UMUT HEP VAR

7.BÖLÜM

VE YENİ BİR BÖLÜM DAHA
.............................................................

ELFİDA'NIN ANLATIMIYLA

Dün gece gördüğüm kâbustan dolayı sabaha kadar uyuyamamıştım. Pencerenin önündeki kanepeye oturup gün doğumuna kadar dışarıyı seyrettim.

Saat 6 olunca dün kurduğum alarm çalmaya başladı. O an dışarıya bakmayı bırakıp banyoya geçtim elimi yüzümü yıkayıp, eski evimden getirdiğim bavuldan bir üst ve pantolon çıkarıp üzerime giydim.

Saat daha erken olduğu için boş boş durmak yerine eşyalarımı yerleştirmeye karar verdim.

Eşyalarımı yerleştirmem bittikten sonra, saate baktım saat daha 06.50 geçiyordu. Bende odada kalmaktan sıkılıp aşağıya indim. Dün yerini öğrendiğim mutfağa geçtim.

Mutfağa girince kahvaltıyı hazırlayan çalışanların hepsi bana bakmaya başladı.

"Günaydın hanımım istediğin bir şey mi var?" Dedi çalışanlardan biri.

"Size de günaydın odada sıkılınca yardım edecek bir şey var mı diye sormaya geldim. Ve lütfen bana hanımım demeyin benden yaşça büyüksünüz bu beni rahatsız ediyor." Dedim.

"Ama nasıl olur." Dedi

"Olur olur bal gibi de olur. Zaten burada misafirim yakında gideceğim o yüzden rahat olun." Dedim.

"Tamam nasıl istersen ha- ay Elfida kızım." Dedi.

"Tamam o zaman. Hadi bana da bir iş verin içeride otura otura bunaldım." Dedim.

"Gerek yok biz her şeyi hallediyoruz sen boş yere kendini yorma." Dedi. Adının Zeynep olduğunu öğrendiğim kadın.

"Ama Zeynep teyze ben size yardım edince yorulmam ki hem ne olacak bir işin ucundan tutsam size yardım etsem, valla odada boğuldum, sıkıldım duvarlar üstüme üstüme geliyor." Dedim isyan eden bir tonda.

Bana bakıp gülmeye başladı mutfaktakiler.

"Milletin kızı iş yapmamak için iki saat konuşur, bizim kız da yapmak için." Dedi. Çalışan kızlardan Ayşe abla.

"Ya ne yapayım oturmaya alışık değilim hadi fazla nazlandınız sizde yardım edeyim elimemi yapışacak sanki." Dedim.

"Tamam gel buraya. Şuradaki domates ve salatalıkları doğra o zaman." Dedi. Zeynep teyze.

Başımla onaylayıp hemen bana verilen işi yapmaya başladım.

"Şuna bak iş verdik diye neredeyse havalara uçacak ben bu kızdan hiçbirşey anlamadım." Dedi, Ayşe abla.

Ona gülüp öpücük attım. O da gülüp başını iki yana sallayıp bundan adam olmaz bakışı atıp işine döndü.

Mutfaktaki çalışanlar çok cana yakındı, başta biraz mesafeli davransalar da konuştukça  birbirimizle kaynaştık hatta o kadar kaynaştık ki bir müddet sonra bana tanımadığım insanların dedikodusunu bile anlatmaya başladılar. Mutfakta 3, Zeynep teyzeyle birlikte 4 çalışan vardı.

Hepsi benden yaşça büyüktü

Hayatımda ilk kez bu kadar güldüğümü hatırlıyorum. O kadar eğlendim ki dün gördüğüm kabus bile aklımdan gitti.

Mutfakta işimiz bitmek üzereyken annem mutfağa girdi beni görünce önce şaşırdı.

"Elfida ne yapıyorsun burada?" Diye sordu bana annem.

"Şey erken uyanınca odada sıkıldım ben de mutfağa indim." Diye kısaca açıkladım.

"Ha tamam anladım kızım. Çok işiniz kaldı mı?"dedi.