UMUT HEP VAR

6.BÖLÜM

Yeni bölümm
.............................................................

Bir el, tanımadığım bir el vücudumda dolanıyordu yavaş yavaş boynuma kadar uzandı o el, daha kendime tam gelemediğim için gözümü açamıyordum. boynumda olan el boynumu sıkmaya başlayınca can havliyle gözümü açtım karşımda çocukluğumu öldüren kişi, eskiden abim olduğunu düşündüğüm Aras duruyordu.

Boynumu sıkan elini tutup onu ittirmeye çalıştım ama yerinden bir santim bile kıpırdamıyordu. Bedenimi iğrenç bir şekilde süzüp sonunda gözlerime sırıtarak baktı.

"Ne o canım kardeşim, abini özlemedin mi? Bak, ben seni çok özledim. Niye ağlıyorsun?" Dedi iğrenç bir üslupla.

O söyleyene kadar ağladığımın farkında bile değildim.

Elleri yine yerinde durmadı. Ellerini üstümün içine koyacakken bağırmak için ağzımı açmıştım ki eliyle ağzımı sıkı sıkı kapattı.

"Şşşş uslu dur Elfida. Abin seni çok özledi." Dedi.

Ben hala ağlıyordum ellerimle onu ne kadar ittirmeye çalışsam da bırakmıyordu başını boynuma koydu. Elleri çoktan işkence eder gibi vücudumda dolaşıyordu, artık nefes bile alamayacak hâle gelmiştim. Onu ne kadar itsem de gitmedi elleri pijamamın içine girince nefes nefese uyandım.

Rüyaydı hatta kâbus odada kimse yoktu.

Ben hâlâ ağlıyordum titrek adımlarla banyoya girdim üstümü çıkarıp kendimi suyun altına attım suyu en sıcak dereceye verdim ve elime lifimi aldım kaynar suyun altında vücudumu kanatırcasına lifledim sanki ellerinin değdiği yerleri yıkayınca geçecekti ama geçmiyordu ne kadar yıkarsam yıkayayım onun pis ellerinin değdiği yerler silinmiyordu. O kadar kendimde değildim ki vucudumun kanadığını bile üzerimden akan suyun kırmızılığından anladım üzerimden artık tek su değil kendi kanım da akıyordu.

Elimdeki lif yere düştü. Sonra da ben yavaş yavaş suyun altında yere çöktüm iki bacağımı ellerimle sarıp kafamı bacağımın üstüne yaslayıp ağladım. Aklıma geçmişim gelince sessiz sessiz ağlamaya başladım gözlerimdeki yaş üzerimdeki suyla birleşip aktı gitti.

GEÇMİŞ (5 YIL ÖNCE 9 MAYIS)

YAZARDAN

Yarın Elfida'nın doğum günüydü. 13 yaşına girecekti. Bugüne kadar bir kere bile kutlamadığı, kimsenin ona iyi ki doğdun demediği doğum günü.

Sabah ailesi sandığı kişilere doğum gününü hatırlatmış. Belki bu seferlik ona iyi davranacaklarını düşünmüştü. Ama yine her zamanki gibi yanılmıştı. Çünkü baba dediği kişi onu küfürlere boğup bayılana kadar dövmüştü.

Sonra Berat Bey'e bir telefon geldi. Telefonu cevapladıktan sonra o ve Asya Hanım evden hızlı bir şekilde hazırlanıp çıktılar. Aras onlara nereye gittiklerini sorunca bu gece gelmeyeceklerini akrabalarından birinin hastalandığını dile getirdiler. O zamanlar aras 20 yaşındaydı.

Aras mutluydu uzun zamandır aradığı fırsat ona altın tepside sunulmuştu.

Elfida kendine gelince odasına geçti yaralarını her zamanki gibi sarıp, acısını unutmak için yatağında kıvrılıp yattı.

Aras ise bugün için hazırladığı planını devreye koymak için geceyi bekliyordu.

Aslında geceyi beklemesine gerek yoktu ama arkadaşlarının ısrarları üzerine onlarla buluşmaya gitti.

Aras saat 23.20'de eve geldi. Adımlarını Elfida'nın odasına doğru attı. Elfidanın odasına girince onu uyur bir vaziyette gördü ama bu onun durmasını sağlamadı tam tersi daha da hırslandı.

