I Was Her

Chapter 16: Between fear and amazement

PEONY'S POINT OF VIEW.

I don't know...

I don't know...

I.. JUST.. DO'NT.. KNOW..

I turn around to call her, to ask her, but she's not here at the gym anymore; I don't see her here, and she already got out. What was that? What the fuck did I just see? Was that all real?

I take a deep breath to calm myself. I look around the whole inside of the gym to see if there is any CCTV camera inside because I fear that the school would see some evidence if those girls reported what happened to them, and I feel relief when I see nothing.

I start walking out of the gym. I stand in front of the door of the gym to also check if there is a CCTV camera nearby, but I also see nothing. 

I look around the campus to find her, and I stare at her back when I see her walking straight without looking back to check on me.

Gusto ko siyang tawagin pero hindi ko alam kung papaanong tono ba ang gagawin kong pagtawag sa kanya like—dapat masaya ba? Nakangiti ba? Seryoso ba? Natatakot o dapat naiinis! I DON'T KNOW!

Ang hirap para sa akin ang magpanggap na walang alam o walang nakita dahil kitang-kita ko! Kitang-kita ng dalawang mga mata ko kung paano niya hampasin sa batok ang isa, tapos sipain naman ang isa at tutukan ng lapis sa leeg!

GORL! Did I witness a crime scene?

Bumuntong hininga ako at nag simulang maglakad pabalik sa room. May pinag-uusapan sila kaso hindi ko naman marinig dahil naka soundproof ang shower room.

I know those girls, they are one of the bullies of this school. WALA NAMAN TALAGA AKONG BALAK NA SUNDAN SI PEN! I MEAN HINDI KO SIYA SINUNDAN!

I decided to go to the canteen to buy some snacks, and after I bought them, I was just bored and thought about finding my only friend. HINANAP KO SIYA AT HINDI SINUNDAN!

Kung saan-saan nga ako napadpad hanggang sa napadaan ako sa gym ng Grade eight. I saw lots of girls coming out of the gymnasium, and they were all wearing PE uniforms, and I got curious about the appearance of their gym. Dahil paalis na sila, naisip ko na wala ng magiging tao or kaunti nalang ang mga nasa loob so I waited for all the students to come out before I came in.

Sisilip lang sana ako kaso nakita ko si Penelope na papasok ng shower room, kahit nakatalikod siya, kabisadong-kabisado ko ang hulma ng katawan niya at height, dagdagan pa sa kulay ng cap na dinala niya kanina 'nung paalis siya.

Kahit sa ikli palang ng panahon naming naging kaibigan, kabisadong-kabisado ko na kung paano siya kumilos. Pero hindi naman ako na inform na active pala sa martial arts ang kaibigan ko.

Hindi kaya, tinuruan niya ng leksyon ang mga bully na 'yon? O kaya naman, isa siya sa mga secret hero ng school na 'to para ipagtanggol ang mga naapi? O kaya, baka, tumatanggap siya ng mission sa mga student na nabubully tapos babayaran siya? Damn!

I WANT TO ASK HER, BUT HOW? Hindi naman ako siguro sasaktan ni Pen para manahimik dahil sa nakita ko, 'diba?

'DIBA!

Tama, tama! Hindi masamang tao si Pen, alam ko, nararamdaman ko. Sigurado ako na may dahilan kung bakit niya ginawa 'yun. I know, and I can feel it, that it was a good reason.

I breathe to calm down, masyado kong pinag-iisipan ng kung anu-ano ang kaibigan ko. Ang salbahe ko! STOP IT PEONY! Dahil sa mga naiisip ko kay Pen parang ang sama kong kaibigan, huhu!

Huminga ako ng malalim at unti-unting binuga ang hangin sa aking bibig bago ako pumasok sa room. Pinagmasdan ko ang likod ni Pen habang naglalakad ako palapit sa kanya—sa tabi niya.