gelen mesajla istemsizce kaşlarım çatıldı. Dünkü mesajlaşmamızdan sonra bir daha konuşmamıştık. İki gündür bütün gerginliğimle yarın okulda ne yapmam gerektiğini düşünüyordum. Böyle bir şey istemesi tamamen sürpriz olmuştu. Odamdaydım, evdeki herkes yatmıştı ve ışığım kapalıydı. Şartlar tamamen uygun gelirken en azından yüz yüze gelmeden önce bir sonuca varmak yarın ne yapacağım konusunda bir yol bulmama yardımcı olabilirdi.

Minho
Olur

Mesaj anında görüldü olurken beklememe gerek kalmadan sessizdeki telefonuma arama bildirimi düştü. Derin bir nefes alarak titreyen elimle cevaplaya bastım. O da yatıyordu. Siyah kısa saçları alnına düşerken kolunun üstüne yan yatmış, gri bir sweatshirt giyiyordu. Benim tarafımda ise sadece tamamen karanlık bir ekran gözüküyordu.

"Min?"

"Burdayım. Üzgünüm yatıyordum o yüzden ışık kapalı."

"Ah! Eğer uyuyacaksan kapatabilirim."

"Hayır hayır sorun değil. Telefonla uğraşıyordum zaten. Uykum gelmedi."

Anlayışla kafasını sallarken birkaç kere bir şey söyleyecek gibi ağzını açmış ama konuşmamıştı. Gerilmemesi için sessiz kalırken utangaç bir gülümseme yerleşti dudaklarına. O görmesede istemsizce gülümsemiştim tatlı görüntüye.

"Üzgünüm, siyah ekrana karşı konuşmak garip geldi."

"Ah haklısın. Benim düşüncesizliğim. Bekle bir dakika."

Yatağımın hemen yanında duran komodinin üstündeki abajura uzanıp ışığını açtım. Etraf sarı loş bir ışıkla aydınlanırken artık telefonda sarı ışıkla hafifçe aydınlanan yüz hatlarım gözüküyordu. Gözleri birkaç saniye ekranda dolanırken yüzünde tatlı bir gülümseme asılıydı. Sonunda neden konuşmak istediğini hatırlamış olacak ki yüzü ciddileşmiş derin bir nefes almıştı.

"Dünkü konuşma hakkında... Beni o anlamda sevmediğini biliyorum Minho. Ama ben seni her anlamda seviyorum. Yanımda arkadaş olarak veya sevgilim olarak hatta belki bir yabancı olarak olman hiç farketmez. Yeter ki yanımda ol. Bu beni her halükarda mutlu eder. Uzaklaşma benden olur mu? Rahatsız oluyorsan eğer sana bir daha duygularımı belli etmem."

Dolan gözlerime engel olamazken o da benden farksız sayılmazdı. Konuşmasının aralarında hafifçe çatlayan sesi kendini zor tuttuğunu zaten belli ederken dolu gözlerindeki umutla bana bakıyordu.

"Hyunjin... Ben ne demem ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Sana ne kapıyı tamamen açabiliyorum ne de kapatabiliyorum ve bunun seni daha çok yıprattığının da farkındayım. Ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum çünkü ben daha kendi hislerimi tanıyamıyorum. Bence ikimiz içinde en iyisi... Cuma gününden devam etmeye ne dersin? Sanki bu konuları hiç konuşmamışız gibi kaldığımız yerden devam etsek?"

Konuşmanın başından beri endişeyle bakan gözlerinde mutluluk parıltıları belirirken yattığı yerden dikleşti.

"Evet! Çok iyi olur öyle yapalım. Haftasonu hiç yaşanmamış gibi devam edelim yarın."