UMUT HEP VAR

30.BÖLÜM

İYİ OKUMALAR😊😊
---------------------------------------------------------

ELFİDA'NIN ANLATIMIYLA
"Emir hazırsan başlıyoruz." Dedim sessizce.

"Hayır! Hayır! Hazır değilim Allah rızası için beni dahil etme abla. Ölmek için hâlâ çok gencim." Diye bana yalvarıyordu Emir.

Ama umrumda mıydı peki? Tabi ki hayır!

"Öfff ne kadar da korkak çıktın sen. Alt tarafı şaka yapmak için yardım istedim görende zannedecek senden birini öldürmeni istedim." Dedim.

"Tabi sen rahatsın. Abim sana birşey yapmaz ama benim nokta nokta nokta anladın sen." Dedi Emir.

Belli oldu bu çocuğu konuşmayla ikna edemeyeceğiz mecbur hileye başvuracaz.

"Ne yani Emir beni yalnız mı bırakacaksın? Ben tek başına bu halimle o kocaman kovayı nasıl taşıyayım. Ama boşver sen, ben yaparım. Sen git. Uykuna dön." Dedim gözlerimi doldurarak.

Zaten hamilelikten dolayı sürekli herşeye ağladığım için ona garip gelmezdi ve gelmedi de.

"Tamam tamam ağlama yardım edeceğim sana." Diyip yanağımdan öptü Emir. Ucundan biraz vicdan azabı çektim ama sonra yapacaklarımı düşününce hemen geçti.

"Hadi o zaman gidelim ortak. Ayyyy çok heyecanlı." Dedim gülerek.

"Ya ya çok heyecanlı. Allahım sen beni abimin azabından koru." Emirin sessizce söylenmelerine güldüm.

"Çok konuşma sessizce halledelim." Dedim.

Onun beni başıyla onaylamasıyla Azat abimin odasına ses çıkarmamaya dikkat ederek girdik .
Bu evde iki kişiyi sinirlendirmek çok eğlenceliydi birincisi tabi ki Maran abim ikincisi de Azat abimdi. Ve kurbanımız Azat abimdi.

Yavaşça içeri girdik öncelikle benim taşıdığım kutunun içindeki oyuncak örümcekleri yatağa ve her yere bolca attım. Kazık kadar adam örümceklerden aşırı korkuyordu bu da benim işime geliyordu. Gün intikam günü.

Böcekleri her yere attıktan sonra Emir'e hadi diye işaret verdim. Emir bana yalvararak bakıyordu ama ben yine işaret verince geri donüşü olmadığını anladı. Ben çoktan kapıyı açıp kaçmaya hazırlanmıştım bile Emir boyalı suyu döktüğü anda yok olacaktım.

Emir suyu döktüğü gibi kaçtım. Arkamdan gelen Azat abimin bağırma sesiyle gülerek hızımı arttırdım önüme çıkan ilk odaya yani Maran abimin odasına saklandım. Ben içeri girer girmez uyandı o da.

Konuşmasına izin vermeden yatağa atlayıp yorganın altına saklandım.

Azat abim bağırıyordu hâlâ. Belliki Emir hâlâ yakalanmamıştı.

"Küçük farenin neyden kaçtığı belli oldu. Ne yaptın adama." Dedi Maran abim yorganı üstümden çekerek.

"Ya çekmesene saklanıyoruz burada." Diyip yorganı tekrar üzerime çektim.

"Hahahaha bu göbekle saklanabileceğini mi düşünüyorsun? 100 metre ilerden bile belli oluyor burada olduğun." Diyince yorganı üstümden çekerek karnıma baktım.

"Ne yani şimdi ben şişko muyum? Tonton nineler gibi mi oldum? Kapılardan geçemiyor muyum artık? Bana bunu mu diyorsun sen? Bu göbek değil tamam mı. Bebek bu bebek ne yapayım karnımı kesip atayım mı?" Diyip ağlamaya başladım.

"Yok be ne kilosu beni yanlış anladın sen. Ağlama be kızım. Şaka yaptım gül diye." Dedi Maran abim. Ağlamayı bırakıp ona baktım.

"Sence güluyor muyum şuan?" Dedim.