Gökyüzü

52

Yorum yapmayı unutmayalım aşklarım.

Bölüm şarkısı ; chaos

.

.

.

Birilerini kaybetmek.

İnsan doğar, yaşar ve ölürdü. Bu doğal sirkülasyon bazen çok sancılı, bazen çok gelişi güzeldi. 

Beklenmedik olan her şeyden çok korkardım, çok korkutucuydu ve beni ölümün kıyılarına sürükleyen şeylerden biriydi. Beklenmedik şeylere karşı savunmasızdınız. Savunmasızsanız, kırılırdınız.

Beni neyiin beklediğini bilmiyordum tam olarak tahminlerim vardı ancak bunların her biri farklı sonuçlara çıkıyor, farklı sebeplerden doğuyordu. 

Tamam, en kötüsünü düşünelim. Baran'ı ve abimi üzecek her olanak en kötüsüydü. Bu yüzden bunu bile seçemiyordum. Sıramın üzerinde, başımı yaslamış ve camdan bakarken düşünceler beynimi kemiriyordu.

''İki gündür çok dalgınsın.'' Yesir saçımla oynarken ufak bir ses çıkarıp yüzümü koluma gömdüm. 

''Yorgunum, çok hızlı oluyor her şey şu sıralar.''

Onun da başını yasladığını hissettim. ''Yeme beni.'' mırıldandı. ''Yorgunken böyle olmuyorsun. Başka bşr şey var, dün bir anda gitti tüm modun.''

''Gerçekten yorgunum.'' dedim tüm samiiyetimle. ''Annem her ilaç saatimde kendi içiriyor artık ilaçları. Bir süre de bırakınca, ağırlık yapıyorlar daha çok. Kafamı kaldıracak halim dermanım yok. Keşke bir anda iyileşsem.'' dedim acı içinde gülerken.

Başını kaldırdı ve beni de kaldırdı. Öğle arasındaydık, sınıfta kimse yoktu. Baran uyuyordu sınıfında, biz de acıkmadığımız için yemek yememiştik. ''Bana bak.'' dedi ondan nadiren duyduğum sert bir sesle. ''Ne kadar yol kat ettiğinin farkında mısın? Sen iki ay önceki senle aynı değilsin, alakan bile yok. Gülüyorsun Gök, senin öyle içten güldüğünü en son ne zaman gördüm hatırlamıyorum. Aynalara bakarken kaçmıyorsun. Kaşların her an çatık değil. Gülüyorsun sen, herkes içinde. Bu ne kadar büyük bir gelişme haberin var mı?''

Dduaklarım titredi ve yaklaşıp boynuna sarıldım. ''Kalbim güm güm Yesir.'' dedim korkuyla. ''Çok korkuyorum onları kaybetmekten. Portakalı kaybettim ya, ya siz de onun gibi-''

''İnsan eceli gelince ölür Gök. Buna mani olamayız. Ama olur da, bir gün öyle böyle ayrı düşmek zorunda kalırsak şunu bil; seninle geçirdiğim her saniye, her salise benim için o kadar önemli ki. Sen benim en yakın arkadaşımsın, kardeşimsin. Kalbimdeki yerini hiçbir şeye değişmem ve değişmeyeceğim de. '' ayrıldık. 

Gülümsedik birbirimize. Kalbimdi o benim, hafıza kaynı geçirdiğimde geçici sürelerde, tek tek anlatandı tüm her şeyi. Ona soğuk yaptığım dönemler küsmek yerine limden tutup ayağa kaldırandı. Benim için tüm gece hastanede sabahlayan, hiç beceremese de kahvaltılar hazırlayıp yemek yemem için uğraşandı.

''Sümüklü olacaksın, ağlayayım deme sakın.'' dalga geçtiğinde güldüm ve nemlenen gözlerimi silip ayağa kalktım. 

''Lavaboya gidiyorum ben.'' dedim yalandan trip atarak. ''Sümüklerimi orda temizlerim.''

''Iyy.'' tiksinen yüzüne gülüp sınıftan çıktım ve boş koridordu geçerek lavaboya girdim. 

Kabinlerden birine girip eteğimi indirdim. İşlerimi hallettikten sonra elimi yıkarken kapı açıldı ve eski sınıfımdan bir kızın içeri girdiğini gördüm.

Nefret ediyordum ondan. Yüzüm buruştu kendiliğinden ve agresif hareketlerle elimi durulamaya devam ettim. Beni gördüğünde ilk önce kaşlarını çattı, ardından yanımdaki musluğa geçip elini yıkamaya başladı.