UMUT HEP VAR

21.BÖLÜM

KEYİFLİ OKUMALAR
---------------------------------------------------------

MARAN'NIN ANLATIMIYLA

Yoktu. Lanet olsun ki Elfida hiçbir yerde yoktu.

Onu aramadığım yer kalmamıştı. Sanki yer yarılmış da içine girmişti.

Tam 4 gündür her yerde Elfida'yı arıyorduk. Eskiden çalıştığı kafeye bile gitmiştim. Belki bir umut oradadır diye lâkin yoktu.

2 gün önce bu sefer onları öldürmek için Elfida'nın eskiden kaldığı eve gittim. Ama o ş****ler sanki hissetmiş gibi kaçmışlardı.

Şu an önceliğim Elfida'mı bulmaktı. Elfida'yı bulduktan sonra onları bulacaktım ve bu sefer onları kimse elimden alamayacaktı.

Hızla odamdan çıktım bugün yine Elfida'yı arayacaktım. Elfida'yı tanımadığımı bu 4 gün içinde çok acı bir şekilde anlamıştım.

Nereye gidebileceğini bilmiyordum. Bir arkadaşı var mı yok mu bilmiyordum. Tek bildiğim şey onu bulmadan durmayacağımdı.

Tam konaktan çıkıyordum ki arkamdan gelen ses durmamı sağladı.

"Artık yüzümüze bile bakmayacak mısın? 4 gündür ne bizle konuşuyorsun ne de yüzümüze bakıyorsun." Dedi annem.

Annem benim canımdı. Onun üzülmesini asla istemezdim. Ama yaptığı yanlıştı. Elfida ilk geldiğinde ben de yanlış yapmıştım. Bunu kabul ediyorum. Ama sonra yanlış yaptığımın farkına vardım. Ama annem her zaman Elfida'nın yanındaydı. Onun için bana tokat bile atmıştı. Ama bu sefer onu dinlemek yerine o da onu yargılamıştı. Belki konuşmamıştı bir şey dememişti ama bazen en büyük cevap sessizliktir. Diğerleri Elfida'nın üzerine yürürken o hayalkırıklığıyla Elfida'ya bakarak hayatının belki de en büyük hatasını yapmıştı.

Annemin yüzüne bile bakmayıp tam çıkacakken annem kolumu tutarak yine beni durdurdu.

"Oğlum daha ne kadar böyle devam edecek. Ben de pişman ve üzgünüm ama bilemezdim ki. Kızımın böyle canice şeyler yaşadığını nereden bilebilirdim. Zaten Elfida bizi bırakıp gitti şimdi sen de mi gideceksin. Yapma oğlum gel birlikte arayalım kardeşini." Dedi annem.

Güldüm sadece güldüm. Anneme dönmeden konuşmaya başladım.

"Niye arıyorsunuz ki? bu sefer ne yapacaksınız? Ve anne hepimiz onu suçlasak bile sen Elfida'nın yanında durmalıydın. Ama sen ne yaptın ona güvenmedin. Ona sormadın bile. Oysa ilk geldiğinde hepimize önyargılı olmayın diye kızan sen değil miydin ha? Sen hepimizden daha çok onu tanıyordun. Sana o kadar güveniyordu ki onlar onu suçlarken o sana bakıyordu 'anne yardım et' diye bağırıyordu. 'Kimse bana inanmıyor bari sen inan bana' diye bas bas bağırıyordu gözleri. Ama sen -siz- görmediniz. Çünkü bakmaya bile tenezzül etmediniz. Elfida'yı bulduğumda eğer gitmek isterse onu durdurmayacağım. Ama ben de onunla gideceğim. Siz onu haketmiyorsunuz." Dedim sonlara doğru sesimi yükseltmiştim.

Hızla dışarı çıkıp kapıyı sert bir şekilde kapattım.

Bugün yine Elfida'yı arayacaktım. Bulana kadar durmayacaktım.

✍✍

ELFİDA'NIN ANLATIMIYLA

"Uyan artık kış uykusuna mı yattın kızım sen? Ne uyku varmış sende." Diye başımda bağırıyordu Ada.

"Ya daha saat sabahın körü ne diye bağırıyorsun başımda be?" Diye uykulu sesimle konuştum.

"Saat 7 be 7 daha ne kadar yatacaksın. Hem daha Selin'nin düğünü ve kınası için elbise bakmaya gideceğiz. Hadi kalk daha çok işimiz var." Dedi Ada ve cevap vermemi beklemeden hızla salona kaçtı.