ရှေးဖြစ်ဟော ဆရာသခင် (MM Translation)

အပိုင်း(၃.၂) ဆင်းရဲတဲ့ ဗေဒင်ဟောသူ

Unicode

နောက်ဆုံး ကျောက်တုံးကို ပစ်လိုက်ပြီးနောက်မှာ အေးမြသောလေက တိုက်ခတ်လာပြီး လင်းချင်းယင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အပူတွေ ရုတ်တရက်‌ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ "အန်တီကို ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ။"

အန်တီက ချက်ချင်းပဲ ပြန်ပြောလိုက်သည် "ကျွန်မရဲ့ မျိုးရိုးနာမည်က ချန်၊ နာမည် အပြည့်အစုံက ချန်ယန်ချွမ် လို့ခေါ်ပြီး၊ ကျွန်မ သမီးနာမည်က လီမင်မင်ပါ"

လင်းချင်းယင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး "အန်တီ့ သမီးရဲ့ အက္ခရာ ၈ လုံးအရ၊ သူ(မ)ရဲ့  မိဘအရင်းတွေက လက်မထပ်ထားကြဘူး။ သူ(မ) အဖေအရင်း ဒါမဟုတ် အမေအရင်းကို ရှာနေတာလား။"

အန်တီချန်က ခဏလောက် အံ့ဩသွားခဲ့ပြီးနောက် သက်ပြင်းချကာ "သူ(မ) အမေကို ရှာနေတာပါ"

လင်းချင်းယင်က မျက်လုံးများကို မှိတ်လိုက်ပြီး လီမင်မင်ရဲ့ မျက်နှာကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။ "သူ(မ)က အသက် ၃၀ ပြည့်မွေးနေ့မှာ သူ(မ)ရဲ့ အမေအရင်းကို တွေ့ဖို့ ကံကြမ္မာ ရှိတယ်။"

အန်တီချန်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် သူ(မ) နှုတ်ခမ်းများက တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး မတ်တပ်ထရပ်မိလိုက်သည်။ "ဆရာသခင်၊ မင်း ပြောတာ တကယ်ပဲလား။" သဘက်ခါကျရင် ငါ့သမီးရဲ့ အသက် ၃၀ ပြည့် မွေးနေ့ပဲ!"

ဆရာကြီးဝမ်က ဓာတ်ပုံထဲက အမျိုးသမီးဟာ ကောလိပ်ကျောင်းသူနဲ့ တူတာကို သတိရလိုက်မိတာကြောင့် မယုံကြည်နိုင်စွာဖြင့် မေးလိုက်သည်။ "ခင်ဗျားသမီးက အသက် ၃၀ ပြည့်တော့မှာလား။ သူ(မ)ကို ကြည့်ရတာ ကောလိပ်ကျောင်းသူ တစ်ယောက်လိုပါပဲ။"

ဒီလို အပြောအရ ဆရာကြီးဝမ်အပေါ်  အန်တီချန်ရဲ့ ရန်လိုစိတ်ကို ငြိမ်သက်သွားစေသည်။ သူ(မ)က သူ့ကို နှမြောတသဖြင့် ချီးမွမ်းခြင်းလည်း မပြုဘဲ "မင်းရဲ့ ဗေဒင်ဟောစွမ်းရည်က မကောင်းပေမဲ့၊ မင်းရဲ့ ပါးစပ်က စကားပြော ကောင်းသားပဲ။ အနာဂတ်မှာ တည်ငြိမ်တဲ့ အလုပ်တစ်ခုခုကိုရှာလုပ်၊ အခုလို လူတွေကို မလိမ်နေနဲ့။"

ဆရာကြီးဝမ်က သူ့နှာခေါင်းကို ထိလိုက်ပြီး ခေါင်းစဉ်ကို လီမင်မင်ဆီ ပြန်ဆွဲခေါ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။ "အန်တီချန်၊ ကျွန်တော်က စကားပြော ကောင်းသူ မဟုတ်ပါဘူး။ အန်တီ့ သမီးရဲ့ အမေအရင်းကို တကယ်ပဲ ရှာနေတာလား။"