Part 27
Unicode...
"ဟ လွှတ်.. အင့်.. လည်ပင်းအစ်နေပြီ..."
ကောင်လေး ဝတ်ထားတဲ့ ခေါင်းစွပ်ပါတဲ့ hoodie အင်္ကျီခရမ်းနုအား ဂုတ်မှ ဆွဲချုပ်ကိုင်ထားသောကြောင့် သူ့အား လည်ပင်းညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေမိသည်။ လက်ကားယား ခြေကားယားနဲ့ အမူအရာပါပြနေပြီမို့ ညီသု့ သူ့လက်ကို ထိုအင်္ကျီပေါ်မှ အမြန် ဖယ်ခွာပေးလိုက်မိသည်။ ထိုအခါမှ ထိုလူသားက သူ့လည်ပင်းလေးကို ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လို့ ကိုယ့်အား မျက်စောင်းထိုးပြီး လှည့်ကြည့်လာသည်..။
"လူကို သေအောင်သတ်နေတာလား ခင်ဗျား ကျုပ်ကို တမင်သေစေချင်နေတာမှလား.. ဒါ လူသတ်ရန်ကြံစည်မှုနော်... "
"အဟမ်း.."
ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လို့ ရတုရှေ့မှရှောင်ထွက်သွားသော ညီသု့က ထိုကောင်လေးစကားအား အရေးမစိုက်ပုံ...
"နေအုံး ဘယ်သွားမလို့လဲ လူလိုပြောနေတာကို လူဆိုရင် ခင်ဗျား တောင်းပန်ပါတယ်ဆိုတဲ့ စကားလေးတော့ ပြန်ပြောလို့ရပါတယ်..."
ထွက်သွားမည်ပြုနေသော ညီသု့လက်ကို မရမက ဖမ်းဆွဲခါ ညီသု့ဆီက အဖြေမရမချင်း ရတုမောင် ဈေးဝယ်သူလိုမျိုး ဈေးစစ်နေလေသည်..။
"တောင်းပန်လေ.. လူဆိုတာ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် နဲ့ တောင်းပန်ပါတယ် ဆိုတဲ့ စကားနှစ်ခွန်းကို မွေးကတည်းက မသင်ဘဲ တက်ထားရတယ်.. ပြောလေ မြန်မြန်......."
"............"
ညီသု့ဆီမှ ပြန်ရလာသည်က ခပ်ဆူးဆူးအကြည့်တစ်ခုသာဖြစ်လေသည်..။ အလိုမရှိသော စိတ်ပျက်သော အာရုံနောက်သော စသည့် အဓိပ္ပါယ်ပေါင်းများစွာ သက်ရောက်နေ့သည့်အကြည့်က ရတုမောင်အား မကြာခင်အတွင်းမှာဘဲ ကြက်သီးအဖြန်းဖြန်း ထစေသည်အထိ...။
ညီသု့က စကားမပါဘဲ ရတုမောင် ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို မျက်မှောင်ကြုတ်ရင်း ငုံ့ကြည့်လာလျှင်
သူ ဖမ်းဆုတ်ထားတဲ့ ညီသု့လက်ကို ခပ်မြန်မြန်ပင် လွှတ်ပေးလိုက်ရတော့သည်..။ ထို့နောက် ပါးစပ်ကလည်းပွစိပွစိ...
"သူ့ကို တောင်းပန်တယ်လို့ ပြောခိုင်းရတာ ချစ်တီးခေါင်းမှာ သန်းရှာထွက်နေရသလိုဘဲ.. ဟွန်း နေပါ.. မပြောချင်လည်းနေ.. " ဆိုပြီးကျောပိုးအိတ်ကလေး ပုခုံးပေါ် ပြန်မတင်ခါ ထွက်သွားသော ကောင်လေးက ညီသု့အား တကယ့်ကို အာရုံနောက်စေသည်။
