In Love•° HyunHo

°•16•°

İyi okumalarr~

Hyunjin:

Minho aramayı sonlandırdığı anda tam kafama inen terlikle çığlık atıp karşımdaki anneme sitemle baktım.

"Demedim mi sana zırt pırt bana bakıp durma diye. Tabii işkillenir çocuk. En azından inanmış gibi yaptı da uzatmadı."

"Ne yapayım gerildim! Hem belki gerçekten inanmıştır nereden biliyorsun?"

"Odanın kapısı arkanda kalıyor çünkü geri zekalı."

"Haa... Görmüş müdür dersin?"

"Yok canım ne görmesi(!)"

Annemin dalga geçip durmasıyla oflayıp sustum. Görüntülü arama fikri annemden çıkmıştı. Benim sadece konusu açılınca bile elim ayağım birbirine girdiğinden aptal aptal hareketler yapmamam için annem ne olur ne olmaz telefonun arkasında kalan çalışma masamda oturuyordu. Eğer kendimi ifşalamasaydım güzel bir önlemdi aslında.

"Tamam kalk şimdi planın ikinci kısmına geçiyoruz."

"İkinci kısım?"

"Mutfağa. Beraber kurabiye yapacağız."

"Annecim koskoca şefsin gerçekten bunun için bana ihtiyacın olduğunu düşünmüyorum."

Çoktan ayağa kalkmışken gözlerini devirerek sabır diler gibi derin bir nefes çekti içine. Bakışları sonunda bana döndüğünde ben nerede yanlış yaptım acaba der gibiydi. Ne demiştim ki şimdi?

"Aynı baban kılıklısın gerçekten. Ne olurdu biraz annene çekseydin? Yavrum evladım çocuğa kurabiyeleri verirken annemle beraber senin için yaptım diyeceksin. Öküz gibi annem yaptı denir mi?"

"Hee o bakımdan..."

"Tanrım sen bana sabır ver!"

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Annemle mutfakta yaptığımız ufak çaplı savaş sonucunda kurabiyeleri bitirmiş güzelce kutuya yerleştirmiştik.

"Annecim işine karışmak gibi olmasın da acaba diyorum bu biraz anaokulu taktiği gibi değil mi?"

"Bak işte yine babası gibi konuşmaya başladı. Hayır, tatlı jestler kaç yaşında olursan ol tatlı jestlerdir. Zaten söz konusu damadım olduğunda zekan beş yaşındakine döndüğü için çok sırıtmaz bebeğim."

"Anneciğim beni aralarda durup durup neden iğnelediğini sorabilir miyim acaba?!"

"Ovv küçük bebeğim üzüldü mü? Özür dilerim bebeğim baban olacak herife kızgınım da sana patlıyorum farketmeden."

Yumuşattığı suratıyla kafamı göğsüne yaslayıp saçlarımı okşamaya başlamıştı.

"Babama niye kızgınsın ki? Küs gibi de durmuyorsunuz?"

"İlk önce baban farketsin yaptığı eşekliği sen boşver."

Annemin yine babamın aklının ucundan geçmeyecek minicik ayrıntılara takılıp sinirlendiğini anlayınca gülmekle yetindim. Tatlı bir evlilikleri vardı ve hâlâ ilk günkü gibi seviyorlardı birbirlerini endişelenmem gereken bir şey yoktu.

Şu an endişenlenmem gereken tek konu yarın Minho'yla aramızın nasıl olacağıydı.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•