UMUT HEP VAR

11.BÖLÜM

SELAM YENİ BÖLÜM GELDİİİ😘
.............................................................

ELFİDA'NIN ANLATIMIYLA

Üstümü giymeme rağmen Maran'nın gözü hala karnımdaydı.

Buda yaralarımı gördüğünün kanıtıydı.

"Ne oldu? Niye girdin odama?" Diye sordum.

Umarım yaralarımı sormaz lütfen yaralarımla alakalı soru sormasın ben kimsenin öğrenmesini istemiyorum. Lütfen görmezden gelsin lütfen.

"S..sen." diyip parmağıyla karnımı gösteriyordu.

"Senin karnın ve sırtına ne oldu." Dedi Maran.

Onu odaya çekip açık halde duran kapıyı kimse sesimizi duymasın diye kapattım.

"Sanane seni ilgilendirmez. Hala odamda ne işin olduğunu söylemedin." Dedim konuyu kapatmasını istediğimi daha ne kadar belli edebilirim bilmiyorum.

Ama demek ki yeterince belli edememişim.

Maran bana doğru bir adım attığında bende geriye doğru bir adım attım.

"Sana kim yaptı diye sordum! Konuyu saptırma." Dedi uyarı dolu bir ses tonuyla.

"Sanane, seni ne ilgilendirir benim yaralarım, benim hayatım. Öğrenince eline ne geçecek ki zaten şunun şurasında bu evde son 38 günüm kaldı ." Dedim.

"Sana konuyu saptırma DEMEDİM Mİ!" Dedi Maran son kelimesinde bağırınca beklemediğim için yerimden sıçradım.

Maran bana doğru bir adım daha atınca aklıma sürekli geçmişim geliyordu.

Berat'ın üzerime gelişi, Aras'ın üzerime yürüyüşü geliyordu aklıma.

Bu da sinirlerimi bozuyordu. Şimdi ve geçmiş arasında gidip geliyordum.

Maran bana doğru bir adım daha atınca elimde olamadan geçmişe gidiyordum.

Sanki odada ki Maran değilde Aras'tı, üzerime yürüyordu. Hayır Aras burada olamazdı ki kurtulmuştum ben o cehennemden artık buraya gelemezdi. Bana dokunamazdı ki.

Başımı elimin arasına alıp aynı kelimeyi tekrarlamaya başlamıştım.
Bana ne oluyordu bilmiyorum ama çok korkuyordum. Odada olan Maran mı Aras mı anlayamıyordum buda benim delirecek gibi hissetmemi sağlıyordu.

"Gelme." Dedim kısık bir sesle.

"Lütfen gelme. Dokunma bana." Dedim titrek bir ses tonuyla.

Maran durumumu anlamış olacak ki endişe dolu bir ses tonuyla konuşmaya başladı.

"Şşşş sana zarar vermeyeceğim benim Maran. Bak bana güzelim hadi." Dedi Maran. Maran'nın eli, elime değince kendimi hızla geriye doğru çektim.

"Tamam, Tamam. dokunmayacağım sana. Sakin ol bana bak ben sana asla zarar vermem her kimi görüyorsan o hayal, gerçek değil." Dedi Maran.

Kafamı kaldırıp ona baktım. Yüzü sürekli değişiyordu. Gözümün önünde bir Maran'nın bir Aras'ın yüzü gidip geliyordu.

Gözümü kapatıp derin nefesler alarak kendime gelmeye çalıştım. Bir süre sonra kendime gelince gözümü açtım. Artık gerçekliğe dönmüştüm.

Etrafıma baktığımda odamdaydım ve odada sadece Maran vardı.

Daha fazla ayakta kalamayıp yere yığıldım elimle gözlerimi kapatıp ağlamaya başladım.

Bana ne oluyordu, neden olmayan şeyleri görmeye başlamıştım bilmiyorum. Ama çok korkuyordum gerçek olmasa dahi korkuyordum.

Maran yanıma yaklaşıp elini koluma atınca kendimi hemen geri çektim. Ama o durmadı beni kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı.