Nine Star Hegemon Body Art
ဆေးသိဒ္ဓိရှင်
အခန်း(၁၄၆)ချစ်သွေးဧကရီ
"လုံချန် ရှင်အဆင်ပြေရဲ့လား" ထန်၀မ်အာက
စိုးရိမ်တကြီးမေးသည်။သည်ကိစ္စနှင့်ပတ်သတ်၍
သူမတွင်
အပစ်မကင်းဟု ယခုထိခံစားနေရသည်။သူမ
နမော်နမဲ့နိုင်မိ၍သာ လီရှင်းရှောင်အဖို့ လုံချန်ကို
ချောင်း
မြောင်းတိုက်ခိုက်ရန်
အခွင့်ရသွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။သူမသည် လုံချန်ကို
နောက်တစ်ကြိမ်နာကျင်မိစေပြန်ပြီ။
"အလှနတ်ဘုရားမလေး...ကျုပ်ကို
ဒီလောက်ဂရုစိုက်လာတာက
ကျုပ်အပေါ်အမြင်တစ်မျိုးနဲ့များမြင်
လာလို့လား" လုံချန်သည် သူမကို
အသည်းယားစဖွယ်ကောင်းအောင်
မျက်စိတစ်ဖက်ကို မှိတ်ပြလိုက်၏။
သူမစိတ်ထဲမှ လိပ်ပြာမသန့်သလိုဖြစ်နေသော
ခံစားချက်များချက်ခြင်း
ပျောက်ကွယ်သွားသည်။သည်
ကောင်သည် တစေ ္ဆ သရ ဲ တစ်ကောင်ပင်
ဖြစ်နေရော့သလား။
"ကောင်စုတ်...နင်သေချင်နေပြီလား"
ထန်၀မ်အာက သူ့ကိုစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
"ဟီးဟီး ဟုတ်တယ်...မင်းကိုတော့ ငါ
တဖြည်းဖြည်းကြိုက်မိလာပြီနဲ့တူတယ်" လုံချန်က
တဟားဟား ရယ်နေ၏။
"ဟင်..နင်က
တစ်ကယ့်ကောင်စုတ်ပ.ဲ ..ငပွေးကောင် ..
နင့်ကိုဘယ်လို စကားကောင်းကောင်းပြော
ရမလည်း .. ဟမ်..နေဦး နင့်ကို ဘယ်သူက
ပြန်ကြိုက်လို့လည်း...ငါ့ကိုအသားယူချင်တယ်ပေါ့"
လုံချန်
၏ ဆိုလိုရင်းကို ထန်၀မ်အာ နားလည်ချိန်တွင်
နောက်ကျသွားပြီဖြစ်ရာ သူမသည် လုံချန်၏ အင်္ကျ
ီ စကို လည်ပင်းမှ ဆွဲလိုက်လေ၏။
"ဟေးဟေး...အလှနတ်ဘုရားမလေး...အဲ့ဒိလိုမလု
ပ်နဲ့လေ မင်းပုံရိပ်ကို ထိခိုက်မှာ မကြောက်ဘူးလား
ညီအကိုတွေက ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်ကို
ကြည့်နေကြတယ် အစောပိုင်းကပဲ မမ အတွက်
ကျုပ်တို့က
သက်စွန့်ဆံဖျား တိုက်ခိုက်ပြီးသွားပြီလေ
ဒီလိုဆက်ဆံတာက ရက်စက်တာပေါ့ ညီအကို
တွေကြောက်
ကုန်မှာကို မစိုးရိမ်ဘူးလား" လုံချန်က
အပြစ်ကင်းစင်ဟန်လေးဖြင့်ပြောရာ ထန်၀မ်အာ
လှည့်ကြည့်
လိုက်လျှင် အကြည့်ပေါင်းများစွာက
သူမတို့နှစ်ယောက်ထံသို့ရောက်နေကြောင်း
တုန်လှုပ်စွာ သိ
ရလိုက်ရ၏။
