I'm Yours ft. Louis Tomlinson

Epiloog

Als er wat spelfouten staan, negeer ze maar. Ik ben een beetje lui om na te kijken denk ik C:

--HANNA--

Zenuwachtig sta ik voor de deur van de zaal. Amy en mijn vader zijn hun kleren goed aan het maken. "Wat als het fout gaat?" vraag ik. "Er gaat niks fout!" zegt Amy geruststellend. "Het komt allemaal wel goed, heus!" Mijn vader knikt. "Hanna, ze heeft gelijk! Dit gaat je dag worden!" Of ik er rustig van word? Niet echt. Dat moet je snappen want niet alleen mijn familie en vrienden en die van Louis zitten er in de zaal, maar ook een paar mensen van de pers en andere beroemde mensen zoals Ed Sheeran zitten erbij en ik ben echt echt echt heel bang dat er iets mis gaat en nu gaan mijn gedachten helemaal door de war en... 

Adem in, adem uit.

In.

Uit.

In.

Uit.

"Hanna, ik moet gaan zitten in de zaal!" Amy' ogen beginnen waterig te worden. "God, dit wordt zo mooi! Meid, ik hou van je! Dit gaat kan niet mis gaan! Succes!" Met die woorden doet ze de deur open en verdwijnt. Alleen mijn vader en ik nog. Voorzichtig raak ik mijn haar aan. Het is zo mooi opgemaakt, en mijn gezicht ook. Ik herkende mezelf niet eens toen ik in de spiegel keek! "Hanna, toen je loog dat je in Texel was, kon ik het niet geloven." zegt mijn vader om de stilte te verbreken. "Niet in Texel, maar in Engeland!" Hij schudt zijn hoofd. "Maar ik snapte je eigenlijk wel. Ik en je moeder maakte toen alleen maar ruzie en we snauwden je altijd af. Het spijt me daarvoor." Hij geeft me een spijtige blik. Ik glimlach zwakjes en geef een knikje. "Ik herkende mezelf wel daarin." Mijn ogen worden groot en ik kijk mijn vader aan. "Wat?" vraag ik vol ongeloof. Hij lacht zachtjes en knikt. "Toen ik ook ongeveer net zoals oud was als jij, deed ik het zelfde. Ik zei tegen mijn ouders dat ik naar Frankrijk ging, om een vriend te bezoeken. Maar in werkelijkheid ging ik naar Australië. Daar heb ik je moeder ook ontmoet." Hij glimlacht en kijkt met glazen ogen voor zich. Ik kan het niet geloven. Mijn vader die ook zulke dingen doet... "Toen je niet naar huis wou hebben we elke dag, elke week, elke maand het nieuws over One Direction gevolgd (dat doet mijn vader dus echt niet!). Nederlands of Engels, het maakte niet uit. Toen we hoorden dat je zwanger was ik blij, ondanks je al maanden weg was. Je moet weten dat ik heel trots op je ben, Hanna. Ik ben voor Louis blij, voor Thomas, maar vooral voor jou. Onthoud dat."

Meestal val ik altijd in slaap als mijn vader zo'n preek geeft. Maar nu was dat anders. Dat mijn ouders One Direction nieuws volgen, dafuq? Opeens klinkt er bruid muziek. Weer krijg ik een paniekerig gevoel. Het is tijd tijd tijd tijd tijd tijd tijd tijd tijd. Langzaam gaan de deuren open. De zaal is helemaal vol. Achterin staat de pastor, de bruidsjongens en meisjes en Louis. Zijn mond valt open als ik binnen stap. Ik loop met mijn vader, arm in arm, naar voren. Iedereen kijkt me bewonderend aan. De pers maakt foto's en ik zie mensen hier en daar huilen. Als ik tegenover Louis sta zie ik dat hij tranen in zijn ogen heeft. "Je bent echt prachtig." zegt hij zacht. Ik glimlach en doe mijn best om niet in huilen te barsten. "Jij ook." zeg ik zacht terug. Dan begint de pastoor te praten. Bla bla bla en bla...

"Johanna, wil jij Louis Tomlinson, als jouw toekomstige man?" vraagt hij dan, eindelijk. Ik kijk Louis recht in zijn blauwe ogen aan. "Ja." zeg ik.

"Louis, wil jij Johanna Anderson, als jouw toekomstige vrouw?" "Ja." zegt Louis dolgelukkig. Ik glimlach breed en mijn ogen springen met tranen. Snel knipper ik ze weg.

"Dan mogen jullie nu kussen."

Ik sla mijn armen om Louis nek en kus hem. Ik hoor geklap en gejuich. Ik kan dit nog steeds niet geloven. Hij, mijn man. Een jaar geleden leek dat nog onmogelijk.

--LOUIS--

"Nu willen Harry Styles en Niall Horan nog wat vertellen." zegt Liam. Hij loopt van het podium af en geeft de microfoon aan Harry. Ik zit naast Hanna aan een tafeltje en Thomas zit ernaast. Hij speelt met zijn piratenpop en zuigt vrolijk op zijn speen. Ik zie dat Calum hem aanstaart. 

"Nou..." zegt Niall met een vreselijk hoge stem. Iedereen schiet in de lach. "Ja, sorry maar ik kon dit niet laten." zegt hij verontschuldigd en haalt een paar ballonnen met helium te voorschijn. Lachend schud ik mijn hoofd. Het gelach wordt harder. "Ik vind het geweldig dat Louis en Hanna getrouwd zijn. Ze zijn echt perfect voor elkaar." zegt Harry. Ook hij heeft helium, tja, hoe moet ik het zeggen, opgeslokt? Opgedronken? Ik kijk de zaal rond en zie Amy helemaal doodlachen. Hanna trouwens ook.

Na de speech van Harry en Niall, die echt doodlachen was, staan ik en Hanna buiten. Water klots tegen de rotsen aan. Een zacht briesje door de lucht. Perfect. Ik sla mijn armen om haar heen. Haar warmte dringt door mijn kleren door. "Ik kan het nog niet geloven." zegt ze zacht. Ik glimlach en geef een kusje in haar nek. "Een jaar geleden leek het me onmogelijk. Om met een idool te trouwen." gaat ze verder. Ik grinnik zacht. "Niks is onmogelijk, lieverd. Niets." Toen keken we naar de hemel, naar de volle maan en de sterren eromheen.

-----------

Sorry dat ik lang niet heb geupdatet. Sorry. Maar nog een fijne 2016 allemaal :D

We hebben de 6K readers gehaald peeps!! *klap klap klap*

Dit was mijn eerste boek en ik ben er ongelofelijk trots op!

Bedankt @nanouken voor je idee met die heliumballonnen HAHAHAHA

EN JA MENSEN ER KOMT EEN DEEL TWEE!

Zoals ik al eerder had gezegd, het wordt wel wat anders. Het wordt meer... actie, denk ik. Ik heb al wat ideetjes, mehehehe C: (Dankwoord volgt nog plus wat info over deel twee)

Luf joe xxxxxxx