Gök Dalaman.
Yüksek anksiyete ve epilepsinin mahvettiği hayatında, yeni umutlar ve yeni deneyimlerle hiç tatmadığı bir şefkati tadacaktı. Baba şefkatini.
Bazen, kan bağının önemi olmadığını anlardı insanlar ve hayat bunu Gök'e acı tatlı bir yolda ö...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lale-Birkan
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lale- küçük Gök <3
Vizeler bitti ve geri döndük <333
Bölüm uzun, tatlı, ve sizden bol etkileşim istiyor. Satır arası oyları unutmayın aşklarım. İyi okumalar <3
.
.
.
Baran*
Küçük bir oğlan çocuğuyken, dünya biraz daha oyun alanıyken ve annem yanımdayken, zaman hep daha hızlı geçerdi. Kısa da olsa oynadığımız oyunların yerini kabuslarım aldı sonra. Ufak tefek, cılız bir şeydim. Yine de kimse bana zarar veremezdi. Abim vardı çünkü. Kabuslardan uyandığımda ve onun yanına sığındığımda beni babam gibi sarardı. Sonra babam da gelir ikimizi sarardı. Yatakta olmadığım zaman kabus gördüğümü bilirdi.
Babam pek çok şeyi bilse de bilmiyormuş gibi yapardı. Bizim ona gelmemizi beklerdi, bir derdimiz olduğunda çareyi onda aramamızı isterdi.
Bazen benden bile daha yalnızdı.
Sonra biri girdi hayatına. Masmavi gözleri olan, güzel gülüşlü bir kadın. Kadın gülümsediğinde bile bir yorgunluk olurdu gözlerinde. Kısıtlı vakit geçirirdik birlikte, bir gözü hep telefonunda olurdu.
Yine de babam için ne kadar değerli olduğunu görebilmiştim ilk andan. Aptal, kıskanç bir çocuk olduğum için kabul etmem zor olmuştu ancak ailemizin içine bir kez girdiğinde, ona en az babam kadar ihtiyaç duyduğumu fark etmiştim.
Keşke dilim o kadar zehirli olmasaydı ama. Belki ilk buluşmamızda Gök'ü o kadar da kırmamış olurdum böylece. Belki daha erken buluşabilirdik birbirimizle.
