Chapter 4

627 72 48
                                    

HOPE'S POINT OF VIEW.

I open the door and walk inside the apartment without the consent of the owner. I walk into the living room, and I see nothing but an empty room. She's not here. I put the plastic bags on the coffee table and ran to her bedroom. I open the door, and I see her sleeping peacefully in her bed. I look at my wristwatch, and it's already seven in the evening, and yet this woman is still sleeping like a princess. I wonder if she has already eaten. I walk inside and sit on her bed. I gently slap her cheeks.

"Bitch, wake up." I say, she groans and turns her back on me.

"Tangina mo. Gumising ka na." I gently grip her shoulder.

"Five minutes."

"Ulol. Seven na ng gabi. Kaya nga ako pumunta dito para may kasabay akong kumain." I kneel down on her bed. Hinawakan ko siya sa braso para uga-ugain siya. She inhales deeply and exhales out loud. Napakamot na lamang siya sa ulo niya at dahan-dahang napa upo.

"Let's go." I say and take off on her bed and hold her hand to pull her up. Wala na siyang nagawa pa at sumunod na lamang.

"Maghilamos lang ako." sabi niya kaya binitawan ko ang kamay niya at naglakad na ako pabalik sa living room. Inilabas ko na ang mga pagkain sa plastik bag. Umupo ako sa couch at kinuha ang remote na nasa gilid ko at binuksan ang TV at pinunta sa netflix para maghanap ng movie. Ilang minuto pa ang lumipas ay pumunta na dito si Yara at naupo sa tabi ko. Napalingon ako sa kanya at nakitang tulala lang siya sa coffee table.

"Parang pagod na pagod ha."

"Sakto lang." hindi ko alam pero natawa ako.

"Kamusta ka naman?" I ask. Hindi siya nagsalita at tinaas niya ang kamay niya para mag thumbs up. I exhale. Inusuog ko ang isang pack ng meal sa harap niya bago ako kumuha ng akin. Ganyan naman lagi 'yan kapag naiistorbo ng tulog. Pasensya siya, bumisita ako.

Kinuha kong muli ang remote and I press the play button to start the movie. Hindi ko na pinansin pa si Yara at kumain na lamang ako habang nanonood.

"I already watched that."

"Tsk." I hiss. Kinuha kong muli ang remote at pumunta sa home page. I glare at her.

"Baka nalilimutan mo na may utang kang kwento sa'kin." I say, and I stab the meat. She shrug.

"I don't remember." kinuha niya ang pagkain at nagsimula siyang kumain. I pout.

"Ang damot mo naman." sabi ko na ikatawa lang niya. Kinuha niya sa'kin ang remote at siya ang namili ng panonoorin naming dalawa.

Hanggang ngayon curious pa 'rin ako sa nangyari nung birthday niya. If.. if there's something special happened. Nakita ko kasi siya nung nasa club kami hila-hila ng lalaki and I wonder kung saan sila pumunta at kamusta. Feeling ko talaga may nangyari eh, HAHA. Feeling ko, sa wakas, hindi na virgin ang babaeng 'to. Ilang araw ko siyang kinulit para magkwento sa'kin pero wala akong napapala. Napaka damot amputa.

Mamayang alas dos na ng madaling araw namin gagawin ang mission. Tumawag si boss kanina para sabihin sa'min. Ilang araw kaming na delay dahil may ilang mga higher-ups ang nag aalangan na gawin ang mission kaya ilang araw nila binigyan ng oras ang mga sarili nila para magbigay ng pinaka final na desisyon and it stays the same.

Agad akong napatingin kay Yara ng makarinig ako ng pag ring ng cellphone. Nanggagaling kasi ito sa kwarto niya. Agad na sumilay ang ngiti sa labi ko at mabilis na nilapag ang pagkain ko sa table at tumalon sa likod ng couch.

"Fuck." rinig kong mura ni Yara na para bang naging slowmo and paligid at ang pag-iisip niya. Hindi ko siya pinansin at tumakbo ako papunta sa kwarto niya. Ramdam ko ang pagkataranta ni Yara at pagsunod niya sa likod ko kaya natawa ako ng malakas at mabilis na sinara ang pinto ng kwarto niya-nilock ang doorknob and I swipe the double lock. Gotcha!

I Was HerDonde viven las historias. Descúbrelo ahora