သို့ကြောင့် ဆွဲထားသည့် လုံချန်၏ ကော်လံစကို
ခပ်မြန်မြန် လွှတ်ပေးရ၏။
"အဟမ်း ဒီအချိန်မှာ လူတိုင်းက အစွမ်းကိုယ်စီ
ကောင်းကောင်းထုတ်ပြနိုင်ကြတာပ ဲ
ကျွန်မမှတ်ထား
ပါတယ်...အန္တေဝါသိက တပည့်အဆင့်ကို
ရောက်တာနဲ့ ကျွန်မအဖွဲ့ကို ကျွန်မက
လုံးဝမေ့ထား
မှာမဟုတ်ပါဘူး"
"ကဲ...ကောင်းပြီ မင်းတို့အကုန်လုံးသွားလို့ရပြီ
မင်းတို့ကိုယ်စီမှာ ကျောက်စိမ်းပြားတွေ
စုံပြီဆိုပေမယ့်
ဒီစမ်းသပ်နယ်မြေမှာ အခွင့်အလမ်းကောင်းတွေ
တစ်ပုံကြီးပ ဲ အချိန်ဆိုတာ တန်ဖိုးကြီးတယ.် .မဖြုန်း
တီးကြနဲ့"
ထန်၀မ်အာ၏ စကားဆုံးလျှင် လူတိုင်းက
၀မ်းမြောက်၀မ်းသာ ဖြင့်
လက်ခုပ်တီးကြသည်။သည့်နောက်
တွင် တစ်ယောက်ပြီး
တစ်ယောက်ထွက်ခွာသွားကြတော့သည်။နောက်
ဆုံးတွင် လုံချန် ထနဝ် မ်အာ
နှင့် ချင်ယုတို့ သုံးယောက်သာ ထိုနေရာ၌
ကျန်ရစ်ခဲ့ကြ၏။ချင်ယုသည် ကိုးလွှာ သစ်ခွကို
ဂရုတစိုက်
ဖြင့်ခူး၍ ထန်၀မ်အာကိုပေးသည်။
ထန်၀မ်အာက ကိုးလွှာသစ်ခွကို
မြတ်နိုးစွာဖြင့်ယူသည်။သူမ ပြုံးလိုက်စဉ်တွင်
သူမ၏ မျက်လုံးကလေး
များမှာလိုက်၍ ရီနေသကဲ့သို့ဖြစ်နေ၏။
"ချင်ယုလည်း သွားလို့ရပါပြီ.." ထန်၀မ်အာက
ကိုးလွှာသစ်ခွကို
သိမ်းဆည်းထားလိုက်၏။ချင်ယုသွား
လျှင်သူ နှင့် ထန်၀မ်အာသာ ကျန်ခဲ့တော့မည်ဟု
လုံချန်ကတွေးမိသည်။သို့ကြောင့်
ကမန်းကတမ်းပြော
ရ၏။
"ချင်ယု မိန်းကလေး မသွားပါနဲ့ဦး"
ချင်ယုသည် လမ်းလျှောက်နေရာမှ
တုန့်ကနဲရပ်ကာ နားမလည်နိုင်ဟန်ဖြင့်မေးသည်။
"ဘာလို့လည်း ... ဘာကိစ္စများရှိသေးလို့လည်း"
"အဟမ်း ကျုပ်ရဲ့ ဒဏ်ရာက သိပ်ပြင်းတယ်
ချင်ယုမိန်းကလေးက ကျုပ်ကို
ကူညီမယ်လို့မျှော်လင့်
ပါတယ် ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်
ချင်ယုမိန်းကလေးနဲ့လည်း ကျုပ်
ပိုရင်းနှီးမှုရတာပေါ့ ဘယ်လိုလည်း"
သည်သို့ပြောပြီးနောက်သူသည်
ချင်ယုသဘောတူပါစေ ဟု ဆုတောင်းရင်း
တောက်ပသော မျက်
၀န်းများဖြင့်ကြည့်နေသည်။ထန်၀မ်အာ နှင့်
နှစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့မည့် အဖြစ်ကိုတွေး၍ သူ
ကြောက်လှ၏။ထန်၀မ်အာ သည့် နူးညံ့သည့်
