UMUT HEP VAR

4.BÖLÜM

Yeni bölüüm geldiii
.............................................................

Neden üstüme yürüdüklerini bilmiyorum onlara kötü bir şey yaptım desem hayatımda ilk kez gördüğüm kişilere ne yapmış olabilirim ki?

Sanırım Ahsen gittiği için beni suçluyorlar.

Ama benim ne suçum var ki bunda.

Birden bir kargaşa çıktı. Abilerden biri olduğunu düşündüğüm kişi bağırmaya başladı.

"SİZ ONU BURAYA NASIL GETİRİRSİNİZ! SİZ GİTMEDEN ÖNCE DEMEMİŞ MİYDİK BU EVE BİR DAHA ASLA NE BU KIZ NE DE AHSEN GİRMEYECEK DİYE! SİZ BİZLE DALGA MI GEÇİYORSUNUZ?" Diye bağırdı.

O her bağırdığında titriyordum aklıma geçmişim geliyordu. Ama sakin olmalıydım.

Bu sefer de başka biri bana bakarak bağırmaya başladı.

"PEKİ SEN SENİN HİÇ Mİ UTANMAN YOK 17 YILDIR SANA BAKIYORLAR. DEFOL GİT! İSTEMİYORUZ SENİ BU EVDE İSTENMEDİĞİN YERDE KALACAK KADAR YÜZSÜZ MÜSÜN GERÇEKTEN." Dedi abileden bir diğeri.

Artık ağlayacak kıvama gelmiştim bana neden böyle davrandıkları hakkında hiçbir fikrim yoktu.

O sırada annem konuşmaya girdi.

"Elfida hiçbir yere gitmeyecek sizler gibi o da bizim yavrumuz siz isteseniz de istemeseniz de burada kalacak."dedi annem.

İçeriden bir kıkırdama sesi geldi bu gerçek bir gülme değildi alay eder gibi gülüyordu sonra ayağı kalktı ve konuşmaya başladı diğerleri gibi bağırmıyordu. Ama sesinin tonu tüylerimi diken diken ediyordu.

"Gitmeyecek ha siz hala akıllanmadınız mı? O kızın yaptıklarını bu kızın da yapmayacağı ne malum." Beni aşağılayan gözlerle baştan sona süzüp konuşmasına devam etti.

"Gerçekten anne ciddi ciddi birkaç saat önce tanıdığın kız için bizi karşına mı alacaksın." Dedi.

Annem benim burada olmamın uygun olmadığını anlamış olacak ki bana döndü.

"Elfida ben sana odanı göstereyim sen biraz dinlen tamam mı kızım." Dedi.

Zaten ben de daha fazla burada kalmak istemiyordum tam kabul etmek için ağzımı açmıştım ki az önce bağıran abilerden biri yine bağırmaya başladı.

"CİDDİ MİSİN ANNE CİDDİ CİDDİ BU NE BOK OLDUĞU BELLİ OLMAYAN KIZI EVE Mİ ALACAKSIN CİDDEN Mİ SİZ AKILANMAYACAK MISINIZ HA." Dedi.

Gözlerim dolmuştu benim hakkımda böyle ön yargıyla davranmaları kalbime ağır geliyordu tamam beni hemen kabullenmeyeceklerini biliyordum ama bu kadar ağır kanuşmalarını beklemiyordum.

Odaya girdiğimizden beri konuşmayan babam ilk kez konuşmaya başladı.

"Annenle düzgün konuş Baran karşında arkadaşın yok annen var." Dedi. Sert bir ses tonuyla.

Annem bana döndü yüzüm artık ne haldeyse yanıma geldi elimi tuttu.

"Elfida kızım sen şimdi odana çık tamam mı bebeğim ben abilerinle konuşacağım odan 2. Katta soldan 3. Oda tamam mı bebeğim hadi odana çık." Dedi.

Başımla onaylamakla yetinip hemen kendimi salonun dışına attım.

Annemin bahsettiği odayı bulup içeri girdim kapıyı kapatıp hemen yere çöktüm uzun süredir akmayı bekleyen gözyaşlarımı tutmayıp özgürlüklerine kavuşturdum.

Bir süre ağladıktan sonra ayağı kalktım. Alt kattan hala bağrışma sesleri geliyordu.

Yatağa uzandım cenin pozisyonu alıp düşünmeye başladım. Haklılardı beni o ailede mutlu olduğumu düşünüyorlardı bilmedikleri için onları suçlayamazdım.