Gök Dalaman.
Yüksek anksiyete ve epilepsinin mahvettiği hayatında, yeni umutlar ve yeni deneyimlerle hiç tatmadığı bir şefkati tadacaktı. Baba şefkatini.
Bazen, kan bağının önemi olmadığını anlardı insanlar ve hayat bunu Gök'e acı tatlı bir yolda ö...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
poyraz- gök
.
.
.
Bir insan, ömrü hayatı boyunca kaç ölüm yaşardı?
Birini toprağa gömdüğünüz vakit kendinizi de yanında uzanır buluyordunuz. Toprak yutarken sevdiğiniz bedenleri, öptüğünüz, kokladığınız, kokusuna maruz kaldığınız saatlerce... Bin kere ölüyordunuz.
Bin kere ölmüştü.
Rüyalarında mezarda buluyordu kendini. Oğlunun mezarında. Küçük bedenini görüyordu o toprağın içinde.
İçi parçalanıyor, eklemleri kanıyordu her rüyasında onu çıkarmaya çalışırken.
Boş bir mezardaydı şimdi. Son gelişiydi bu mezara. Bir daha gelmeyi düşünmüyordu.
Toprağı sevdi. "Son." Dedi. "Bir daha sana değerken, elim toprağa değil sıcak bedenine temas edecek."
Mezarlıktan ayrıldıktan sonra üstü başı toprak olsa da umursamadı. Yüzü kızarmıştı ve havanın sıcaklığına rağmen içi buz gibiydi.
Oğlu yaşıyordu.
Eve doğru giderken kafasında binbir senaryo dolaşıyordu. Nasıl olmuştu, neden olmuştu, en önemlisi de kim yapmıştı bunu?
Elini kana bulamaktan çekinmeyecekti.
Kapının önünde durduğunda gözlerini kapadı yorgunlukla. Nasıl söyleyecekti bunu eşine? Nasıl derdi, nasıl dayanırdı kalbinin bu kadar acımasına?
Omuzları sarsıldı yeniden. Telefonunda bir fotoğraf vardı. Gök, evden ayrılmadan önce ona gösterdiği fotoğrafı göndermişti.
Ölü sandığı oğlunun bir resmi vardı şimdi, yıllar sonra çekilmiş, gülerken ve nefes alırken.
"Allah'ım yardım et." Dedi sessizce. Arabadan çıkıp bahçeye girdi ve zili çaldı. Nazlı evdeydi, onu beklediğini biliyordu.
Kapı açıldı bir süre sonra. "Hoş geldin." Nazlı, kocasının halini görmedi, boynuna sarıldı ve yanağını öptü. "Yemek hazırladım bize."
Uzun süredir ilk defa sesi bu kadar canlı ve sıcak çıkıyordu kendine karşı. "Hoş buldum." Dedi belini kavrayıp sarılırken. Başını boynuna gömdü.
Elleri titriyordu.
"Aşkım?" dedi Nazlı geri çekilmeye çalışırken. "Bir şey mi oldu?"
Geri çekilmesine izin vermedi. "Yoruldum." Dedi. Pek demezdi bunu. Kendi sorunlarından, içsel sıkıntılarından hiç bahsetmezdi. "Çok yoruldum."