မိန်းမလှလေး ဖြစ်လင့်ကစား
သည်မိန်းကလေးကား
အလွန်ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသည် ဟု သူက
အစဉ်တွေးနေ မိခဲ့သည်။
မှန်သည်။လုံချန် ဘာကိုတွေးနေသည်ကို
ချင်ယုကမသိ။သူ၏ စကားက
ကျိုးကြောင်းဆီလျှော်သည်ဟု
စဉ်းစားမိ၍ ခေါင်းငြိမ့်လက်ခံတော့မည့်အချိန်တွင်
ထန်၀မ်အာက ကြားဖြတ်ပြောလသည်။
"ချင်ယု မိန်းကလေး လုံချန် ဒဏ်ရာရတာက
ကျွန်မကြောင့်လေ ဒါ့ကြောင့်ဒါက ကျွန်မ
တာ၀န်ယူ
ရမယ့်ကိစ္စပ ဲ ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် လူတွေက ကျွန်မက ို
ကဲ့ရဲ့ကြတော့မှာပေါ့" သူမသည် အလွန်တရာ
အပြစ်မကင်းသည့် ဟန်လေးဖြင့်ပြော၏။
ချင်ယုက ခေါင်းငြိမ့်လေသည်။
"၀မ်လေး...နောက်ဆုံးတော့
အရွယ်ရောက်လာခဲ့ပြီပဲ လူတစ်ယောက်ကို
ဘယ်လိုဂရုစိုက်ရမလည်း
ဆိုတာကို တွေးတတ်လာပြီ ဒါက
ကောင်းတဲ့ကိစ္စပ.ဲ ..ကျွန်မတို့လ ို
သိုင်းသမားတွေဟာ သူတပါးရဲ့
ကျေး ဇူးကိုမှတ်ထား တတ်ရတယ်"
"ဟိုလေ မမချင်ယု လုံချန်ရဲ့ ဒဏ်ရာကိုကုဖို့
ဆိတ်ငြိမ်တဲ့နေရာလိုတယ် မမ
အရင်သွားရင်ဘယ်လိုလည်း"
ထန်၀မ်အာက ပြုံး၏။
"ကောင်းပါပြီ ဂရုစိုက်ကြပါ" ချင်ယုသည် လုံချန်၏
အသနားခံနေသည့်အကြည့်ကို သတိပြုမိဟန်မရှိ
ပဲတောင်ကြားလမ်းကလေးအတိုင်းထွက်သွားရာ
သူနှင့် ထန်၀မ်အာသာ
ကျန်ခဲ့တော့၏။လေပြေလေး
ဖြတ်တိုက်လာလျှင် သူ့နှလုံးသားကို
လက်အေးကြီးဖြင့် ဖျစ်ညှစ်လိုက်သလို
လုံချန်ထင်မိလေသည်။
ထန်၀မ်အာက လုံချန်ကိုကြည့်၍ ပြုံး၏။သူမ၏
အပြုံးသည် ပန်းကလေးများပွင့်လာသည်နှင့်တူ၏။
သူမကား လုံချန်ကိုမည်သည့်စကားတစ်ခွန်းမှ
မပြောသေးပေ။
"လောကမှာ ဘယ်အလှတရားက
ကြောက်ဖို့ကောင်းလည်းဆိုတာကိုတော့ကျုပ်လည်
းမသိဘူး
ကျုပ်တော့ အရိုးတွေတောင်
တုန်လာသလိုခံစားရတယ်" လုံချန်က သူမကို
ကြောက်လန့်ဟန်ဖြင့်
စိုက်ကြည့်နေသည်။
သာမာန်အာဖြင့် လှပသော
မိန်းမပျိုကလေးတစ်ဦးကို ကြည့်ရှုရခြင်းသည်
ပျော်ရွှင်မှုတစ်မျိုးဖြစ်
နိုင်ပါ၏။သို့သော် ထိုလှပမှုသည် မကောင်းသော
အတွေးများကို တွေးနေလျှင် ယင်းမှာ လှပမှု
မဟုတ်ပ ဲ ကျိန်စာပင်ဖြစ်လေသည်။
"သြ ရှင်က သိပ်သတ္တိကောင်းတာလေ ...
