I'm Yours ft. Louis Tomlinson

Hoofdstuk 15

Okay, we gaan verder met het verhaal waar we waren gebleven

—HANNA—

Als een zombie kom ik mijn kamer uit. Ik heb wallen onder mijn ogen. Mijn huid heeft de kleur van karnemelk. Mijn haren hangen als bloody Mary over mijn gezicht. Ik neem de trap naar beneden en plof op de bank in de woonkamer. Alle gezichten staren mij aan. 'Wow, wat zie jij eruit!' zegt Amy. Ik rol met mijn ogen en kijk naar het plafond. Ik denk aan gisteravond. Calum kwam naar onze kamer. Een beetje over William gepraat. En toen... toen zei hij dat hij van me hield. Ik had hem toen als antwoord toen een kus gegeven. Een kus, een zoen. En dat veranderde in seks. Eigenlijk... Eerlijk gezegd was het best wel fijn. Het voelde zo fijn. Zijn lichaam tegen de mijne. Niet te beschrijven. En hoe...

'Zeg Hanna, de jongens zijn in de tuin. Wij meiden blijven gewoon hier. Lekker iets leuks doen.' probeert Izzy opgewekt te zeggen. Ik trek mijn wenkbrauw op. Het is toch meestal dat meiden altijd uitgaan en de jongens thuis blijven? Maar oké, zo kan het ook. Misschien is het zelf wel wat leuker. En veel leuker als Rachel weggaat. 'Oh. Oké. Is goed.' mompel ik. 'Ik ga douchen.' En ik slof naar boven. Nadat ik schoon, fris en fruitig ben loop ik naar het balkon. Frisse lucht halen. Ben al dagen niet naar buiten geweest, dus het moet wel. Ik leun op het balkon en kijk over een mooi uitzicht over het Engelse platteland. En is hier echt heel mooi.

Mijn mobiel begint te trillen. Ik kijk wie het is. Oh verdomme! Mijn moeder! Snel neem ik het op.

H: 'Hey mam!'

M: 'Hanna! Je gaat meteen terug naar huis!'

H: 'Wat? Waarom? Mam! Texel is hier zo fijn en-'

M: 'Je bent helemaal niet in Texel! Jij bent in Engeland!'

H: 'WAT? Hoe weet jij dat?'

M: 'Dus toch! Jongedame, je gaat onmiddellijk naar huis!'

H: 'Nee! Ik ben al 18 hoor!'

M: 'Jij. Gaat. Naar. Huis!'

H: 'Mam, 3 letters: N-E-E!'

M: 'Johanna Anderson! Jij gaat veel problemen krijgen!'

H: 'Tjezus! Ik zeg net: IK BEN AL 18! Ik mag heus wel zelf bepalen wat ik doe!'

M: 'Jij gaat- '

H: 'DOEG!'

Woedend hang ik op. Het uitzicht lijkt niet meer zo mooi. Met een kreet van woede gooi ik mijn mobiel door de kamer. Wat denkt mijn moeder wel niet? Ik ben 18! Ik ben al volwassen! Nah, jongvolwassen dan. Maar dat is ook volwassen! Ik mag dan toch al zelf bepalen wat ik doe? Ik wil niet terug naar Nederland! Ik wil mijn vriendinnen hier niet achterlaten! Niet nadat ik ze na al die jaren niet meer heb gezien! Ik wil Calum ook niet verlaten! Ik wil niemand verlaten! Ook... ook... Ook William niet. Maar ik wil hem niet zien. Ik hou denk ik nog wel van hem. Maar wat hij mij heeft aangedaan, nee. Ik wil hem niet meer zien. Ik wil hem vergeten. Maar dat betekent dat ik Calum moet verlaten... Het leven is zo oneerlijk! Ik pak mijn mobiel op. Gelukkig is het niet zo erg beschadig.