Alora: The Nobody

Chapter 1

I can hear the wind whistling through the trees and also the sound of birds singing outside.

I slowly move my fingers at halos di ko ito magalaw. Shit! Am I bedridden for long?  I tried to move my fingers again in both hands and I did it
As my eyes slowly opened, I saw nothing but pitch black. My whole body hurts and I can also feel its numbness. Bakit wala akong makita? Am I dead? Impossible naman na nabulag ako? Eh, Ang naalala ko ay naaksidente at nabaril ako. Pero, possible din kaya na sa sobrang lakas ng impact ng aksidente ay nabulag ako? Shit! No way! I tried to open my mouth and make sound using my throat pero nagdala lang ito ng sakit at kati sa lalamunan ko kaya't ngayon, I am coughing so hard.

Nakarinig naman ako ng lagubog at mga yapak ng paa na papunta saakin.

"Alora?!" Sigaw ng isa sa kanila. His voice sound surprised and worried.

Who's Alora?

"Albie?! Kumuha ka ng tubig. Dali!" Sigaw din ng isang boses ng isang lalaking may edad na. Agad ko namang narinig ang tapak ng isang paa na papalayo saakin. Suddenly, someone touch my right hand and tap my back.

"Alora? Kumalma ka."  Sabi ng lalaki na katabi ko. I don't know why but I just found myself doing what he said. Pero papansin talaga tong ubo na to at kahit anong relax at pigil ko ay mas nagiging grabe pa ito.

Nakarinig naman ako ng yapak ng paa na papalapit saakin.

"Dad?! Eto na."

"Salamat, Albie." Sagot ng katabi ko. "Alora? Nandito na ang tubig. Hinay- hinay lang sa pag—" Nang naramdaman ko ang baso sa bibig ko ay dali-dali kong binuka ito at ininom. Di pa ako na kontento at hinawakan ko ang kamay ng lalaking may hawak ng baso and force him to pour me more water until nabilaukan ako.

I felt someone tap my back again.

"Yan kasi, kasasabi lang ni dad sayo na maghinayhinay sa pag-inom. Yan tuloy, nabilaukan ka." The guy from my left scolded me. I think he's the one tapping my back right now and the same guy na inutusan na kumuha ng tubig kanina.

"Who are you?" I seriously asked them.

"Huwag ka ngang magbiro diyan bunso." Natatawang sagot ng lalaki na nasa left side ko.

"I'm not kidding. I don't know who you are." I answered him coldly sabay lingon sa left side ko. Natahimik naman ito.

"And where I am? And why I can't see?!" Tanong ko ulit sa kanila.

"Did you forgot that you got blind since you were born?" Tanong ng lalaking nasa kanan ko.

"What do you mean I'm blind?!" Hysterical kong tanong. "Wala akong natandaan na nabulag ako."

"Dad? I think Alora's lost her memories." Sabi ng lalaking nasa left side ko.

"Who's Alora? Kanina niyo pa binabanggit ang pangalan na iyan."

"Alora? Alora is your name. You are Alora Navin, my youngest and my only daughter." Sagot ng lalaki na nasa kanan ko.

Alora Navin?

No way I am her! My name is Athellie Zaragoza not Alora Navin.

I am not Alora Navin!.

"Ahh!" Sigaw ko. Bigla kasing sumakit ang ulo ko pati ang mga mata ko.

"Ahhh! Ang sakit!" Sigaw ko. Hawak-hawak ko ang ulo ko pati ang mga mata ko. And dun ko nalaman na I'm blind folded.

"Bunso?! Anong nangyari sayo?!" Sigaw ng lalaking nasa left side ko.

"Alora? Tell daddy. Saan ang masakit?" Tanong ng lalaking nasa kanan ko.

"A-Ang ulo ko at ang hapdi ng mga mata ko. D-Daddy?!" Ang sakit! Sagot ko sa kanila. I don't know why pero bigla nalang lumabas ang salitang daddy sa bibig ko and I look like a child na nagsusumbong ngayon.

"Albie?! Tawagin mo si Lola Liyana mo. Dali!" Utos Ng lalaking nasa kanan ko.

"Ok dad." Sagot nung Albie. Narinig ko agad ang takbo nung Albie papalabas.

"Ahhh! Ang sakit!" Sigaw ko. Naiiyak na din ako.
"Shhh. Alora? You will be fine. Dadating na ang Lola mo. Gagamutin ka niya." The guy from my right side whispered to me.

Shit this pain!

While I'm in pain, isa-isang pumasok ang mga ala-ala na hindi saakin. Wala akong nakikita cause it was all pitch black but the sounds, the touch and the smells are all cleared to me.

So, am I really in the body of Alora? The body of a blind girl?

And is this her memories?

"Ahhh!" Sigaw ko ng naramdaman ko ang paghapdi ng sobra ng mga mata ko kaya di ko mapigilang umiyak.

"D-Daddy?" Iyak ko.

"Shit! Alora! You're crying blood!" Nagpapanic na sigaw ni kuya.

What?! I'm crying blood!

Paano kung maubusan ako ng dugo dahil sa kakaiyak ko? Am I going to die again?! Shit! Ayokong ma double dead!

And really? Am I really crying blood?

I unknowingly taking off my blind fold to look if there's really blood from my eyes, forgetting that this body that they called Alora is blind. Nang matanggal ko ito, my eyes adjusted. I started to see colors, shapes and images around me even though nakayuko ako. Then, a black blind fold and my hands full of blood took my attention.

It's true that I'm crying blood. But wait, does it mean that this body is not blind anymore cause I can see now?!

Of course, stupid Athena!

Alora? Tawag ng lalaking nasa tabi ko.

With this small arms and hands, it only means that I'm not in my body anymore. I'm really transmigrated to this girl name Alora Navin which is my name now.

"Alora?" Tawag ulit ng matandang lalaking kasama ko ngayon. I slowly raised my head and looked at him. Shock and confused was all over his face.

"You can see me."