ဘယ့်နှယ့်ကြောင့်
တုန်လှုပ်နေရတာလည်းရှင်ရယ်" ထန်
၀မ်အာက သူ့ကိုကြည့်၍ ရယ်နေသည်။သူမသည်
ရှေ့သို့ခြေလှမ်းတိုးလာလျှင် လုံချန်နှင့် သူမ၏
ကြား အကွာအဝေးမှာ ပို၍ ကျဉ်းမြောင်းလာ၏။
လုံချန်လည်း နောက်သို့ ခြေတစ်လှမ်းကပျာကယာ
ဆုတ်ရ၏။
"မင်း...မင်းနော်...ဘာတွေ
တွေးနေတာလည်း..ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုသာ
မင်းရချင်ရမယ် ငါ့စိတ်နှလုံးကို
တော့မင်းရမှာမဟုတ်ဘူး"
"ကောင်စုတ်" ထန်၀မ်အာက သူ၏ ကော်လံစကို
ဒေါသတကြီးဖြင့် ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။
"ဒီမယ်နော်...ရှင် ဘာတွေတွေးနေတာလည်း
ကျွန်မကထန်၀မ်အာ..ရှင့်လို မျက်နှာအင်မတန်
ပြောင်တဲ့ ငပွေးကို ဂရုစိုက်မယ်ထင်နေလား
ဘာခန္ဓာကိုယ်...ဘာနှလုံးသားလည်း...ဟင်...
အတော်မျက်နှာပြောင်နိုင်လွန်းတဲ့ကောင်..."
ယခုတော့ သူမသည် သူ၏ ကော်လံစကို
ဆုပ်ကိုင်ထားကာ သူမ၏ မျက်နှာကလေးသည်
သူ၏ မျက်နှာ
နားသို့ အလွန်နီးကပ်နေခဲ့သည်။သူမ၏
မျက်နှာကလေးမှာ ဒေါသတကြီးဖြစ်နေသည့်တိုင်
ချိုလွန်း
သော မက်မွန်သီးကလေး တစ်လုံးနှင့်တူလှရာ
လူတိုင်း၏ စိတ်ကု ိ တစ်ကိုက်လောက်
ကိုက်ချင်လာ
အောင် လှုံ့ဆော်၍ နေပေသည်။
ထို့ပြင် သူမ၏ ကိုယ်သင်းနံ့ ကလေးသည်လည်း
လုံချန်၏ နှာခေါင်းထဲသို့ ၀င်လာခဲ့ပြန်ပါ၏။ယင်းသို့
သော အခြေအနေသည် စျာန်ရသော
ရသေ့များပင် စျာန်လျှောနိုင်သည့်အခြေအနေ မျိုး
ဖြစ်လျှက်
ရှိရာ စိတ်ဓာတ်အလွန်မာပါသည့် ဆိုသည့်
လုံချန်ပင် တံတွေးမြိုချမိလေတော့သည်။
"ကောင်စုတ် နင်က ငါ့ကို ဒီလို ငထန်ကောင်
မျက်လုံးတွေနဲ့ကြည့်ရဲတယ်ပေါ့ နင့်မျက်လုံးတွေကို
ဖောက်ထုတ်ပစ်လိုက်မယ်လို့ ပြောရင် ယုံမလား"
လုံချန်၏ ထူးထူးဆန်းဆန်း အကြည့်များကိုမြင်
လျှင်သူမ ဒေါသပိုထွက်လာသည်။
လုံချန်သည် ကပျာကယာ
မျက်စိမှိတ်ရသည်။တောင်စဉ်ရေမရ
အတွေးများသည် သူ၏ ခေါင်းထဲ၌
လူးလာ ကူးခတ်လျှက်ရှိသည်။သူသည်
ထန်၀မ်အာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည့် အစား ဟို
မျောက်ဝံ(လီရှင်း
ရှောင်)ကိုသာအမွေးတစ်ပင်ခြင်း
နှုတ်ပစ်လိုက်ချင်မိသည်။
