UMUT HEP VAR

8.BÖLÜM

Yeni bölüüüm

.............................................................

"Yeter lan."diye bağırdı Azat.

Bütün gözler ona dönmüşken elindeki tabağı sehpaya bıraktı.

"Ben sizi sabah uyarmadım mı ha? Siz ne zamandan beri benim lafımı ikiletiyorsunuz." Dedi tıslar bir şekilde Azat. Baran;

"Ama abi-" demişti ki Azat elini havaya kaldırarak Baran'ı susturdu.

"Ama abisi falan yok! Eğer bir kere daha sizi bu konuda uyarırsam ne olacağını biliyorsunuz. Yiyecekseniz yiyin yemeyecekseniz ortamı daha fazla germeyin hepiniz odanıza çıkın!" Dedi Azat.

Bu Azat'ın beni bugün ikinci defa korumasıydı ne yalan söyleyeyim çok şaşırdım ama mutlu da oldum annemden sonra beni savunan ilk kişiydi.

Azat hariç abiler, Kuzey ve Emir odalarına gitti.

Azat da kekini bitirip çıktı. Ben de hemen ardından uyuma bahanesiyle Azat'ın peşinden çıktım.

Onu merdivenlerden çıkarken görünce hızla peşinden ona yetişmek için merdivenlere yönelip yukarı çıktım.

Ona yetişmeye çalışırken nefes nefese kalmıştım. Bu da gayet normaldi onun bir adımı benim 3 veya 4 adımıma bedeldi.

Arkasından adını seslenince arkasını dönüp bana baktı.

"Azat! Bekle bir dakika." Dedim.

Cidden bekledi. Bekleyeceğini hiç düşünmemiştim. Hızımı biraz daha arttırıp ona yetiştim.

Önüne gelince nefes nefese kalmıştım. Nefes alış verişlerim düzene girince onun yüzüne baktım.

Yüzünden ne düsündüğü hiç anlaşılmıyordu. Diğerlerinin yüzüne bakınca benden nefret ettikleri çok net bir şekilde anlaşılıyordu, ama Azat'ın benim hakkımda ne düşündüğü hiçbir şekilde anlaşılmıyordu.

"Benim yüzüme bakmak için mi beni durdurdun. Diyecek bir şeyin yoksa beni daha fazla oyalama." Dedi.

"Şey...şey ben teşekkür etmek istedim aşağıda yanımda durduğun için." Dedim

"Teşekkür etmene gerek yok. Senin için yaptığım bir şey değildi. Yakında gideceksin zaten senin yüzünden annemin üzerine gidiyorlardı. Senin gibi gidici biri yüzünden anneleriyle araları açılmasın diye yaptım. Yoksa asla yapmazdım yani bu yüzden üzerine alınma ve odana gidip yat. Beni daha fazla oyalama." Dedi.
O kadar üzüldüm ki biraz daha burada kalsam hemen ağlayacaktım.

"Tamam. İyi geceler o zaman."diyip hemen merdivenlerden indim.

AZAT'IN ANLATIMIYLA

Onunla konuştuktan sonra gözlerine bir hüzün çöktü. Neden bilmiyorum ama gözlerindeki üzüntüyü görünce kalbim sıkışmaya başladı.

Biraz daha burada kalsa ağlayacak gibiydi, gözleri şimdiden buğulanmaya başlamıştı bile. Neden bilmiyorum ama o an ona sarılmak. Saçlarını okşamak istedim.

O da durumunun farkına varıp iyi geceler dileyip gitti. Konuşurken sesi titriyordu.

Elfida odasına girinceye dek arkasından ona baktım. Sonrada kendi odama geçtim.

Elfida'ya soğuk davranmak istemiyordum.

Az mı beklemiştim onu, annemin Baran doğduktan sonra 8 yıl çocuğu olmamıştı. 8 yıl sonra hamile kalınca cinsiyeti belli oluncaya dek cinsiyeti kız olsun diye Allah'a az mı dua etmiştim.