I'm Yours ft. Louis Tomlinson

Hoofdstuk 26

**9 maanden later**   (Wejjooww grote tijdsprong C: )

--AMY--

Ik zit naast Hanna op de bank. Haar buik is dik en groot en ze kan deze week al misschien bevallen! 'Heb je pijn?' vraag ik aan haar. Ze kreunt. 'Beetje.' piept ze. 'Zal ik wat water halen?' Ze knikt en ik loop naar de keuken. In de afgelopen 9 maanden zijn er veel dingen gebeurd. Zayn is uit One Direction opgestapt, en nu is hij dus ook weg. Foetsie. Liam heeft 3 maanden geleden dit huis gekocht waar we met zijn allen wonen. En Niall en ik... Het gaat zo goed! Ik wrijf over mijn buik, glimlach en pak een glas en vul het met water.

Niall komt de keuken binnen lopen. 'Hey babe.' Hij drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Hoe gaat het met je buik.' Ik leg de glas even op de aanrecht en knuffel hem. 'Goed.' zeg ik. 'Ik begin er aan te wennen. 4 maanden, is het niet?' Hij knikt en pakt een koekje uit de kast. 'Ze gaan pas na de bevalling past kijken of het een jongen of een meisje is. Zullen wij dat ook doen.' Ik knik en knijp in zijn hand. Niall kijkt een beetje overdreven verliefd naar mij. Ik schiet in de lach. 'Hanna zag trouwens een beetje bleek.' zegt hij. 'Oh, ik vond het eigenlijk wat meevallen.' zeg ik met een dromerig blik. 'Oh, maar ik zou denken dat ze bijna gaat beva-' Een gegil onderbreekt ons gesprek. Geschrokken kijken we elkaar aan. 'De baby komt.' fluister ik.

--HANNA--

Zoiets had ik nog nooit gevoelt. Het deed pijn. Ongelooflijk veel pijn. Ik kreunde en gilde en jammerde. Bloed stroomt langs mijn benen. 'HELP!' gil ik. Niall en Amy komen de keuken uitgestormd en Louis een tel later. Krijtwit blijft hij bij de deuropening staan. Zijn mond beweegt. Zijn handen glijden naar zijn zak en haalt vliegensvlug zijn mobiel te voorschijn. 'Hallo, ziekenhuis?' vraagt hij paniekerig. 'Met Louis Tomlinson. Mijn vriendin staat op het moment om te bevallen.' Paar seconden is hij stil. 'Hanna!' zegt hij, nog steeds licht paniekerig. 'In het ziekenhuis bevallen of thuis bevallen?' Ik geef als antwoord een schreeuw. Ik klap een beetje naar voren en kreun. 'Thuis, Lou. Thuis! Anders is het te laat!' Hij knikt en antwoordt in zijn mobiel. 'Oké, ze komen eraan!' schreeuwt hij. Hij rent naar mij toe en draagt mij mee de trap op en legt me in bed. Ik snik en Louis droogt mijn tranen. 'Ze komen eraan, Hanna. Ze komen eraan. Hou vol.' fluistert hij zacht. 'Knijp in mijn hand als het pijn doet. Ik knik en adem in en uit. Weer een steek, maar dan veel pijnlijker. Ik schreeuw weer en knijp in Louis hand. Ook hij schreeuwt het uit. 'Oké, die bevalling zal dus veel pijn doen.' zegt hij met een pijnlijke gezicht terwijl hij zijn handen heen en weer wappert. 'Wat denk je?' puf ik. Ik hoor sirenes. 'ZE ZIJN ER AL!' gilt Amy onderaan de trap. Heel het huis is in rep en roer. Buiten in de tuin hoor ik Harry schreeuwen: 'Yaayy de baby komt!' en andere juichen en schreeuwen dat ik het kan. 'Je kunt het, Hanna!' Hoor ik Luke schreeuwen. 'Persen maar!' Er klinkt gelach en ook ik en Louis kunnen zich niet in houden.

--LOUIS--

'Go Hanna! Go!' zeg ik tegen haar. Ik hou haar hand vast en moedig haar aan. Ze schreeuwt het uit van de pijn. De verloskundige zegt wat tegen haar collega. 'Ze gaat wat spullen halen!' zegt ze tegen mij. 'Hou vol en- het hoofdje is er al!' zegt ze verrast. Ik slaak een kreet van opluchting. 'Je kunt het!' zeg ik weer tegen Hanna. Ze knikt en doet haar best, dat weet ik zeker. Mijn ogen worden waterig. Van binnen brorrelt geluk. Ik word vader! Misschien niet de echte, maar ik ben tot vader gekozen! 'IS ER BIJNA UIT!' schreeuw ik uit het raam naar buiten in de tuin. Iedereen juicht. Luid gehuil. 'Het is een jongen!' Hoor ik de verloskundige zeggen. 'HET IS EEN JONGETJE!' schreeuw ik nog naar buiten. Harder gejuich. Ik grijns en doe de raam dicht om mijn pasgeboren zoontje in mijn armen te krijgen. Hij is rimpelig en klein, maar dat zijn alle baby's. Tranen stromen over mijn wangen. 'Hallo kleintje.' fluister ik. De baby huilt hard en ik geef het aan Hanna. Ook zij moet huilen. 'Oh wauw!' zegt ze. 'Niet te geloven...' Ik knik ook. Ik kijk diep in mijn kleintje zijn ogen. Zo mooi bruin. Net als die van zijn moeder. 'We moeten hem nog een naam geven.' fluister ik. 'Wat dacht je van Thomas?' vraagt Hanna. 'Thomas William Tomlinson. Roepnaam is Tommy.'