"ကောင်စုတ် နင်ကဘာလည်း
မျက်စိမှိတ်ပြီးတော့ငါ့ကို ရန်စတာလား
ငါ့ကိုတောင်မကြည့်တော့ဘူး
ဆိုတဲ့သဘောလား" ထန်၀မ်အာက သူ့ကို
သည်နည်းဖြင့်လည်း အလွတ်ပေးချင်ပုံမရချေ။
လုံချန် ဘာပြောရမှန်းမသိတော့။သည်မိန်းမကား
ရစ်လွန်းလှသည်။သူနှင့်စာလျှင် မန်ချီနှင့်
ချူယောင်
က ပို၍ နူးညံ့သိမ်မွေ့၏။
"ကျွန်မကို တံတားပေါ်မှာ အရှက်မရှိတဲ့
မိန်းမလို့ပြောသွားတဲ့နေ့ကို မှတ်မိသေးလား ဒါဟာ
လူတစ်ယောက်က ကျွန်မကို ပထမဆုံးအကြိမ်
ဒီလိုပြောဖူးတာပဲ ပြောစမ်း ရှင့်ကိုရှင် ကောင်စုတ်
ဆိုတာကိုလက်ခံလား" အတိတ်ကို သတိရလျှင်
ထန်၀မ်အာမှာ ဒေါသပိုထွက်လာမိသည်။
လုံချန်က မည်သို့မျှ ပြန်မပြောပဲ ဆိတ်ဆိတ်သာနေ
နေ ရာမှ ရုတ်တရက် ပါးစပ်နှင့်အပြည့်သွေး
များ ဝေါ့ကနဲထိုးအန်ကာ ထန်၀မ်အာ၏
ရင်ခွင်ထဲသို့ အရုပ်ကြိုးပြတ်လဲကျသွား၏။
ထိုအခါမှ လုံချန်၏ မျက်နှာမှာ ဖြူဖျော့နေသည်ကို
ထိတ်လန့်စွာဖြင့် သူမနားလည်သွားသည်။
လီရှင်းရှောင်၏ ချောင်းမြောင်းတိုက်ခိုက်မှုသည်
လုံချန်အား အကြီးအကျယ်ဒဏ်ရာ ရစေခဲ့ပါသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ် ရှင်ဒဏ်ရာ ရနေတာကို
ကျွန်မမေ့နေ ခဲ့တာပဲ" ထန်၀မ်အာ
ပျာယာခတ်သွား၏။
သူမက ကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံးဘေး၌ လုံချန်ကို
ညင်သာစွာ မှီနေစေသည်။လုံချန်၏ ခန္ဓာကိုယ်
ထဲသို့၀င်သွားသော မိုးကြိုးအမြူတေသည်
လုံချန်၏ ခန္ဓာကိုယ်အား လောင်စွာအဖြစ်
အသုံးပြုကာ
ဆက်တိုက် လှိုက်စားလျှက်ရှိသည်။ထိုအမြူတေကို
ဖယ်ထုတ်ရန်မှာ လွန်စွာခဲယဉ်းလေသည်။
ထို့ကြောင့်ပင် မိုးကြိုးသစ်စေ့ ဝါ
မိုးကြိုးအမြူတေဟု
ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။လူတစ်ယောက်၏ ခန္ဓာကိုယ်
ထဲသို့ ထိုအရာ ၀င်ရောက်သွားလျှင် ယင်းက
ထိုလူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို မရပ်မနား ဖျက်ဆီးလေရာ
ခံရသူအဖို့ အင်မတန်နာကျင်ရလေ၏။
လီရှင်းရှောင်ကလည်း လုံချန်သည် သိုင်းပညာ၌
အတော်အဆင့်မြင့်သည်ကို
ကောင်းကောင်းသိသည်။
သည် မိုးကြိုးအမြူတေသည် သူ့ ခန္ဓာကိုယ်၏ ပင်မ
