UMUT HEP VAR

3.BÖLÜM

İyi okumalar
.............................................................

Doktor test sonucunu açıkladıktan sonra odadan çıktı.

Odada yalnızca eskiden ailem dediğim kişiler ve gerçek ailem kalmıştı. Berat, -artık ona baba demek istemiyorum bu yüzden direkt ismiyle hitap edeceğim- hemen beklediğim konuşmayı yapmaya başladı.

"Ben kendi kızımı istiyorum 17 yıl başkasının kızına bakmışım, artık kendi kızımı istiyorum." Dedi. Ahsen de hemen lafa atlayıp konuşmaya başladı.

"Evet ben de öz annem ve babamla gitmek istiyorum. Artık bu insanlarla kalmak istemiyorum." dedi.

Ne üzüldüm, ne şaşırdım asıl tam tersini söyleseydi şaşırırdım.

Ama umarım Ahsen'e bana davrandıkları gibi davranmazlar.

Tepkilerinden benim onların çocukları olmadığımı uzun zamandır bildiklerini düşünmeye başladım. Çünkü insan sevmese bile -üzülmelerini beklemiyorum- biraz şaşırırdı. Ama tık yok ne şaşırması ne üzülmesi mutlu oldukları gözlerinden belliydi.

Belki de bu yüzden içim rahattı. Ne de olsa Ahsen onların çocuğuydu ona bir şey yapmazlardı.

Biyolojik annem yani adının Rojda olduğunu öğrendiğim kadın da hemen konuşmaya başladı.

"Haklısınız beyefendi biz de kendi kızımızı evimizde istiyoruz iki aile de anlaştığına göre herkes kendi kızını alıyor. Eğer Elfidayı görmek isterseniz kapımız size açık."dedi

Ama bilmiyordu ki onlar beni sadece kum torbası yerine koyuyordu. Bilmiyordu ki bir kere bile saçımı okşamadılar. Bilmesin de zaten ben artık geçmişi unutmak istiyorum. Yeni bir hayata başlamak istiyorum. Eskiyi hatırlayıp mutsuz olmak değil, geleceği düşünüp mutlu olmak istiyorum.

Berat ve Asya kızları Ahseni alıp gitti. Abim sandığım o şahıs ise işleri olduğunu söyleyip gelmemişti.

Annem yani biyolojik annem yanıma yaklaştı.

"Elfida kızım sen de gel hadi biz de evimize gidelim." Dedi.

"Şey benim evden almam gereken eşyalarım var önce oraya gidip, eğer sizin içinde uygunsa eşyalarımı alabilir miyiz?" Dedim

"Tamam kızım önce senin eşyalarını alırız sonra eve geçeriz. Öyle değil mi Cihan?" Diyip onay isteyen gözlerle biyolojik babama bakmaya başladı.

Biyolojik babam şimdiye kadar ne benle göz teması kurmuştu nede konuşmuştu. Eğer şimdi konuşursa ilk kez sesini duyacaktım.

"Tamam Rojda dediğiniz gibi olsun."dedi. Biyolojik babam.

Biyolojik babam oldukça heybetli ve uzun boylu biriydi ne yalan söyleyeyim oldukça da yakışıklıydı. Kaç yaşında olduğunu bilmiyorum ama en fazla 45 yaşında gibi gözüküyordu.

Annem de öyleydi kumral saçlı ela gözlü ortalama bir boya sahipti. Çok güzel bir kadındı.

Yeni ailemle hastaneden çıktık, biraz bekledikten sonra araba geldi arabaya binip eski evime doğru yola çıktık.

Eski evime gelince arabadan inip kapıyı çaldım.

Kapıyı eskiden abi dediğim şahıs yani Aras açmıştı.

"Ne oldu bizi mi özledin." Dedi. Pis pis sırıtarak.

Aynı orangutanla gorilin karışımı bir suratının olduğunun farkında mıydı acaba.

"Eşyalarımı almaya geldim kapıdan çekilirsen eşyalarımı alıp gideceğim." Dedim.

Garip bir şekilde bir şey demeden kapının önünden çekilip bana yol verdi.