Hızla Elfida'nın yatağına yaklaştı elini Elfida'ya dokunmak için uzatmıştı ki Elfida uyandı ve Arasın elini görünce sıçrayarak geri çekildi. Aras'ın da babası gibi ona vuracağını düşünmüştü.

Ama bilmiyordu ki Aras'ın yapacaklarının dayak yemekten beter olacağını.

Aras bir kere daha elini Elfida'ya uzatınca Elfida yine geri çekildi. Ama bu sefer yataktan yere düştü.

Aras yine üzerine yürüyünce korkudan olsa gerek sesi titreyerek:

"A....abi burada ne arıyorsun b...bana ne yapacaksın n...neden üzerime yürü....yürüyorsun."diye kekeleyerek sordu.

"Elfida abicim yarın senin doğum günün değil mi sana hediyeni vereceğim neden kaçıyorsun."dedi pis pis sırıtarak.

"N...ne hediyesi? Hediye istemiyorum lütfen git abi."dedi.

Sanki olacakları hissetmişti. Normal bir zamanda olsa bu sözlerden dolayı mutluluktan havalara uçacak olan Elfida bu sefer korkuyordu ve tek istediği abisinin yani Aras'ın bu odadan bir an önce gitmesiydi.

Ama gitmedi kader bir kez daha Elfida'ya gülmedi.

"Niye böyle diyorsun? üzüyorsun ama beni(!) bugün hiçbir zaman unutmayacağın bir hediye verecek abin sana." Dedi ve Elfida'nın üzerine yürümeye devam etti.

Elfida'nın yanına yaklaşırken üzerindeki tişörtü tek hamlede çıkardı. Elfida biraz daha geri geri giderken sırtı duvara değdi işte o zaman kaçacak yeri kalmadığını anladı. Derken gözüne aralık hâldeki kapı takıldı.Tam kapıya doğru kaçacaktı ki Aras Elfida'nın dibine kadar gelip kolundan tuttu bu da Elfida'nın kaçmasına engel oldu.

Elfida'yı kolundan tutup yatağa fırlattı. Ve kendisi de yavaş yavaş elfida'nın üzerine yürürken bir eli de pantolonunun fermuarındaydı üzerindeki son parçalarıda çıkarıp hemen Elfida'nın üzerindeki yerini aldı Elfida'nın üzerindekileri parçalayarak çıkardı.

O gün Aras dediğini yapmıştı Elfida'ya hayatı boyunca asla unutamayacağı bir doğum günü hediyesi vermişti.

Elfida o gün hayatı boyunca ağlamadığı kadar ağladı.

Defalarca Aras'a durması için yalvardı. Ama Aras durmadı. Elfida'nın çığlıklarını duymazlıktan geldi.

O gün hiç çocuk olamamış Elfida'nın kalbinde bin bir zorlukla yaşattığı küçük çocuğun öldüğü gündü,

O gün Elfida'nın ruhunun öldüğü gündü.

O gün Elfida'nın 10 mayıs'tan, yani doğum gününden nefret etmeye başladığı gündü.

O gün Elfida'nın hediyelerden nefret edip korktuğu gündü.

O gün bir çocuğun kanatlarının kırıldığı gündü.

O gün Elfida'nın vücudundan nefret ettiği gündü.

O gün elfida'nın Allah'a ilk kez isyan ettiği gündü.

Öz abisi sandığı kişinin onu diri diri mezara gömdüğü gündü.

Her 10 Mayıs'ta intihar etmesine sebep olan gündü.

Elfida o günden sonra tamamen bitmişti.

13 yaşındaki bir çocuğun tecavüze uğradığı ama kimsenin duyup da yardım eli uzatmadığı, hatta 13 yaşındaki bir kızın suçlandığı gündü.

O gün doğum günü olması sebebiyle mutlu olması gereken bir çocuğun tecavüze uğradığı gündü.

O gün Elfida, adının anlamı gibi feda edildi. Abi dediği adamın nefsini tutamaması yüzünden, çocuk Elfida'nın öldüğü gün oldu.

............................................................

Bölüm sonu

Bu bölüm Elfida'nın geçmişinden biraz bahsettim ama bu daha yaşadıklarının çeyreğiydi.

Umarım bölümü beğenirsiniz. Beğenmediğiniz kısımlar olursa lütfen söyleyin ona göre kitap bittikten sonra düzenlemeye alınca o kısımları düzeltirim.

İnsta hesabım

iremm_azarkan