စွမ်းအင်မှ ဖွဲ့စည်းဖြစ်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။
ယင်းက လုံချန်ကို
မသတ်ဖြတ်နိုင်သည့်တိုင်အောင် ယင်းကို
ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှ မထုတ်ပစ်နိုင်လျှင်
လပေါင်းများစွာ သိုင်းမကျင့်နိုင်အောင်တော့
စွမ်းဆောင်နိုင်လိမ့်မည်။
သို့ရာတွင် သူသည် လုံချန်၏ ခန္ဓာဗေဒ
ကိုလျှော့တွက်မိနေတုန်းပင်ဖြစ်၏။လုံချန်သာ ဆန္ဒ
ရှိလျှင်
ဖုန်ဖူ အကာအကွယ်နှင့် မိုးကြိုးအမြူတေ ကို
အချိန်မရွေးဖယ်ထုတ်နိုင်စွမ်းရှိသည်။သို့သော်
လုံချန်
သည် ထိုသို့မလုပ်ခဲ့။အဘယ့်ကြောင့် ဆိုသော်
လုံချန်သည် လီရှင်းရှောင် ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ပြဿ
နာ တစ်ရပ်ကို
စဉ်းစားမိထားသောကြောင့်ပင်။ထိုပြဿနာမှာ
သူခံခဲ့ရသည့် ကောင်းကင်ဘုံ၏
အပြစ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။
ယခင် သူခံစားခဲ့ရသော ကောင်းကင်ဘုံ၏
အပြစ်ပေးခြင်းသည် သူ့၏ စိတ်ဓာတ်ကို
စမ်းသပ်ခြင်း
သာဖြစ်ကြောင်း တောစောင့်နတ်၏ အဆိုရ
သိရ၏။သို့ရာ၌ သည်ကဲ့သို့ စမ်းသပ်မှုလေးကပင်
သူ့
ကိုသေလုမျောပါးဖြစ်သွားစေသည်။ထိ့ုပြင်
ကောင်းကင်ဘုံ၏ အပြစ်ပေးခြင်းသည် သူ့ထံသို့
နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်လာဦးမည်ဟု လုံချန်
ယူဆထား၏။
ယခုတစ်ကြိမ်လာလျှင် သူ၏ စ်ိတ်ဓာတ်ကို
စမ်းသပ်ခြင်းမဟုတ်တော့ပ ဲ ပို၍
ပြင်းထန်လာမည်ဖြစ်
သည်။လီရှင်းရှောင်၏ မိုးကြိုးအမြူတေသည်
ကောင်းကင်ဘုံ၏ အပြစ်ပေးခြင်းအား တန်ပြန်နိုင်
မည့်နည်းလမ်းကို သူ့အား
စဉ်းစားနိုင်စေခဲ့သည်။နောင်အနာဂါတ်တွင်
ကောင်းကင်ဘုံ၏ အပြစ်
ပေးမှုအား ခံနိုင်ရည်ရှိစေရန် မိုးကြိုးဓာတ်နှင့်
သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် အကျွမ်းတ၀င် ဝါ
တစ်နည်းအားဖြင့်
မိုးကြိုပြီးနေရန်လိုသည်။
ဤနည်းကား အတော်ကလေး
ရူးကြောင်ကြောင်နိုင်သော်လည်း
မိုးကြိုးပစ်ခြင်း၊လျှပ်စီးကြောင်းများ
အဆက်မပြတ်ရိုက်ခတ်စေခြင်းဖြင့် သူ၏
ခန္ဓာကိုယ်သည် မိုးကြိုးစွမ်းအင်များဖြင့်
တဖြည်းဖြည်းနေ
သားတကျ ဖြစ်လာကာ မိုးကြိုးပြီးလာပေမည်။
