UMUT HEP VAR

16.BÖLÜM

Kısa Bir Aradan Sonra Yine Yeni Bölüm Geldii😊
---------------------------------------------------------

"EMİİİR!" Diye bağırarak ona doğru koşuyordum.

Tam araba ona çarpacakken onu kolundan tutup kenara çektim.

Ben yere düşerken o da benim üzerime düştü.

Hâlâ yolun üzerinde olduğumuz için Emir'i üzerimden hızlı bir şekilde kaldırdım ve elinden tutup yolun ortasından uzaklaştık.

Emir'i kaldırımın üstüne oturttuktan sonra ben de hemen dibine oturdum.

Emir'e baktığımda zangır zangır titreyip bir şeyler mırıldanıyordu. Yüzüne biraz daha yaklaşıp ne dediğini duymaya çalıştım.

"Araba. Araba çarpacak. Araba çarpacak. Hastane. Hayır hastaneyi istemiyorum. Hayır hayır olmaz yine olmaz istemiyorum." Diye aynı şeyleri tekrar edip duruyodu.

Titremeleri artınca iyice korktum. Yüzünü iki elimin arasına aldım.

"Emir! Emir! kendine gel geçti. Emir bana bak yüzüme bak bitti geçti araba falan yok. Hastane yok iyisin sen. Bir şey olmadı. Hadi gözünü aç." Dedim.

Onu ikna etmeyi başarmış olmalıyım ki yavaş yavaş gözünü açmaya başladı. Etrafına baktı. Ben ellerimi yüzünden çekip destek olmak için ellerini tutuyordum.

Ellerimi Emir'in ellerinin üzerinden çektim çantamı duraktan almak için tam ayağı kalkıyordum ki bana sarıldı. Başını boynuma koyup ağlamaya başlayınca sol elimle saçlarını okşayıp onu teselli edecek cümleler kurmaya başladım.

Sağ kolum çok fazla acıyordu. Sanırım yere düşerken ya incittim ya da kırdım. Şu an Emir'in başı sağ omzuma baskı yaptığı için acısı daha çok artıyordu.

Emir başını boynumdan çıkarınca hızla ayağa kalkıp çantamı duraktan aldım ve tekrar Emir'in yanına gittim.

Telefonumu çantamdan çıkarıp aklıma gelen ilk ismi yani Maran'ı aradım. Telefon ikinci çalışta açıldı.

"Ooo siz beni arar mıydınız hanımefendi? Yoksa beni affetmeye mi karar verdiniz." Dedi Maran.

"Yok ne affedeceğim seni. Sen o günleri çok beklersin daha yolun uzun." Dedim.

"O zaman niye aradın. Bir şey olmadı di mi?" Dedi telaşlı bir şekilde.

"Emir-" demiştim ki devamını getirmeme izin vermeden hemen lafa atladı.

"Ne oldu Emir'e? Bir şey olmadı di mi? Cevap versene be kızım?" Dedi Maran.

"İzin verseydin devamını getirecektim. Neyse bizim bir şeyimiz yok ikimiz de iyiyiz. Sana bir konum atacağım gelip bizi alır mısın lütfen." Dedim.

"Pek inandırıcı gelmiyor ama tamam hemen konumunu at 10 dk içinde oradayım." Diyip suratıma kapattı.

Ben de hemen bulunduğumuz yerin konumunu ona attım. Emir'e bakınca hâlâ dalgın bir şekilde yola baktığını gördüm.

Elimi, elinin üzerine koyunca bana baktı.

"İyi misin? Maran'ı aradım birazdan burada olur." Dedim.

"İyiyim." Dedi. Biraz bekleyip derin bir nefes aldı.

"Teşekkür ederim. Sen olmasaydın belki de şimdi ölmüştüm." Dedi.

"Teşekkür etmene gerek yok. kim olsa aynı şeyi yapardı. Hem sen ne kadar ablan olduğumu kabul etmesen bile ben senin ablanım." Dedim.

Kollumun acısı kendini daha fazla belli etmeye başladı. Canım o kadar acıyordu ki alnımdan terler akmaya başlamıştı bile.