Gökyüzü

78

Oy ve yorumları unutmayın şekerlerim <3

iyi okumalar.

.

.

.

"Başın nasıl?" Poyraz, kaşına tuttuğu buzu kaldırıp kendine bakan Azra'ya cevap verdi.

"İyi." Buzu tekrardan kaşına yerleştirdi.

"Gök'e haber verecek misin?"  Azra bacaklarını koltukta kendine çekip Poyraz'ın yüzünü tamamen görmeye çalıştı. "Aradı kaç kere."

İçi sıkıntıyla doldu taştı. Başını koltuğun arkasına yasladı ve gözlerini kapadı.

Her şey üst üste gelmek zorunda mıydı?

"Hayır." Dedi. "Endişelensin istemiyorum."

"Böyle daha çok endişelenecek ama." Koltukta yanına geldi. Elini uzatıp kaşına dokundu. "Dikiş attım ama bir hastaneye gitseydik keşke."

Elinden uzaklaşmak için başını yana çekti. "İyiyim ben."

"Sen kavga çıkarmazsın durduk yere, neden böyle yaptın ki?"

Poyraz ofladı. "Kızım başımı şişirdin ya." Dedi söylenerek ayağa kalkarken. "Allahtan bir yardım istedik."

"Üç kişiyle kavga eden sensin, bana ne kızıyorsun?"

"Tamam, yardımın için sağ ol. Gidiyorum ben." Kapıya yönelirken Azra durdurdu onu.

"Poyraz." Dedi kısık bir sesle. "Uzun zamandır hiç konuşamıyoruz."

Poyraz dudaklarını birbirine bastırdı. Farkındaydı. Kendisi aralarına büyük bir mesafe koymuştu. İstemeden olmuştu aslında. Gök'le o gece ettikleri kavgadan sonra, içi içine sığamamıştı. Kendisinin nasıl hissedeceğini düşünmüştü. Bu yüzden de arkadaşlıklarını belli bir sınır içine koymuştu.

"Çok yoğun her şey." Dedi sadece. "Dersler, iş-"

"Gök!" dedi Azra birden gülerek. "Gök yüzünden görüşmüyorsun benimle."

Kaşları çatıldı Poyraz'ın. Sevgilisinin isminin çıktığı tınıyı sevmemişti. "Azra." Dedi uyarırcasına.

"Ne Azra?" dedi bağırarak. "Arkadaşımın yüzünü göremiyorum ya ben. Eskiden her şeyini anlatırdın, şimdi ağzından lafları cımbızla alıyoruz. Akşamları oturur dertleşirdik, şimdi gündüz bile göremiyorum seni. Hep o istiyor diye, beni sildin sen."

"Seni silmedim be-"

"Her şeyinde yanındaydım Poyraz." Elini kalbine koydu çocuğun. Laflar ağzına tıkıldı, bir göğsündeki ele bir de kıza baktı. "Her anında. Birlikte büyüdük biz. Kalbim de seninle büyüdü ve ben kaldıramıyorum iki günlük bir kızın seni benden çalabildiğine!" Göz yaşları aktı. "Bana geldin işte, ona değil. Ona sadece acıyorsun, küçük diye kıyamıyorsun ama ben buradayım. Başın sıkıştığında hep bana gelirsin sen, bu gece gibi." Yaklaştı. "Yeter artık, gitme benden."

"Azra yeter!" Eli çekti hızla. "Ne dediğinin farkında mısın sen?! Ağzından çıkanları kulağın duyuyor mu?"

Buraya gelmemeliydi. Kendi kendine halletmeliydi.

Bu konuşma hiç gerçekleşmemeliydi.

"Po-"

"Gök benim." Dedi net bir sesle. "Her şeyim." Dedi. "İki günlük değil, o benim tüm hayatım, tüm çocukluğum. Tüm umudum. O benim hayatta kalma sebebim. Kimse bunu değiştiremez." Başını iki yana salladı mutsuzca. Kaşındaki yara sızladı. "Sana bunları düşündürtecek bir şey yapmadım ben."