ဆေးသိန္ဓိရှင် ( လုံချန် ) Book 1(ခွင့်ပြုချက်ရပြီး)

236 - 240

Nine Star Hegemon Body Arts
ဆေးသိဒ္ဓိရှင်
Chapter(236)သွေးစွန်းသည့်ဓား

မြို့ငယ်လေး၏ အတွင်းပိုင်း မြင်ကွင်းသည် ငရဲကျသကဲ့သို့ ခြောက်ခြားစရာကောင်းလှ၏။အောက်လမ်းသိုင်းသမားများစွာ
မှာ အပြစ်မဲ့ ဒေသခံများကို မရပ်မနားသတ်ဖြတ်လျှက်ရှိသည်။သူတို့လက်တွင် ကိုင်ထားသည့် လက်နက်များ၌ ပေ
ကျံနေသောသွေးများကား မြေပြင်ထက်သို့ တစ်စက်စက်ကျရမည့်အစား ကိုင်ဆောင်ထားသော သူတို့၏ လက်နက်
များအတွင်းသို့ စုပ်ယူလိုက်သည့်အလား မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားကြ၏။

ထိုသို့သွေးသောက်ကြပြီး နောက် ၎င်းလက်နက်တို့သည် အရသာ ရှိသောအစားအသောက်တစ်ခုကို စားသောက်ရဟန်
နှင့် လွန်စွာကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသည့် အော်ရာများကို ထုတ်လွှတ်လိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ထို့ပြင် ထိုအောက်လမ်းသိုင်း
သမားတစ်ဦး သည် ဒေသခံတစ်ဦးကို သတ်သည့်အခါတိုင်း သူတို့၏ ကိုယ်ခန္ဓာ အတွင်းသို့ သွေးအမှုန်၊သွေးအငွေ့
တို့ ၀င်ရောက်သွားလေ့လည်းရှိ၏။

ထိုသွေးသည် သူတို့အား ဆေးဝါးတစ်မျိုးကဲ့သို့ လှုံ့ဆော်သည်ထင့် သူတို့၏ မျက်လုံးများကား သွေးဆာဟန်ဖြင့်ရဲရဲ
နီနေကြ၏။ဤမြို့လေး ၌ လူဦးရေ တစ်သောင်းအောက်သာ ရှိရာ သိုင်းသမားများ သိပ်များမျာစားစားမရှိလှပဲ
စစ်သည်များပင် ချီပေါင်းစပ်ခြင်းအဆင့် ၌သာ ရှိကြလေ၏။ဤမျှသော သိုင်းအဆင့်အတန်းလေးက အောက်
လမ်းသိုင်းသမားများအား မည်သို့မျှ မလုပ်နိုင်ကြသည့် အပြင် သူတို့ကိုယ်သူတို့ပင် ခုခံကာကွယ်ရန် မတတ်နိုင်
ကြချေ။

အောက်လမ်းသိုင်းသမားများမှာ ထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်လျှက်ရှိကြသော မြို့သူ၊မြိုသားတို့အား ရက်ရက်စက်စက်သတ်
ဖြတ်နေကြ၏။သို့သော် အနည်းငယ်မျှသော လူတို့သာ အောက်လမ်းသိုင်းသမားတို့၏ လက်မှလွတ်မြောက်အောင်
ပြေးနိုင်ကြသည်။လူအများစုမှာမူ မြို့လေးတွင် ထွက်ပေါက်မရှိပဲ ပိတ်မိနေခဲ့ကြ၏။ခေါင်းပြတ်များ လေပေါ်သို့
လွင့်ပျံ နေကြသလို သွေးများသည်လည်း ဖြန်းကနဲ ဖြန်းကနဲ ဖြင့်နေရာအနှံ့ပျံ့ကျဲလျှက်ရှိလေ၏။မြို့သူ၊မြို့သား
တို့အဖို့ တတ်နိုင်သည်မှာ အကူအညီမဲ့စွာ အော်ဟစ်ခြင်းနှင့် ငိုယိုခြင်းတို့သာလျှင်ဖြစ်ချေတော့သည်။