𝐅𝐀𝐃𝐄𝐃 𝐋𝐎𝐕𝐄

1.

- 4 AY ÖNCE -

Babam, ben ve Yuzuha her zamanki gibi uzun bir tırmanışın sonunda gün batarken sonunda tırmanmayı bitirip tepesine vardığımız dağın tepesinde oturup sohbet ediyorduk.

Uzun bir süre sessizlik olmuştu hepimiz gün batımını izliyorduk. Bu sessizliği ablam Yuzuha bozdu.

"Çok güzelmiş." dedi ve babama bakıp gülümsedi.

"Evet." dedi babam Yuzuha'nın gülümsemesine karşılık verip gülerek.

Birden aklımda uzun zamandır merak ettiğim o soruyu babama sordum.

"Baba, eğer tanrı gerçekten olsaydı ondan ne dilerdin?" diye sordum birden.

Babam şaşırarak bana baktı bir süre sonra gülümsedi ve düşünüp tam kendine uyacak bir şekilde cevap verdi.

Ellerini birleştirdi ve dua eder gibi bir hal alıp "Lütfen dünyada daha çok dağ olsun! Hiç kimsenin tırmanmadığı dağlar! Lütfen!" dedi ses tonunu yükselterek.

Yuzuha ve ben birbirimize bakıp babama güldük. Yuzuha daha sonra babama dönüp kıkırdayarak "Çok tuhafsın." dedi.

Hepimiz kıkırdadık. Sonra babam tekrar konuşmak için ağzını açtı.

"Dünyada insanların tırmanmadığı bir dağ olduğunu sanmıyorum" dedi babam.

"Ya sen Akira? Sen ne dilerdin?" dedi bana bakarak daha sonra.

Bir kaç saniye boyunca manzaraya baktım ve sonra ellerimi aynı babamın yaptığı gibi birleştirip dua eder gibi bir hal aldım.

"Lütfen her şey sonsuza dek böyle kalsın!" dedim babam gibi ses tonumu yükselterek.

"Dağlar bizi olduğumuz gibi kabul edecek tek yer" diye ekledi Yuzuha ne demek istediğimi anlayarak.

Sonra onun dediğini devam ettirdim babama bakarak "Ve sende bizi olduğumuz gibi kabul eden tek kişisin baba" dedim.

Babam hafif gülerek yere baktı. Yuzuha devam etti sözüne ve "Bende her şeyin sonsuza dek böyle kalmasını istiyorum" dedi babama bakarak.

Babam yere baktığı başını kaldırıp bize baktı "Çok tuhafsınız kızlar" dedi ve kıkırdadı. Babamın bu tepkisine karşılık  Yuzuha ve bende birbirimize bakıp kıkırdamaya başladık.

- 2 AY ÖNCE -

Yağmurlu bir günde evime doğru ilerlerken evin önündeki basın beni rahat bırakmayacak gibi duruyordu.

Zaten 2 haftadır Yuzuha ve beni asla rahat bırakmamışlardı ve dışarı çıkamaz olmuştuk. 

Benim geldiğimi görür görmez ellerindeki kamera ve mikrofanlar ile bana doğru ilerlemeye başladılar. 2 haftadır sordukları ancak cevaplarını alamadıkları o soruları yine sordular.

"Bayan Akira konuşabilir miyiz?"

"Babanızın tek kişilik oksijensiz Everest tırmanışına sahte diyorlar?"

"Cevabınız nedir?"

"Babanız bir şey demedi mi?"

Sonunda aralarından sıyrılıp evimin kapısına varmıştım ancak hala arkamdan bağırışlarını duyabiliyordum.

"Bayan Akira Usagi!''

"Bayan Usagi?"

Evin kapısını açıp hemen girdim. Girer girmez babamın yanına gittim. Babam tırmanış çantasını hazırlıyordu.

"Hoşgeldin." dedi babam girdiğimi fark ederek.

Bir şey demeden sadece durdum birkaç saniye Yuzuha'da o sırada yanımıza gelmişti elini omzuma koydu. Babam çantasının fermuarını çekip daha sonra bize döndü ve "O yalan makaleyi kim yazdı bilmiyorum" dedi.

"Ama ben asla yalan söylemeyeceğim" diye ekledi. Yuzuha ve ben o an donmuş bir halde sadece babama baktık. Yuzuha şaşırmış bir halde omuzumdaki elini çekti.

Babam gitmek için çantasını omuzuna taktı ve kapıya yöneldi. Kapıdan tam çıkarken bize döndü tekrar. Yuzuha durmadı ve sordu "Nereye gidiyorsun?" dedi.

Babam gülümsedi ve "Dağlara" dedi tam da kendine uyacak bir cevap vermişti yine.

Sonra Yuzuha ve benim başımızı okşadı. Ve kapının önüne geçip çantasını yere bırakıp ayakkabılarını giymeye başladı. 

"Baba?" dedim sorar gibi.

Bir süre durdu sadece ayakkabılarının bağcığını bağladı ve "Dağlar" dedi. Ardından çantasını yerden alıp omuzuna taktı tekrar ve "Beni olduğum gibi kabul edecek" diye sözünü tamamladı ve kapıdan çıkıp gitti.

Yuzuha ve ben öylece kalmıştık. Babam kapıdan çıkar çıkmaz basın peşine takılmıştı seslerini duyabiliyordum. 

-1 HAFTA SONRA-

"SAHTE Mİ?"

"Tek kişilik oksijensiz tırmanışta kurgu olduğu şüphesi"

"Oksijen ilavesi kullandı"

"En başından imkansız bir görevdi"

"550 kişilik kurtarma ekibi kayıp dağcıyı arıyor"

"Nerede olduğu konusunda hiç bir ipucu yok"

"Shigenori Usagi kurgu tırmanış şüpheleri yüzünden intihar mı etti?"

"İNTİHAR"

Bunlar okuduğum gazeteden sonra yatağımda uzanırken aklımda dolanan cümlelerdi.

Ablam babam gittiğinden beri kendini toparlayamamış haldeydi. Konuşmuyorduk fazla. Ama bana kalırsa kendini babamın öldüğüne inanmıyordum sadece her gün haberler ve gazeteleri takip ediyordum.

Odasına Yuzuha'ya bakmaya gittiğimde Yuzuha yerde çaresiz ve umutsuz halde uzanıyordu. 1 haftadır neredeyse her zaman odasındaydı. Ya uyuyor ya da yerde uzanıyordu.

Umutsuzdu babam öldüğüne kendini inandırmıştı. Ben inandırmamıştım. Zaman beni buna inandıracaktı.

İnanmak istemesemde inanmak istemediğim zamanların sonu gelecekti..

Açıklamada dediğim gibi bu benim ilk kitabım ve pek iyi olmayabilir. Valla bana tavsiye verirseniz çok güzel olur ya bi de okursanız <3 Neyse iyi okumalar