UMUT HEP VAR

17.BÖLÜM

YENİ BÖLÜMMMM😊
---------------------------------------------------------

ELFİDA'NIN ANLATIMIYLA

Maran geldikten sonra hastaneden çıktık.

Hastanedeyken annem arayınca ona mecburen hastanede olduğumu söylemiştim.

Ne de olsa eve gidince kolumu bu hâlde görünce anlayacaktı. Bu yüzden yalan söylemeye gerek duymadım.

Annem, hastaneye gelmek isteyince ona kötü bir şey olmadığını söyledim. Ama inat edince ona, Maran'ın ve Emir'in yanımda olduğunu, birazdan eve geleceğimizi söyleyince rahatlamıştı ve gelmekten vazgeçmişti.

Annemle konuştuktan sonra 4 kere daha aramıştı.

Beni en şaşırtan şeyse babamın da beni aramasıydı. Bunu hiç beklemiyordum. Bana nasıl olduğumu falan sordu. Onunla biraz konuştuktan sonra iyi olduğumu anlayınca vadalaştık.

Emir olayını anlatmayı düşünmüyordum. Çünkü bu Emir'in meselesiydi. İster anlatırdı, ister saklardı, buna ben karışamazdım. Ama eğer ki saklamak isterse yere düşüp yanlışlıkla sakatlandığım yalanını söyleyebilirdim.

Arabaya binince Emir hemen yanıma oturdu. İki de bir bana bakıyordu. Arada ağzını açıp tam bir şey söyleyecekken sürekli vazgeçip duruyordu.

"Emir kıvranmayı kes artık. Ne söyleyeceksen söyle." Dedim ona dönerek.

"Şey ben gerçekten özür dilerim hepsi benim hatam." Dedi.

Ne yani sabahtan beri kıvranıp durmasının sebebi bu muydu yani ben daha farklı bir şey bekliyordum.

"Yine mi bu konu? Bak sana tekrar söylüyorum. Özür dilemene gerek yok. Senin suçun değildi. Ben kendi hür irademle sana yardım etmeyi seçtim. Yani senin bir suçun olmadığı için, özür dilemene de gerek yok. Ama bir teşekkür edebilirsin, yani teşekkür etmene karşı çıkmam." Dedim. Son sözlerimi ortamdaki hava dağılsın diye gülerek söylemiştim

Emir gülerek bana döndü ve sarıldı.

"Teşekkür ederim." Dedi.

Bu aile beni git gide şaşırtıyordu. Önce Maran, sonra Kuzey, şimdi de Emir, bana iyi davranmaya başladı.
Ne yalan söyleyeyim bu benim baya hoşuma gidiyordu.

Emir'in sırtına ellerimi koyup ben de ona sarıldım.

"Rica ederim koca bebek." Dedim gülerek.

Emir benden ayrılıp başını pencereye çevirdi. Ayy yoksa bu utandı mı? Yerim lan ben onu.

"Ben bebek değilim. Sen önce kendine bak güya benden büyüksün ama boyun 1.50 asıl bebek sensin." Dedi. 

"Boyum 1.50 değil, 1.62 bir kere ve bir kıza göre gayette uzunum. Hem sizden kısa olmam benim suçum değil. Anne karnındayken kesin Kuzey olacak o ayı benim hakkımı da yedi o yüzden sizden kısayım." Dedim.

Maran ve Emir gülmeye başladılar.

"Evet abicim haklısın kesinlikle Kuzey yüzünden eve gidelim ben Kuzey'e kızarım." Dedi Maran.

Hemen öne doğru eğilip parlayan gözlerle Maran'a baktım.

"Cidden kızar mısın? Bugün okulda beni hiç rahat bırakmadı onun için de kız tamam mı?" Dedim.

Gülerek bana kısa bir bakış  attı ve gözleri tekrar yola döndü.

"Sen iste yeter ki. Kızarım ben ona. Dua et şu an araba sürüyorum yoksa o yanaklarını çoktan ısırmıştım." Dedi.