ထို့ကြောင့်ပင် သူသည် လီရှင်းရှောင်ကို
ဆက်တိုက်အာရုံစိုက်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။လီရှင်းေ
ရှာင်သည်
သူ့ကို မနှစ်သက်လျှင်လည်း
ရန်သူအဖြစ်နေသည်မှာ ပို၍
ကောင်းသည်။သည်သို့ဖြင့် အနာဂါတ်တွင်
ရန်ဖြစ်ဖော်ရန်ဖြစ်ဖက်များ မရှိမည်ကို
ပူရတော့မည်မဟုတ်ပေ။လီရှင်းရှောင်က သူ့ကို
ချောင်း
မြောင်း တိုက်ခိုက်ခဲ့သည့်အချိန်၌ သူသည်
ထိုဖြစ်နိုင်ချေကု ိ စဉ်းစားမိရာ လီရှင်းရှောင်၏
မိုးကြိုး
အမြူတေကို သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ တမင်
အ၀င်ခံလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။
ထန်၀မ်အာ၏ လေသံက ရုတ်တရက်
နူးညံ့သွားသည်ကို ကြားလျှင် လုံချန်သည် ရင်များ
တဒုန်းဒုန်းခုန်
လာပြီး ဂွင်ဆင်ရန်
အကြံတစ်ခုရလာသည်။သူသည်
မိုးကြိုးအမြူတေအား သူ၏ အတွင်း အစိတ်အ
ပိုင်းများကို ဖျက်ဆီးစေလိုက်ပြီး အော်ရာများ
၀ရုန်းသုန်းကားဖြစ်လာစေခဲ့သည်။
"မမ ၀မ်အာ..ကျုပ်..ကျုပ် တောင်းပန်ပါတယ်
ကျုပ်က ငပွေးတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်
ဒါပေမယ့်
ကျုပ်ကို ခွင့်လွတ်မယ်လို့မျှော်လင့်ပါတယ်"
လုံချန်၏ အော်ရာများမှာ
ကသောင်းကနင်းဖြစ်လာ၏။သူ၏
မျက်လုံးများကလည်း မှုန်းမှိုင်းလာကြ၏။
ထန်၀မ်အာ သည်
လွန်စွာတုန်လှုပ်သွားမိ၏။ပထမတွင် သူမသည်
လုံချန် ဟန်ဆောင်နေခြင်းဖြစ်မည်
ဟု တွေးမိသောကြောင့် သူမ၏ ချီဓာတ်ဖြင့်
လုံချန်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို စစ်ဆေးကြည့်ရာ
တစ်ကယ်ပင်
အတွင်းအဂါင်္များ အလုပ်လုပ်မှု
ရပ်လာသည်ကိုမြင်ရ၏။ယင်းကား ဟန်ဆောင်၍
ရသည်မျိုးမဟုတ်ပေ။
သူမ မှာ လုံချန်ကို လွန်စွာ သနားနေမိသည်။
"လုံချန် ရှင် ကောင်းသွားမှာပါနော်..ကျွန်မမှာ
အဆင့်မြင့်ဆေးတွေရှိတယ်
ဒီဆေးလေးသောက်လိုက်
ပါဦး" ထန်၀မ်အာသည် သူမ၏
သိုလှောင်လက်စွပ်ကွင်းထဲမှ ဆေးအချို့ထုတ်၍
လုံချန်ကိုတိုက်ကျွေး
သည်။
လုံချန်သည် ခေါင်းကိုယမ်း၍
ချိနဲ့သည့်လေသံဖြင့်ပြောသည်။
"မရတော့ဘူး မိုးကြိုးအမြူတေက ကျုပ်ရဲ့
ချီလမ်းကြောင်းတွေကိုရောက်နေပြီ"
"ဒါဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မှာလည်း...ခွေးကောင်
လီရှင်းရှောင်က အရမ်းရက်စက်တာပဲ"
ထန်၀မ်အာသည်
အံကလေးကို တင်းတင်းကြိတ်ထားမိသည်။သူမ
လွန်စွာ၀မ်းနည်းနေမိပါသည်။မိုးကြိုးအမြူတေသ
ည်
အတွင်းအဂါင်္ အစိတ်အပိုင်းများကို
ရောက်ရှိသွားလျှင် သိပ်မဆိုးလှ။ချီဓာတ်ကို
အသုံးပြုနိုင်သေးသမျှ
၎င်းကို ပြန်ထုတ်နိုင်သေးသည်။
သို့သော် ချီလမ်းကြောင်းများကိုရောက်သွားလျှင်
ယင်းသည် အပ်များကဲ့သို့ ချီလမ်းကြောင်းကို
သွား၍ စိုက်သောကြောင့် ချီလမ်းကြောင်း၏
ဖွဲ့စည်းပုံသည်ပျက်ယွင်းသွားရသည်။သည်သို့ဖြစ်
လျှင်
ထိုလူသည် မသေလျှင်တောင်မှ သိုင်းကျင့်၍
မရတော့ပေ။ထန်၀မ်အာ၏ စကားကို
လီရှင်းရှောင်ကြား
လျှင် သွေးပင်အန်နိုင်သည်။
သူအဖို့ ယခုထက်အကြိမ်ထောင်ပေါင်းများစွာ
ရက်စက်သည်ဟု ဆိုလျှင် ပင် သူတပါး၏
ချီလမ်းကြောင်း
ထဲသို့ ယခုလို မိုးကြိုးအမြူတေကို
အရောက်ခံမည်မဟုတ်ချေ။၎င်းမှာ
မိုးကြိုးစွမ်းအင်ဖြင့် သူတိုက်ခိုက်
လိုက်စဉ်တွင် လုံချန်က တမင်သက်သက်
ဆွဲယူခဲ့သောကြောင့်သာဖြစ်၏။
"အဟွတ်...အဟွတ်..." လုံချန်သည်
ချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးနေ၏။သူမျက်နှာကား
နောက်ဆုံးအချိန်
ရောက်လာဘိသကဲ့သို့ ဖြူဖွေးနေ၏။အသက်ရှုရ
ခက်လာသည် ထင့် စကားမပြောနိုင်တော့ပေ။
လုံချန်သည် သူ၏ပါးစပ်ကို ညွှန်ပြရင်း
ထန်၀မ်အာကို အသနားခံသည့် အကြည့်ဖြင့်
ကြည့်၏။ထန်၀မ်
အာသည် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် သူ့ကို
ကြည့်လေ၏။
"ရှင်က ကျွန်မကို နှုတ်ခမ်းခြင်းတေ့ပြီး
ကူညီပေးစေချင်တာလား"
YOU ARE READING
ဆေးသိန္ဓိရှင် ( လုံချန် ) Book 1(ခွင့်ပြုချက်ရပြီး)
Adventureမူရင်း ENG Name: Nine Star Hegemon Body Arts မူရင်း စာရေးသူ : ordinary magician တရုတ်မှ အင်္ဂလိပ်ဘာသာသို့ပြန်ဆိုသူ: Born to be ဘာသာပြန်သူ - MKAung သူဟာဆေးနတ်တူရားတစ်ပါးအဖြစ်ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်းပေလား။သို့မဟုတ် ဆေးန တ်တုရားရဲ့ ဝိညာဉ်တော် နှင့် သူ့ဝိ...
